De lente is terug begonnen. We zijn het ondertussen gewoon dat het vanaf half maart behoorlijk warm kan worden. Veel mensen halen opgelucht adem dat het zwaarste van de winter voorbij is. Het was niet bijzonder koud, maar grauw en grijs weer, met veel neerslag en flink wat stormen.
Hoe ziet het dagelijks leven er ondertussen uit, ongeveer 10 jaar na de start van de permanente crisis? Voor de meeste mensen is de hoofdzaak zorgen voor de basisbehoeften. Voedsel en onderdak zijn daarbij essentieel. Heel veel zaken die 10 jaar geleden vanzelfsprekend waren zijn nu helemaal omgedraaid.
Zo is het aantal auto’s per duizend inwoners is bij ons gezakt van 484 (2010) tot 213 (2021). De gemiddelde bezettingsgraad is toegenomen van 1,2 naar 2,5 inzittenden. Auto’s worden zelden nog gebruikt voor korte ritten minder dan 10 kilometer en bijna een derde van de wagens wordt nu gedeeld door 3 of meer gezinnen. Allemaal cijfers waar de mobiliteitsorganisaties maar konden van dromen begin deze eeuw. De grote doorbraak van de elektrische wagens is er niet gekomen, te veel problemen rond bevoorrading en grondstoffen voor de batterijen.
Het openbaar vervoer is ondanks alles kunnen blijven groeien. De stiptheid is minder, en het comfort ook en het is zelfs duurder geworden, maar toch is dit voor veel mensen de interessantste manier voor verplaatsingen. Naast de Lijn en de NMBS zijn er een heleboel kleine bedrijfjes die goedkoop vervoer verzorgen. Tussen de steden zei je regelmatig de ‘superbussen’ rijden. Deze bussen zijn gemaakt van vrachtwagentrailers en kunnen heel veel mensen tegelijk vervoeren, wat de prijs dan weer goedkoper maakt.
Files zijn er niet meer. Het aantal wagens op de weg is bijna gehalveerd en daarbij komt dat er bijna 70% minder vrachtwagens op de weg zijn. Dit komt omdat de crisis gezorgd heeft voor een stimulans voor de lokale economie. Veel meer producten worden nu dichterbij geproduceerd, precies omdat transport zo duur is geworden. De grote werkeloosheid heeft de overheid ertoe aangezet de loonkosten te verlagen waardoor arbeid nu goedkoper is geworden. En zo worden in de herfst nu alle appelen en peren in Haspengouw geplukt, waar vroeger tonnen fruit lagen rotten op het veld omdat het te duur was om ze te plukken.
Een sector waar een grote ravage is aangericht is die van de luchtvaart. Bijna niemand neemt nog het vliegtuig voor een vakantie, het is gewoon onbetaalbaar geworden omwille van de zware CO2 taksen. Flink wat vliegtuigen die niet meer 
gebruikt worden hebben trouwens een andere bestemming gekregen. De foto hier komt uit Warschau, een project waar Adam ook een tijd heeft aan meegewerkt. Het is een Boeing 747 die door een groep schrijnwerkers is omgebouwd tot een meergezinswoning. Gemaakt met de handen van lokale houtsoorten.
En zo is de transitie toch bezig en beginnen mensen zich aan te passen aan de nieuwe situatie. Hoewel er nog steeds sprake is van veel ellende tonen dergelijke projecten al een glimp van de toekomst die op ons wacht…
Low Impact Man 
2 bedenkingen : waarom in Antwerpen nog een dure project uitwerken ( Lange Wapper en co) om de files op te lossen? Ze lossen zichzelf binnenkort wel op (vergruisd ben ik al geweest owv deze opm…)
En nog een meer controversiële bedenking: tof voor alle derde wereldlanden die nu massaal inzetten op toerisme. Die zullen er dus aan zijn voor de moeite (alle investeringen zoals luchthavens, autowegen, elektriciteitvoorzieningen,…..zijn voor niks geweest, en de afbetalingen kunnen ze niet meer maken, want geen inkomsten want geen toerisme meer).
Toerisme naar 3-de wereldlanden is vaak een vorm van neo-kolonialisme : maak die landen maar lekker afhankelijk van ons, rijke Westerling, en als het ons niet meer uitkomt (want de hype is over), of het wordt te duur, of er was net een natuurramp, of er is een volksopstand, of te droog, te nat, te veel orkanen ( hallo klimaatsverandering !?)…laten we ze vallen als een baksteen…..wedden?
Groetjes en merci voor deze reeks!! Ik kijk er elke dag naar uit!
Maman Verte
LikeLike