korte mouwen dag

Het is niet makkelijk om originele milieuacties te verzinnen. Neem nu de dikke truiendag, een sensibiliserend initiatief om mensen bewust te maken van de problematiek van ons overmatig energieverbruik en bijhorende CO2 uitstoot. Toen daar ooit mee gestart is, een jaar of 10 geleden, dachten de organisatoren dat ergens half februari een ideale dag zou zijn, want dan vriest het meestal stenen uit de grond.

Maar dat is buiten de klimaatchaos gerekend. Vandaag komen de temperaturen in veel plaatsen in ons land boven de 10 graden, en dan is zo’n dikke trui niet perse noodzakelijk.

Op andere plaatsen  op de planeet zijn er dan weer sneeuwstormen, overstromingen en bosbranden die steeds meer de vermelding krijgen ‘de ergste sinds de metingen begonnen zijn’. John Michael Greer stelt dat de klimaatactivisten zichzelf een buitengewoon slechte dienst hebben bewezen door de klimaatcrisis in termen van de ‘opwarming van de aarde’ te definiëren. Want het wordt steeds duidelijker dat er sprake is van een ‘verbizarring’ van het weer, omdat we steeds meer te maken krijgen met alle soorten van onverwachte en ontwrichtende  weerextremen. En dus moeten we misschien een volgende dikke truiendag organiseren op 1 mei of een korte mouwen dag op 14 februari.

Wat er ook van aan is, graag wil ik mijn symbolische steun betuigen aan deze symbolische actie, en daarom heb ik heel even mijn geitenwollensokken pak aangetrokken. Dit in combinatie met mijn thermisch ondergoed maakt dat ik alvast klaar ben voor de ergste kou…