vive la France

Live verslag vanuit mijn kamertje op de campus van Icam naast een industriegebied een flink eind van Nantes. In de conferentiezaal zijn er nog een paar uiteenzettingen aan de gang, maar ik heb me nu toch even teruggetrokken. Mijn job als ‘intervenant principale’ zit er op. Toch wel grappig eigenlijk dat ik hier nu behandeld wordt als een belangrijke mens gewoon omdat ik probeer duurzaam te leven.

Het colloqium ‘Unispère’ is een organisatie van 5 ingenieurstudenten van de school. Tijdens twee dagen organiseren ze een reeks lezingen en debatten voor hun medestudenten rond duurzame ontwikkeling. Alles is pico bello georganiseerd behalve dat deze morgen de sessie met bijna een half uur vertraging begon omwille van piepende micro’s en  een balorige projector (dat heb je met ingenieurs).

Ik heb veel bewondering voor wat ze doen maar er is ook nog wat werk aan de winkel. Ik word hier bijvoorbeeld met de auto van de ene plek naar de andere gebracht. En toen ik vroeg of er ook fietsen op de campus zijn was het antwoord dat ze dit even vergeten waren. Het restaurant waar ze me gisteren naar toe brachten had geen vegetarische gerechten (maar ik kreeg wel lekkere salades met een omelet!). Deze middag hadden ze de kok van het studentenrestaurant al gewaarschuwd.  Maar het concept vegetarisme is nog niet helemaal duidelijk blijkbaar. Zo kregen de anderen als dessert roomsoesjes met chocoladesaus en ik een exotische fruitsla… Verder overal plastiek bekertjes, maar laat ik maar op de inhoud focussen.

Gisteravond was er een vertoning van La Belle Verte, een film die je ook op You Tube kan bekijken. De film van Coline Serrau toont onze samenleving vanuit de ogen van bewoners van een andere planeet. Best grappig en ook met de nodige confronterende vragen. Na de film mocht ik dan wat commentaar geven.

Deze morgen mocht ik dan de inleiding brengen over de ecologische, sociale en economische uitdagingen waar we voor staan. Gevolg door een uitéénzetting van meneer Boulanger (van Energy de France). Interessant is dat hij exact dezelfde analyse maakte als ikzelf -namelijk we leven boven onze stand, onduurzaam etcetera-, maar hij de oplossing eerder ziet in kernenergie. Daarna kwam meneer Baronnet. (ja we worden altijd maar meneer genoemd, voornamen kennen ze hier niet) Hij leeft zelfvoorzienend en bracht een verhaal dat nauw aansluit bij het mijne. Over zijn ecocentrum kan je hier meer lezen. En daarna kwam dus een debat met ons drie. Dat was, hoe zal ik het zeggen, een debat op zijn Frans zeker?  Vragen die zelf een lezing bevatten, antwoorden op vragen die niet gesteld worden, brede inleidingen en onduidelijke conclusies. Ik heb dus maar mijn best gedaan om dezelfde stijl te hanteren en achteraf vond iedereen het prachtig.

Nu, ik doe er misschien wat smalend over, maar het is natuurlijk een goede zaak dat ingenieurs in opleiding ook iets te horen krijgen over grenzen, over ethische keuzes en transitie. Vanavond krijg ik nog een rondleiding in de stad en morgen zit ik terug op de trein richting campagnegewoel… Nu ga ik nog een beetje genieten van de zon hier!