Het is toch een beetje zielig. Al die grote verklaringen van ministers en ministers-presidenten die hun verontwaardiging uitspreken over het banenverlies in Luik. Ze zullen grote woorden gebruiken, ze zullen het niet laten gebeuren, ze zullen de baas van Arcelor-
Mittal op het matje roepen enzovoort enzoverder. Net zoals bij de recente sluiting van Ford weet iedereen dat het gejammer van onze politici geen indruk maakt op de eigenaars en aandeelhouders van de grote multinationals.
Het jammere is dat het dezelfde politici zijn die door het stof kruipen om deze grote bedrijven naar hier te lokken met allerlei subsidies en fiscale voordelen. In ruil voor deze gulle geschenken beloven de CEO’s dan extra investeringen en jobbehoud. Maar het is nu toch wel duidelijk dat deze beloftes van geen tel zijn. ‘Take the money and run‘, dat is het devies. Het is tenslotte het model waar wereldwijd voor is gekozen. Het kapitaal moet vrij kunnen circuleren naar de plek waar de hoogste winst te behalen is. Dat is het kapitalisme, de vrije markt die door alle traditionele partijen wordt omarmd. Het is dan ook een beetje doorzichtig om de dramaqueen uit te hangen als je zelf de wetten van de vrije markt moet ondergaan.
In plaats van de steeds weerkerende mantra’s van: we moeten concurrentiëler worden, harder werken en de bedrijven nog meer voordelen bieden zou zo’n drama misschien aangegrepen kunnen worden om enkele andere vragen te stellen. Zou het vele geld dat via de notionele interest naar de grote bedrijven gaat niet beter kunnen geïnvesteerd worden in lokale kleinschaliger projecten? Is het niet verstandiger KMO’s en jonge ondernemers te ondersteunen, zij zorgen tenslotte voor het grootste deel van de tewerkstelling. Moeten we niet meer kiezen voor coöperatieve ondernemingsmodellen? Moeten we zelfs de grondvesten van ons economisch model eens niet in vraag stellen?
De weinige stemmen die dat soort vragen stellen krijgen weinig aandacht. Tomas Sedlacek is zo iemand; ‘De hedendaagse economie zou afscheid moeten nemen van de voortdurende ontevredenheid en kunstmatig gecreëerde sociaal-economische tekortkomingen, en zou weer oog moeten gaan krijgen voor de rol van voldoening, rust en dankbaarheid voor datgene wat wij hebben.’ Hij is lid van de Tsjechische Nationale Economische Raad en schreef het steengoede boek ‘Economie van goed en kwaad’. Op 3 maart kan je hem aan het woord horen in Antwerpen. Ik zal erbij zijn.
Low Impact Man 
Eens je je inleest in die alternatieve denkpistes (Ik ben momenteel begonnen met het boek Geld en Duurzaamheid van Bernard Lietaer, naar aanleiding van je blog post een tijdje geleden), dan begint het toch allemaal meer en meer op zijn plaats te vallen.
En dan vraag je je af of (1) de huidige politici überhaupt wel weet hebben van die schrijfsels, (2) indien ja, het afdoen als marginale academische ideetjes en er verder geen belang aan hechten, (3) of jezelf gewoon gebrainwashed wordt door teveel van diezelfde dingen te lezen?
Wat ik denk is dat ze er écht geen benul van hebben waar het echt fout loopt, en dus wel (voor een groot deel) ter goeder trouw handelen.
LikeLike
Vanuit mijn eigen vakgebied (psychologie) verwijs ik overigens graag naar wat Paul Verhaeghe de laatste jaren heeft geschreven over het heersende kapitalistische neoliberale model, en de impact daarvan op onderwijs, welzijn en gezondheid(szorg)
LikeLike
Een aanrader blijft het boek ‘Hoe durven ze?’ van Peter Mertens. Je moet maar eens googlen! Een geloofwaardig verhaal (geen fictie) en een andere kijk op de realiteit dan wat we door de reguliere media voorgespiegeld krijgen.
LikeLike
Dag Steven, Ik wil je graag – na vele columns in kranten en tijdschriften en enkele citaten in jouw dagelijkse schrijfsels – op iets wijzen. Het gaat over de notionele intrest. Eigenlijk gaat het bij multinationals als volgt. je maakt 5 miljard € winst. Dan ga je kijken in welke landen je allemaal zit en waar je die winst het best kan maken. Een stuk in Liechtenstein, een stuk in Zwitserland, een stuk in Ierland en ook een stuk in België want met de notionele intrestaftrek kan dat voor een stuk belastingvrij. Zo wordt die winst eigenlijk virtueel gemaakt in de landen waar je er het minst op belast wordt. Ik zeg virtueel want het heeft niets te maken met of die winst effectief in dat land wordt gerealiseerd. Electrabel maakt op papier een pak winst in België omdat ze hier zeer dure kerncentrales hebben waar ze veel notionele intrestaftrek voor genieten. Of ze werkelijk zoveel winst maken in België, wie weet het? Het gaat over wat op papier (in de boekhouding) staat. Wat ik hier beschrijf leerden wij al in onze tweede kandidatuur (ik ben lic. TEW – voor het geval je dat nog niet wist).
Als je nu wil weten of er met de notionele intrestaftrek effectief zoveel belastingvoordeel wordt bekomen, dan moet je kijken hoeveel winst datzelfde bedrijf vroeger (voor dat systeem bestond) maakte en hoeveel belastingen er vroeger werden betaald. En dan pas kan je daarover oordelen. Misschien maakte GDF Suez vroeger evenveel winst maar werd die zogezegd meer in Zwitserland gemaakt en nu wat meer in België en is er dus geen verlies voor de fiscus. Maar die rekening heb ik nog nooit iemand zien maken.
Wat allemaal niet wil zeggen dat ik akkoord ga met dit soort financieel gechipoteer. Alleen wordt er nogal veel heel kort door de bocht geredeneerd, vind ik.
LikeLike
Voor mijn werk(technieker) ben ik al enkele keren bij arcelormittal geweest in Luik. Al die gebouwen en installaties die er nu al leegstaan; gewoon triestig, echt een decor voor een of andere apocalyptische SF-film.
Als Mr. Mittal de boel wil sluiten(puur economisch gezien heeft hij goeie argumenten) dan moeten ze hem ook verplichten om
zijn rommel op te kuisen en de gronden klaar te leggen voor een volgende generatie.
LikeLike
De regering is een log apparaat dat niet tijdig kan inspelen op veranderingen in de huidige wereld. Ipv multinationals die alleen gaan voor de korte termijnwinst meer en meer subsidies te geven en te redden dmv het toestoppen van massale hoeveelheden geld zouden ze beter nadenken over wat er courant speelt en wat er nodig is om in de toekomst een STABIELE economie te verkrijgen. Volgens mij zijn enkele stappen die zeker nodige zijn een beter beleid over wat er kan en wat er niet kan gesubsidieerd worden, letten op de hoeveelheid subsidies, en dus niet het ene jaar hoge subsidies en het andere jaar juist totaal geen subsidies wat het moeilijk maakt om zaken stabiel te houden. Ook kiezen voor de ondersteuning van meer stabiele bedrijfsvormen zoals cooperatieven die niet gaan voor de snelle winst maar voor stabiliteit voor klanten en werknemers kan volgens mij geen slecht idee zijn.
LikeLike