en nu het echte werk?

Als een ruzie na 50 jaar van de baan is kan een mens alleen maar tevreden zijn natuurlijk. Zeker als dit conflict nu al jarenlang de belangrijkste hinderpaal is voor echt beleid. Het heeft wel iets meer dan vijf minuten geduurd (reden waarom ik nog altijd vind dat de nu opgehemelde Yves Leterme een zware verantwoordelijkheid draagt in deze kwestie). En zelfs al valt er hier en daar nog wellicht een opmerking te geven over het politiek akkoord van vorige avond, laat ons in godsnaam nu de echte belangrijke zaken aan te pakken.

In mijn stukje in de Morgen begon ik met het probleem van de politici. Ik kreeg daarbij een terechte opmerking van Johan over het feit dat ik de huidige ploeg politici te kortzichtig noem en zelf ook politicus wil worden. Dat laatste wil ik toch even nuanceren, in die zin dat ik wel op de lijst stond van Groen!, maar niet met de bedoeling om een mandaat te bekleden. En voorlopig zie ik mezelf dus eerder als iemand wel aan politiek doet, maar daarom nog geen politieker. En ik geloof ook dat we allemaal veel meer aan politiek moeten doen. Te veel hoor ik in mijn omgeving van verstandige mensen dat ze het allemaal niet volgen want veel te ingewikkeld.

Maar de essentie is dat ik meer en meer denk dat het probleem niet de mensen zijn die nu de politieke mandaten bekleden. Ik heb er al ontmoet van zowat alle partijen en het zijn in de regel intelligente en gedreven mensen. Het probleem is volgens mij het politiek model waarin zij vast zitten. Je ziet precies hetzelfde in de VS, waar Obama eigenlijk een vleugellamme president is. Net zoals onze andere systemen (voedsel, energie, financieel…) hebben we te maken met systeemfouten. Een kant en klare oplossing hiervoor ken ik niet. Ik ben absoluut geen voorstander van selectief stemrecht (zoals Johan suggereert), ook niet van verlichte despoten enzovoort. De piste waar ik meest in zie zijn nieuwe vormen van burgerschap en participatie zoals bijvoorbeeld de G1000. En liefst in combinatie met een mentaliteitsverandering bij de bevolking.

Ik verwacht dat we de volgende uren een hoop zware uitspraken zullen horen van de NV-A, over toegevingen, verraad en Vlaamse nederlaag. Nochtans ben ik positief geschrokken toen in het interview las met Bart De Wever in de Standaard magazine. Waar hij heel duidelijk onze levensstijl aanklaagt, de ecologische grenzen erkent en uitgebreid ingaat op het boek ‘Collapse‘ van Diamond. De eerste pagina’s van het artikel kon ik dus enkel maar ja knikken. Dus, De Wever weet goed genoeg wat er op het spel staat en tot wat hoogmoed en kortzichtigheid kan leiden. Laat ik hopen dat hij met zijn partij nu gaat toegeven dat we met het akkoord alvast een horde hebben genomen (al was het niet op een elegante manier) en het tijd is voor concrete voorstellen en het echte werk.

Oja, en met het echte werk heb ik het niet zozeer over ‘het geruststellen van de markten’, want dit is blijkbaar wat nu overal genoemd wordt als de belangrijkste taak van de overheid. Ik weet niet precies waarom die ‘markten’ nu alles bepalen. Ik heb bij mijn weten nooit gestemd op ‘de markten’.

Als we nu eens gewoon in elk zin waar ‘de markten’ worden genoemd het woord markten zouden vervangen door ‘de grenzen van de planeet’. Zou dat niet een stapje in de goede richting zijn?