10 jaar met kleine voetafdruk

Het is inderdaad 10 jaar geleden dat ik begon met een experimentje waarvan ik geen idee had waar het me zou brengen. Een jaar lang leven met een zo klein mogelijke voetafdruk, dat wou ik eens uitproberen. Dat jaar is ondertussen 10 jaar geworden, en ik zie geen reden om er niet nog eens tien jaar bij te doen.

Als ik terugkijk op het voorbije decennium ben ik vooral dankbaar (en soms ook nog verbaasd) over wat het allemaal gebracht heeft. De aandacht van de media, de tournee met Dimitri Leue, de vragen voor lezingen, die dan geëvolueerd zijn naar eco-comedy voorstellingen (vandaag staat de teller op 1088 lezingen/voorstellingen, met in totaal ongeveer 86 500 toeschouwers). Van de kleine zusters van Nazareth, tot een school in Nantes, kleine zaaltjes overal te velde, festivals, maar ook hoofdkwartieren van Coca-cola en P&G. Soms voor honderden mensen, maar ook wel eens voor vier dappere luisteraars.

Het eerste boek dat uiteindelijk aanleiding gaf tot nog drie andere. Het kinderboek gewoon omdat iemand na een lezing zei ‘zullen we een kinderboek maken’. En zo ging het vaak, iemand vroeg me een tournee te doen voor Okra, Velt vroeg me voor een voorstelling rond pesticiden. Ik heb heel wat interessante mensen en initiatieven leren kennen, mocht vier jaar in de gemeenteraad in Gent zetelen enzovoort. En zo blijft het experiment me naar nieuwe paden brengen.

Het verbaasd me trouwens dat zelfs vandaag nog behoorlijk wat mensen zich nog iets herinneren van de ‘low impact man’. En vaak refereren ze dan naar de reis met de boot naar Zweden, de energiefiets of het koken met de hooikist. Ook dat had ik die eerste mei 2008 niet kunnen of durven dromen.

Als ik dan toch nog een tip mag geven, je hart en je intuïtie volgen – zoals ik tien jaar geleden ook deed – is vaak het beste voor jezelf én meteen ook voor de wereld.

(Hier kan je het blogbericht lezen van 29 april 2008, en hier het artikel dat net in HLN verscheen.)