van commune naar co-housing

Gisteren zag ik plots dit filmpje opduiken op facebook. Meteen was ik weer 18 jaar jonger. Want in de zomer van 1995 was ik enkele weken op bezoek op de plaats waar het filmpje over gaat; Lakabe. Een moeilijk bereikbare woongemeenschap in de afgelegen bergen in de buurt van Pamplona.  Zo’n vijftien volwassenen en evenveel kinderen die hun eigen leven wel heel letterlijk in handen hadden genomen. Het was een intensieve kennismaking met een hard maar boeiend leven met bijzonder weinig middelen en heel veel solidariteit.Wat begon als een onmogelijke droom bestaat nu ondertussen al 33 jaar. Fijn om te zien dat de groep er verder in geslaagd is het dorpje verder uit te bouwen.

Enkele jaren later ben ik samen met een groep andere mensen van start gegaan met een woonproject in Doornik, waar ik zo’n 8 jaar gewoond heb.  We woonden dicht op elkaar en deelden heel veel – zij het veel minder dan in Lakabe.  en ik heel  er heel wat geleerd, over mezelf en over samenleven met anderen.

Misschien wordt het tijd voor een volgende stap. Zoals op vele andere plaatsen zijn er ook in Gent verschillende groepen mensen bezig met nieuwe vormen van samenwonen. Het gaat niet meer over woongemeenschappen, maar over samenhuizen of co-housing. Ook in mijn buurt is een nieuw project op komst, en ik heb alvast mijn interesse laten blijken om erbij aan te sluiten. Het zal een behoorlijk klein project worden, en behoorlijk anders dan wat je op het filmpje kon zien. Het zal nog even duren voor het duidelijk is of ik daar zal gaan wonen. Op een dag hoop ik in elk geval te kunnen verhuizen naar een compacte woning een een co-housingproject in Gent.