Zo, de speeches zitten er op. Ik had mezelf voorgenomen er een klassieke speech van de maken, helemaal uitgeschreven en gebracht van achter het spreekgestoelte. Het zal nog wel even duren voor het filmpje klaar is, maar uiteraard zal je dit hier als eerste kunnen ontdekken. Er is in elk geval niemand in slaap gevallen tijdens mijn speech van 15 minuten.
Caroline Van Peteghem koppelde haar verhaal aan een eigen kijk op het stuk ‘Candide’ , een klassieker van Voltaire waarin de jonge Candide ontdekt dat de wereld helemaal niet zo ideaal is als men hem voorspiegelt. Na zijn tegenvallende zoektocht keert hij terug naar huis en besluit zich te ontfermen over zijn tuin. ‘Il faut cultiver son jardin’. Van daaruit brak Caroline een lans voor stadslandbouw, volkstuinen, voedselbossen en daktuinen. Niet enkel omwille van het voedsel dat dit kan opleveren, maar ook omdat dit mensen samenbrengt en bezig zijn met de natuur van ons betere mensen maakt.
Filip Watteeuw hield een opmerkelijk pleidooi om ons als Groenen meer met de economie bezig te houden. Want als we echt bekommerd zijn om wat mensen bezighoudt en als we echt dingen willen veranderen zullen we ook daar het verschil moeten maken. Hij toonde aan dat het neo-liberalisme nog steeds de bepalende factor is en we met een stevig alternatief zullen moeten uitpakken. Dit kan op basis van de modellen van ‘Stady state‘ economie en ‘grenzen aan de groei’ zoals uitgewerkt door Tim Jackson. Je kon ook zien dat Filip een geoefend spreker is en er in slaagde het publiek helemaal mee te nemen.
Jan Fiers ging dan nog even in op de rol van het provincie. Hoewel voor Groen er betere structuren denkbaar zijn (bijvoorbeeld stadsgewesten) kunnen we zolang de provincie bestaat beter zorgen dat we daar een vinger in de pap hebben. Zowel rond de aanleg van bossen en het stimuleren van fietsnetwerken zou de provincie veel meer kunnen doen. Vandaar zijn terecht oproep om daar volop de kaart van Groen te trekken (zelfs al wil de provincie liever afgeschaft zien).
Na de speeches hebben we nog wat verder gepraat over een aantal thema’s uit de verkiezingen. Daarbij ging het vaak over de absurditeit van regeltjes die bijvoorbeeld isoleren of zelf voedsel telen erg moeilijk maken. De overheid zou beter vertrekken van een aantal leidende principes en op basis daarvan beslissingen nemen in plaats van overal regeltjes voor te verzinnen. Dit bracht ons op het idee dat de stad misschien een ‘regel-moderator’ nodig heeft, iemand die kan tussenkomen als mensen met interessante projecten vastlopen op absurde regeltjes. In elk geval een boeiende avond waarbij iedereen zin kreeg om samen aan de toekomst van de stad te werken.
Om even in te gaan op de speecht van Filip, een klein filmpje dat een mooie brug maakt tussen het goede leven en ons absurd economisch model.
Low Impact Man 