Laatste dag van het Low Impact jaar !? Het finale cijfer van mijn voetafdruk zal je morgen hier kunnen vernemen. (en misschien vanavond op TV, als Phara het op onweerstaanbare manier aan mij vraagt) Maar nu een laatste conclusie: heeft het hele Low Impact gebeuren me ook gelukkiger gemaakt?
De vraag is me gisteren een paar keer gesteld (drie journalisten op bezoek gehad…) en als ik daar even bij stilsta dan is het antwoord duidelijk ja. Daar zijn heel wat redenen voor. Het voorbije jaar heb ik een boel nieuwe mensen leren kennen en is me duidelijk geworden dat er veel mensen elk op hun manier werken aan een betere toekomst. Ik heb veel nieuwe en nuttige informatie gekregen en gaandeweg geleerd dat je met veel minder een goed leven kan hebben. Ik heb heel veel steun mogen voelen rondom mij, mijn relatie met mijn kinderen is sterker geworden. Door te kiezen voor loopbaanonderbreking en erna voor deeltijds werken had ik meer tijd en vooral meer ruimte in mijn hoofd voor Adam en Marieke. Ik heb heel wat kansen gekregen, gaande van een veggie-kerstmenu met de dames van Laïs tot het samen werken aan een ecologische toneelstuk met toffe mensen zoals Dimitri Leue. Ik had fijne gesprekken met allerlei groepen in Vlaanderen, en weet nu ook iets meer over hoe de media werken. Ik ben onafhankelijker geworden van energie en grondstoffen, ik leef gezonder met minder chemische troep in en rond mij. Ik voel me verbonden met mensen ver van hier en met toekomstige generaties. Ik ben immuum geworden voor marketingtechnieken en voel me bevrijd van het consumentisme.Ik heb meer contact met de buren en ken er een hoop nieuwe mensen. Met de transitiegroep van Sint-Amandsberg zijn we gestart om ons toekomstvisioen vorm te geven. Ik heb de kans gekregen om een boek te maken, ik heb mijn verhaal op vele manieren en plaatsen kunnen brengen. Mijn geluk staat los van wat ik bezit. Ik heb nieuwe hernieuwbare energiebronnen gevonden in mezelf en in de relaties met anderen.
Tegenover zo’n lijst pluspunten is het sleuren met emmers regenwater of het lager zetten van de temperatuur helemaal geen opoffering. Ik zou de voordelen van het Low Impact leven niet willen ruilen voor een breedbeeldtelevisie, dagelijks scampi’s, een Iphone of een reis rond de wereld. Daarom zal ik na 1 mei verder gaan met deze manier van leven, misschien iets minder fanatiek maar met evenveel overtuiging. Want dit is echt het goede nieuws: de keuzes die we moeten maken om de planeet van een ramp te vrijwaren zijn precies die dingen die de kwaliteit van ons leven verhogen. (vrij naar David Korten)
Low Impact Man 
Back to basics. De mensen willen de laatste jaren veel teveel geëntertaind worden. Ze zitten voor die tv en komen voor niks nog hun kot uit. Ik durf wedden dat een stroompanne van enkele dagen heel wat mensen nabij de wanhoop zou drijven.
Het moet allemaal voorgekauwde boel zijn en kritisch denken zit er niet meer bij. Ik merk ook bij ons een hele resem leuke mensen op de website, maar het is helaas een percentage van 1% van de bevolking.
Maar ik voel wel dat het tij aan het keren is. Helaas, nieuwe gewoonten vragen 30jaar vooraleer ze door het grote publiek zijn aanvaard. Denk hierbij aan de computer, de tv, de telefoon, de auto. Maar ook het STOP-principe, ecologie enz zal 30 jaar nodig hebben om door het gros van de bevolking aanvaard te worden. Logisch. Onze generatie werkt aan een nieuwe wereld, de kinderen zien dat en vinden dat dan normaal. Ingeburgerde opvoeding.
LikeLike
Dankjewel voor je verhaal. Ik heb er een jaar lang van genoten en ben blij je conclusie te lezen.
Nogmaals; bedankt!
LikeLike
Proficiat met je project. Ik denk dat je veel mensen hebt aangezet om hetzelfde te doen (ik ben een van hen :p)
LikeLike
keep on rollin’ Steven !
LikeLike
Proficiat Steven ! en dank je voor de inspiratie !
‘de keuzes die we moeten maken om de planeet van een ramp te vrijwaren zijn precies die dingen die de kwaliteit van ons leven verhogen.’
Dat vind ik een intrigerende uitspraak, en mogenlijk het antwoord op de angst van veel mensen. ‘Ge moogt er niet aan denken’ is iets wat ik regelmatig hoor. Kop in het zand uit angst.
Waar kan ik daar meer over lezen ?
LikeLike
Ik heb gisteren je verhaal gehoord, een vriend had me gewezen op de lezing die je kwam geven, maar ik aarzelde eerst. Ik wist al wat over je project (op tv, ook al eens op je blog gekeken, het boek zien liggen, …), maar vooral wist ik ook al een paar dingen die ik zelf zou kunnen veranderen en toch kwam ik er niet toe, dus waarom gaan luisteren? Maar toen ik je post zag omtrent geluk, was ik verkocht, tenminste om te komen luisteren. En ik ben blij, ik heb best wat opgestoken, het deed me nog meer stilstaan bij de toekomst en wat we zelf kunnen doen, hoe we telkens keuzes kunnen maken, …
Ik hoop dat je nog velen zal inspireren en in beweging brengen door je project en je verhaal. Met LIM hoge impact hebben op de manier waarop we leven en consumeren, het zou mooi zijn! Bedankt en proficiat!
Ik dacht even terug aan een campagne rond duurzaam consumeren van een paar jaar geleden, met een foto van een oma die bekogeld was met eten en de slogan ‘Zorg dat uw kleinkinderen u later niks kwalijk nemen’. Ook zo’n sterke boodschap. We kunnen al veel doen door gewoon kleine gewoontes te veranderen zoals iets minder vlees eten of vaker de fiets nemen. De volgende generaties, en de onze, zullen het verschil merken …
LikeLike