van winkelketels en spreadsheets

Ik heb mijn koopjes al gedaan. Twee bezoekjes aan kringwinkels in de buurt leverden alvast enkele ‘nieuwe’ broeken en truitjes op zonder het risico vertrappeld te worden bij de ingang van een of andere winkelketen (of misschien is winkelketel een juistere uitdrukking op zo’n moment). Koopjeszondagen, kerstmarkten, winkelcentra en solden zijn plekken die je maar beter kan vermijden als je je menselijke waardigheid wenst te behouden. Wat een vrijheid toch als je op een dag beslist niet langer mee te doen met het jachtige streven naar de meest hippe spullen van de juiste merken aan een prijsje, alleen maar om gezien te worden.

Voor wie het interesseert, in 2014 heb ik precies 121,25 euro besteed aan kleren en schoenen (dat is minder dan mijn budget voor loopschoenen). En zo zijn we bij de cijfertjes van 2015 beland. Ik ben namelijk nogal heavy user van excel en hou niet alleen bij hoeveel ik verbruik aan water en energie maar ik weet ook hoeveel ik heb uitgegeven aan kleren of uitgaan, ik hou ook bij hoeveel uren ik heb gewerkt en welke afstand ik heb gelopen (1850 km vorig jaar).

Wat werken betreft bijvoorbeeld gaat het over 2215 uur (werk gerelateerde verplaatsingen inbegrepen). Precies 27% van de werktijd is naar politiek gegaan; de commissies, gemeenteraden, vergaderingen en activiteiten van de partij en het voorbereiden van dat alles.  De totale inkomsten van het politieke werk bedroegen vorig jaar  8409 euro, waarvan 20% naar de Groen gaat. Blijft dus 6726 euro of 11,2 euro per uur (iets minder dan vorig jaar). Of anders gezegd 10,8 uur in de gemeenteraad zitten is voldoende om mijn totale uitgave aan kleren voor een jaar te betalen. Daarvoor kan een mens toch niet sukkelen hé.