Deze morgen een vormingssessie gevolgd over de BBC. De beleids- en beheerscyclus, een nieuw model dat de Vlaamse overheid oplegt aan alle steden en gemeentes. Het gaat over een hele reeks richtlijnen over hoe een gemeente bestuurd moet worden op een efficiënte en effectieve manier.
In de inleiding hoorde ik dat ervoor gekozen is om zoveel mogelijk de principes van de private markt te volgen, de zogenaamde New Public Management principes. Met name werken met meetbare doelstellingen, een slanke en slagvaardige organisatie en de focus op output. Dit klinkt allemaal wel redelijk evident als werkmethode, toch is dit niet zo onschuldig als het lijkt. Je zou je vooreerst al kunnen afvragen of overheden hun manier van werken moeten afstemmen op de principes van de markt. Zeker als we de destructieve sociale en ecologische gevolgen zien van de steeds ‘efficiëntere en effectievere’ bedrijfsaanpak. Of als je kijkt wat er gebeurt in de zorgsector en de academische wereld als er enkel nog gewerkt wordt met meetbare KPI’s (kritieke prestatie indicatoren)? Kortom, een samenleving vorm geven is toch iets meer dan weten en weten?
Natuurlijk ging het daar niet over de vraag of zo’n aanpak wenselijk is, maar over hoe we nu allemaal met dit instrument moeten werken. Ik ga jullie de uitleg besparen, maar het is behoorlijk ingewikkeld, er is sprake van 4 verschillende beleidsrapporten en 3 beheersrapporten. Er zijn strategische en tactische doelstellingen, er zijn prioritaire beleidsdoelstellingen en niet prioritaire doelstellingen, er zijn beleidsvelden, beleidsdomeinen en beleidsitems. We gaan werken met een transactie boekhouding waarbij er een jaarlijks toestandsevenwicht moet zijn en de autofinancieringsmarge heel belangrijk is. Er is sprake van nulmetingen, resultaatmetingen en effectmetingen en dat alles in een meerjarenplanning voor de periode 2014 – 2019.
Op deze site kan u een idee krijgen van de documenten, de regelgeving en de formulieren die gebruikt moeten worden bij de BBC. Honderden pagina’s met behoorlijke ingewikkelde definities en beschrijvingen. Ik denk dat ik eens aan maandje blokverlof zal moeten plannen om dit allemaal onder de knie te krijgen. Björn Rzoska van Groen was echter positief en vertelde ons dat het normaal gezien na een jaar of drie doorbijten wel lukt om alle finesses van het systeem door te krijgen.
Het is natuurlijk nog de vraag wat er de volgende drie jaren op mondiaal vlak te wachten staat en of dit hele managementmodel nog nuttig zal zijn als we te maken krijgen met de schokken die we mogen verwachten. Ik vrees dat de echte wereld zich niet altijd zal houden aan de vooropgestelde outputverwachtingen. De ontdekkingsreis in de wereld van onze lokale besturen blijft in elk geval boeiend, ik blijf mijn best doen aan om de informatiebehoefte van mijn lezers te voldoen zonder mijn autofinancieringsmarge te overschrijden…
Low Impact Man 
Steven, ik vind jouw beschrijving best grappig, maar ook natuurlijk geïnspireerd door het ‘menstype’ dat jij bent. Wat prima is. Belangrijker vind ik dat je er voor open blijft staan, en daarmee niet het kind met het badwater verdrinkt. Ik vind meten en weten wel belangrijk. En ook KPI’s. En ook planning. Want een bedrijf organisatie of bedrijf uitbouwen, ook een overheid of stad, doe je niet zonder planning. Planning zorgt er overigens ook voor dat er minder van gewerkt wordt vanuit de emotie en ‘de waan van de dag’ en ik dat daar wel iets voor te zeggen valt. Dat vervolgens het BBC , zoals elk managementsysteem, ook gebruikt wordt om zich in te dekken, om zich achter te verbergen, om echte keuzes te vermijden en om in het ‘anekdotisch niveau’ te blijven hangen is ook waar. Er is een verschil tussen de overheid organiseren naar de regels van ‘marktwerking’ en de overheid organiseren met managementtechnieken zoals die van ‘marktspelers’. Ik denk idd dat het een en/en verhaal is. En dat grote veranderingen om andere dingen zal vragen dan processen proberen te micromanagen. Maar omgekeerd, je kan niet een groot aparaat, met een grote diversiteit aan menselijk handelen en denken, aansturen als je daar geen lijnen in trekt. Hoe ‘artificieel’ dat ook mag aanvoelen. Daarom zijn sommigen ‘emotionele doeners’ en anderen dan weer ‘planmatige denkers’. Ze kunnen ook heel complementair zijn, met de bedoeling dat we toch landen waar we willen landen: een gemeenschap waarin het goed leven is… Gent is duidelijk een goede plek om te leven, niet voor iedereen, niet overal en niet altijd. Maar daar werken we dan aan…samen.
LikeLike
Onze partij Groen! in Lanaken probeert om ‘duurzaamheid’ en het klimaatplan Limburg 2020 te vertalen naar “prioritaire” beleidsdoelstellingen. Waarom? Omdat er aparte investeringsenveloppes voorzien worden voor doelstellingen die prioritair zijn in de nieuwe BBC-reglementering en er dan ook specifiek over dient gerapporteerd te worden.
LikeLike