waarover het echt gaat

Bert (of eerder mijn brief aan Bert) heeft hier ondertussen voor en stevige discussie gezorgd. Bedankt voor alle bijdragen – als zijn ze soms wat hevig en persoonlijk aan het worden.

Misschien moet de focus toch niet te veel liggen op de strategische keuzes voor of tegen een of andere partij. Daarom wil ik het vandaag nog even hebben over wat mij vooral drijft.  Er zijn nog maximum 5 dagen om campagne te voeren, dus wie wil kan nog steeds een affiche downloaden en verspreiden.

Ik heb het gevoel al mijn hele leven aan politiek te doen, in de zin dat ik me niet kan/wil neerleggen bij de manier waarop de samenleving nu functioneert. In het verleden deed ik aan politiek bij actiegroepen, Noord-Zuid organisaties of in de milieubeweging. Ook het Low Impact project kan je bekijken als een politieke daad, op zoek gaan naar een goede en duurzame manier van leven. En daarmee de grote dogma’s van onze tijd, met name groei en consumptie, in vraag stellen.

En nu dus voor het eerst ook het partijpolitieke. Waarom? Gewoon enkele feiten zoals je die elke dag in de krant kan lezen.

25 jaar na de grootste chemische ramp in de geschiedenis krijgen 7 mensen een celstraf van twee jaar. De topman en toenmalige verantwoordelijke van het bedrijf wordt niet gestraft. Minstens 22 000 doden, minstens 120 000 mensen die tot op vandaag de gevolgen dragen. Tussen haakjes, de veroordeelden moeten hun straf niet uitzitten maar komen vrij op borgtocht.

In eigen land dan, een jongeman die dronken achter het stuur zit rijdt drie fietsende studentes dood. Zijn straf: hij mag twee jaar niet meer met de auto rijden.

In de mensenrechtencommissie van Verenigde Naties is er gestemd over de vraag of er een onafhankelijk onderzoek moet worden ingesteld naar de brutale militaire overval van Israël op het hulpkonvooi. België vindt zo’n onderzoek blijkbaar niet zo belangrijk en heeft zich onthouden bij de stemming.

Een blog-lezer die aan data-verzameling doet voor officiële statistieken weet me te melden dat het cijfer van 15% armen in dit land een onderschatting is.  Niet alleen worden daklozen en mensen zonder papieren niet meegeteld. Het cijfer is van 2008 vlak voor de economische crisis, de situatie is ondertussen erger vooral bij alleenstaande moeders en senioren.

Meer dan 1 miljard mensen hebben honger. Dat is wel nog iets minder dan de 1,2 miljard mensen die gezondheidsproblemen hebben omwille van te veel eten. In ons land alleen wordt  dagelijks 1 645 ton voedsel weggegooid. (cijfer van de voedselindustrie zelf)

Moet er nog meer gezegd worden? Kan jij daarmee leven? Moet politiek niet daarover gaan?

Ergens heb ik eens een uitspraak gelezen (ik weet niet meer van wie het idee komt) die helemaal voor mij opgaat:

Het is voor mij makkelijker om te proberen de wereld te veranderen, dan om mij neer te leggen bij de wereld zoals die is.