de optimistenbond

Vorige week kreeg ik de vraag of ik wou erelid worden van de optimistenbond. Ik moet toegeven, daarvan had ik nog nooit gehoord. Wat opzoekwerk leert me dat het om een Belgische vereniging gaat, onderdeel van een internationale vereniging: Optimisten zonder grenzen. Ik laat je even meelezen uit de publicaties van de vereniging:

Deze vereniging heeft tot doel de mentaliteiten over de grenzen heen te bewegen in de richting van een groter optimisme, meer enthousiasme, een beter humeur, een positief denken, moed en ondernemingszin. De vereniging wil ook een groter broederschap aanmoedigen en de verstandhouding tussen de individuen en tussen de gemeenschappen en culturen verbeteren. De leden zijn ervan overtuigd dat de gedachte ook de realiteit beïnvloedt en zij willen dan ook de gelatenheid, de zwartgalligheid en het negativisme bestrijden. Zij verkiezen een positieve boodschap boven een negatieve.

Optimisme is een lering waarbij een mens, vanuit een bewuste beslissing, zichzelf vorm geeft. Het is een oefening in discipline en zelfkennis. Optimisme leidt tot de intuïtieve zin van het leven

Samen willen we niets minder dan een ware culturele revolutie gaan bewerkstelligen, een culturele revolutie van het vertrouwen in de toekomst, een vertrouwen waardoor het verlangen naar ondernemen met genot wordt opgewekt teneinde morgen een wereld te bieden die mooier, rechtvaardiger en humaner is dan vandaag.

Samen gaan we werken aan de culturele revolutie van het optimistisch realisme die opteert voor samenwerking welke haar inspiratie vindt in het vertrouwen op welvaart eerder dan voor concurrentie die gegrond is op de angst van een nijpend tekort.

Hoewel het het taalgebruik een beetje bombastisch is kan ik me wel vinden in deze ideeën, dus heb ik toegestemd om lid te worden van de Optimistenbond. Ik kreeg snel een boekje met info toegestuurd. Daaruit blijkt ook dat de vereniging ijvert voor een meer mensvriendelijke maatschappij, culturele diversiteit en respect.  Optimisme is ook aantoonbaar beter is voor de gezondheid, dat wist Voltaire al: “Ik heb beslist dat ik gelukkig zou zijn. Dit is beter voor de gezondheid.”

Optimisme wil natuurlijk niet zeggen dat we blind moeten zijn voor wat er misloopt, en de gigantische problemen waar we voor staan weglachen. Het wil zeggen dat we erkennen dat deze er zijn, en dat we er zelf ook een stukje verantwoordelijkheid voor dragen en dus ook de mogelijkheid hebben om iets te veranderen. Of zoals Yann Artus-Bertrand het zegt in HOME: er is geen tijd meer voor pessimisme…