mijn ideale partijvoorzitter

Zaterdag kiezen we met Groen een nieuwe voorzitter. Er zijn twee sterke vrouwelijke kandidaten, dus dat is al goed nieuws. Toch is de keuze die we maken van groot belang voor de koers van Groen de volgende jaren.

Ik droom van een voorzitter die durft onder ogen zien dat er meer nodig is dan een groene of duurzame economie. Dat het niet meer volstaat de harde kanten van ons neo-liberale economisch model bij te sturen. Een voorzitter die de olifant in de kamer durft benoemen. Want zowel de ecologische als sociale crisis die elke dag groter wordt is een gevolg van het kapitalisme, waar groei en winst de hoogste waarden zijn.

Ik droom van een voorzitter die fundamentele vragen durft stellen. Kunnen we een beter en eerlijker samenleving opbouwen zonder economische groei? Kunnen we economie weer ondergeschikt maken aan het goede leven in plaats van omgekeerd. Kunnen we samen nadenken wat we bedoelen met het goede leven (binnen de grenzen van één planeet)? Een voorzitter die krachtig ingaat tegen de mantra van ‘er geen alternatief’.

Ik droom van een voorzitter die opnieuw grote ideeën op tafel durft leggen. Opkomen voor een radicale werktijdverkorting, een algemene koolstoftaks of een basisinkomen. Een beeld van een samenleving waar we het misschien materieel gezien minder hebben, maar levenskwaliteit en rechtvaardigheid voorop staan. Want als we ons beperken tot voorstellen die ‘haalbaar’ zijn, zijn we niet meer dan de andere systeembevestigende partijen, al is het dan met een sociaal en groen sausje.

Ik droom van een voorzitter die zich niet laat leiden door marktonderzoek en opiniepeilingen. Die een aantal potentiële kiezers wellicht tegen de haren zal strijken maar die tegelijk aansluiting zoekt bij de groeiende onderstroom van mensen die op zoek zijn naar een politieke vertaling van de paradigmashift waar we midden in zitten. Een vrouw met visie, een groot hart en excusez le mot, ballen aan haar lijf.

Hiermee weet u wel naar wie mijn voorkeur uitgaat.