Zo, de eerste stap naar onsterfelijke roem is gezet, al denk ik dat het meteen de laatste stap zal zijn ook. Een verslagje van een inleefreis naar de medialaan.
Ik ben vlot ter plekke geraakt met de trein en de blue bike. Wel even moeten zoeken naar de fietsenstalling op een gigantische en overvolle autoparking. In de overdekte fietsenstalling stonden vooral brommers, maar toch ook enkele fietsen. Goed zo!
Aan het onhaal vriendelijk ontvangen door een jongedame die mijn naam even moest aanvinken op een bijzonder lange lijst van meerdere pagina’s. Wetende dat er meerdere dagen van audities zijn heb ik al medelijden met de jury.
Dan mogen we plaatsnemen in de wachtruimte, koffie en frisdranken a volonté. Ik zie vooral jongens en meisjes van rond de twintig. Ik merk heel veel hormoonverstorende stoffen op hun gezichten, en bedenk dat ik hier straks ook voor hen zal zingen, al beseffen ze het niet. De kandidates zitten stil op hun stoel, er zijn enkele mannen ook en ze zien er allemaal stoer en cool uit, sommigen hebben een gitaar over de knie. Ik ben de enige met Ukelele.
Tijdens het wachten kijk ik wat rond, ik ben niet de oudste denk ik even. Maar dat komt omdat er ook wat begeleidende papa’s bij zijn. Die naast mij fluistert zijn zenuwachtige dochter in : ‘niet zenuwachtig zijn, je hebt niks te verliezen, alleen te winnen!’. Ik merk bij mezelf dat de gedachte ‘ik vrees dat de meeste hier eerder zullen verliezen’ opkomt en laat ze mindfullnesgewijs passeren.
Na een dik kwartier roept de vriendelijke onthaal dame me en mag ik plaats nemen vlak naast de deur van het auditielokaal. De spanning loopt op. Ik schrik op als ik plots Kristof Calvo zie aanwandelen. Krijg ik concurrentie uit groene hoek vandaag? Maar Kristof blijkt hier te zijn voor een politiek debat, en wenst me alvast veel succes.
Dan mag ik binnen in een klein lokaaltje, waar drie juryleden achter een tafel zitten. Voor mij een microfoon en camera. Ik stel me even voor en vertel dat ik een strijdlied kom brengen tegen pesticiden. Dat hebben ze vast nog niet gehoord vandaag. Ik zing een stukje van ‘Zonder is gezonder’. Ik krijg een complimentje over de ‘leuke tekst’ en mijn Velt T-shirt. Het oudste jurylid wenst me veel succes met mijn strijd. (Dus duidelijk niet met mijn zangcarrière)
In het buitengaan kan ik nog een babbeltje slaan met Jill Peeters, misschien wel de meest onderschatte klimaatactiviste van het land. We hebben het over de komende klimaattop in Marakesh en waar we zoal mee bezig zijn. Wellicht zal de auditie weinig zoden aan de dijk hebben gezet, maar het was leuk met Jill bij te praten.
Het echte werk is echter nu zaterdag. De officiële première van ‘De Smoestuinier’ bij de Vieze Gasten. Er zijn nog enkele tickets te koop. De kans dat het ooit op TV te zien zal zijn is bijzonder klein ;).
Low Impact Man 