Plat Gantois, dag 5: overvloed

Eindelijk wat variatie in mijn ontbijt, gisterenavond kreeg ik nog een flinke zak hazelnoten. Ik merk dat het wel wat tijd vraagt om een handvol noten te kraken en te pellen, toch geniet ik toch van mijn kommetje yoghurt met  noten. De kinderen houden het op de gebruikelijke muesli, maar deze keer met rauwe melk van Lovendegem.

Vandaag ga ik naar Antwerpen, voor de presentatie van mijn nieuwe boek ‘Het Klimaat verandert, wat kan je zelf doen’. (beetje sluikreclame tussendoor). De presentatie gaat door in het Ecohuis, met ’s middags een lunch met de andere auteurs en na de middag nog een paar besprekingen. Omdat er wat onduidelijkheden zijn in het reglement van Plat Gantois ga ik ervan uit dat ik nu in Antwerpen mag eten. Het zal een vegetarische maaltijd zijn, waarvan ik hoop dat hij toch een zeker gehalte ‘Plat d’Anvers’ heeft.

Alvorens ik naar Antwerpen vertrek heb ik nog een afspraak aan de Steinerschool om venkel en blauwe druiven in ontvangst te nemen van een Letser. Het gerief komt uit Drongen, dus helemaal in orde. De druiven zijn niet zo zoet als het ingevoerde spul, maar wel lekker. Morgen ontbijt met druifjes!

In het Ecohuis blijkt dat het restaurant daar dicht is we met zijn allen gaan eten in een Marrokkaans restaurant in de buurt. Ik kies voor de vegetarische Tajine, met worteltjes, erwtjes, ajuin, aardappelen en vijgen. Best lekker maar wellicht niet helemaal binnen de Antwerpse 10-kilometer grens. De jury moet maar uitmaken of ik hiervoor gediskwalificeerd wordt.

Op de terugweg naar Gent krijg ik in een trein nog een fantastisch telefoontje. Bij de voorbereiding van deze week stond ook het Wijveld op mijn lijstje, een zelfoogstboerderij op een 3-tal kilometer van mijn deur. Maar ik ben geen lid van deze groep (waarvoor er naar ik verneem een wachtlijst is), en vroeg me af of ik niet eenmalig eens kon gaan oogsten. Maar het telefoontje komt van Kathleen (een letser) die me aanbied een mandje groenten te oogsten, want haar kinderen zijn er niet deze week en dus kan ze wel een portie missen. Als ik een uurtje later thuiskom staat er een mandje klaar met salade, rode kool, wortelen, tijm, een soort chinese kool, prei, rode warmoes en selder….    Mooi om zien hoe iedereen me helpt om lokaal te eten. Ik stop nog even bij de bio-shop om de hoek, want mijn geitenkaas en yoghurt is uitgeput. Gelukkig verkopen ze daar ook de producten uit Destelbergen.

Ik maak deze avond een nieuwe soort soep:  pompoen-brandnetelsoep, een schot in de roos wat smaak betreft. Daarna eten we stoemp van prei en aardappelen met de heerlijke zalm-oesterzwammen. Als dessert wat yoghurt met aardbeien, want daarvan had Kathleen er ook nog een handje vol gevonden in het Wijveld. Eerlijk gezegd, dank zij de hulp van vele anderen lijkt het beter en beter te lukken. Ik heb nu alvast voldoende voedsel om de week rond te maken. Trouwens straks mag ik nog langs bij een adresje voor wat lokale delicatessen. Eerlijk gezegd, ik begin Plat Gantois steeds leuker te vinden.

Nog wat meer toelichting bij de zalm-oesterzwammen. Deze champignonnen groeien op gigantische sigaren van plastiek, gevuld met stro, koffiegruis en broed. Het koffiegruis is verzameld in enkele Gentse café’s. Ik hoor u al denken, jamaar die koffie groeit toch niet aan het Rabot ofzo. Akkoord, maar het koffiegruis is eigenlijk een afvalproduct, dat hier gebruikt wordt voor lokale voeding. Volgens mij kan dit. Het stro komt uit de buurt, en het broed, dat zijn de sporen waar de champignons uit groeien komt uit Deinze. Ok, ook niet helemaal correct, maar neem toch het risico om vanavond deze lokaal geteelde lekkernij klaar te maken. Met dank aan Bruno en Carina. Trouwens Bruno hoopt ooit een wat grotere champignonekwekerij te starten in Gent. Mocht iemand nog een slordige 100 vierkante meter met hoge vochtigheidsgraad over hebben laat maar weten. Anders is het wachten tot de parkeergarages in Gent ter beschikking komen.