het grote debat

Zoals beloofd een verslagje van het Gentse Feesten debat van gisteren. Onder andere Marleen Temmerman, Dirk Barrez, Anne Provoost, Koen Raes, Peter Adriaensen en ikzelf mochten hun mening geven over volgende vraag: ‘hoe kunnen we de wereld duurzamer, eerlijker en veiliger maken voor de komende generaties’.

Voorwaar geen simpele vraag. We hadden wel vier uur de tijd en een beetje tot mijn verbazing waren er toch een 150 tal aandachtige toehoorders waarvan de meesten tot het einde bleven zitten.

De inleiding was Dirk Barrez die het had over de noodzaak en wenselijkheid van utopieën, omdat we die nodig hebben om een andere wereld te scheppen. Verder gaf hij een analyse van een aantal problemen (klimaat, banken, ongelijkheid,…) en suggereerde hij als oplossing twee sporen; een eco-sociale beweging en een nieuwe internationale eco-sociale partij. En dan mochten wij dus daarop voortborduren.

Het begon met wat eerder filosofische bespiegelingen over het begrip utopieën (het Nazisme was ook een utopie, dus we moeten daar voorzichtig mee zijn). Ook over de politiek is heel wat gezegd – en eigenlijk vooral dat de politiek tekort schiet om de grote problemen aan te pakken. Marleen Temmerman deed haar best om dat beeld te nuanceren maar moest toegeven dat het bijzonder traag gaat en er te weinig politici zijn met visie en moed om echt keuzes te maken.

In mijn eerste inbreng wou ik vooral duidelijk maken dat we op zoek moeten gaan naar nieuwe denkkaders, dat het over meer gaat dan veranderingen in technologie en macht. Omdat Dirk in zijn inleiding een pleidooi hield voor o.a. mutualiteiten, coöperatieves en staatsbanken bracht ik in dat dit vooral recepten zijn van de vorige eeuw – zeker met hun verdiensten – maar we ook andere zaken nodig hebben.

De meeste tussenkomsten bleven echter vooral wantoestanden aanklagen (en die zijn er natuurlijk genoeg) en het failliet van de bedrijven en politiek verkondigen. Soms wel interessant en goed voor en stevig applaus, maar toch niet genoeg over de ‘hoe’ vraag. We weten allemaal dat het anders moet, maar hoe? Peter Adriaensen had het vooral over het belang van participatie van jongeren. Hij vroeg zich ook af hoe we als ouders moeten omgaan met het feit dat jongeren nu vooral de schade zullen moeten opruimen die de huidige generaties hebben veroorzaakt.

Ik bracht ook nog in dat we onze macht als burger en consument meer moeten gebruiken. Veel mensen vinden het monopolie van Electrabel een slechte zaak, maar zijn er wel klant bij (ook in de zaal was dit toch een grote groep), mensen zijn boos op de traditionele banken maar blijven hun geld daar zetten. Ik heb gepleit voor  collectieve individuele acties. Omdat dit tenslotte iets is wat we kunnen doen (in plaats van klagen over anderen) én dat uiteindelijk ook effect kan hebben.

De reactie daarop was een beetje voorspelbaar. Het is fout om de kleine man de schuld of verantwoordelijkheid te geven, de politiek moet gewoon veel strenger optreden, maar ja, we stellen vast dat ze dit niet doen, en dan is dat weer de schuld van de media, of het kapitalisme… Kortom soms toch iets te veel de bekende cirkel redeneringen.  En natuurlijk structurele veranderingen zijn belangrijk, maar de vraag was juist HOE doen we er iets aan. En dan heb ik eigenlijk niks nieuws gehoord gisteren.

(het etentje achteraf was eigenlijk het meest interessante met inside verhalen van Marleen Temmerman over de strijd rond abortus of inside nieuws over de politieke realiteit… zo ben ik te weten gekomen wie de nieuwe voorzitter van SP-a gaat worden – maar ik verklap het niet)

Mijn mening over deze vraag kan je ook nog lezen op MO. Een verslag van de debatten komt nog op De Wereld Morgen.