Ik heb het wel eens meegemaakt bij een officiële conferentie rond energie en klimaat waarbij achteraf een receptie wordt gegeven met exotische drankjes en hapjes. Tijdens het napraten over de zorgwekkende toestand van de wereld wordt dan flink gegeten van toastjes met vlees en ingevoerde groenten. Alsof dit niks met energie en klimaat te maken heeft. Heel onze landbouw, de productie van voedsel, het bewaren, de verpakking en de distributie; voor al deze elementen zijn we afhankelijk van olie. Zelfs in die mate dat je rustig kan stellen een derde van wat we eten olie is…
Ook voor mijn LIM project was voeding een belangrijk aandachtpunt. Het grote voordeel (in tegenstelling tot bijvoorbeeld isolatie) is dat je wat voeding betreft niet afhankelijk bent van de huisbaas en meteen resultaat kan boeken. Het allerbeste dat je kan doen is veganist worden. Ik heb het één maand gedaan, maar ben er dan toch – ook een beetje wegens klachten van de kinderen – mee opgehouden. Als ik de 1,6 hectare niet haal zit daar dus nog wat potentieel om de voetafdruk alsnog te verkleinen. Het zou perfect kunnen om alle melkproducten te vervangen door sojaderivaten. Het aanbod is voldoende groot om zowel kaas, room, yohurt en vooral roomijs zonder melk te produceren. Dit zou echter wel mijn verpakkingsberg wat groter maken en de productie van soja heeft ook nadelige effecten in bijvoorbeeld Brazilië. Hoewel ik me heb laten vertellen dat het vooral de massale teelt van soja voor de veevoederindustrie is die zo’n verwoestende gevolgen heeft. Alweer een redelijk complexe kwestie, het duidelijkste advies is: hoe minder dierlijke producten, hoe lager te voetafdruk. En leven zonder vlees en vis vraagt kost me nu geen inspanning (ja, Adam mist de salami en de vissticks wel). Dit ga ik dus blijven volhouden.
Andere aandachtspunten van de voedselvoetafdruk zijn samen te vatten met volgende principes: bij voorkeur lokaal, bij voorkeur bio en bij voorkeur van het seizoen, bij voorkeur korte keten. In mijn geval kan ik daarvoor terecht bij de boerenmarkt, het voedselteam, de biowinkel en de Spar. Oja, en een heel klein beetje van mijn eigen ‘living-moestuintje’. Gisteren voor het eerst zelfgekweekte rabarber gegeten! Lekker!
Low Impact Man 
We zijn gisteren beiden gestart met onze laatste fase om groener te leven. Allebei ingeschreven bij de Weight watchers om zo onze voedselconsumptie in te perken en ook ons restafval nog aan te pakken. Dat zijn voor ons (op dit ogenblik) nog wat onze pijnpunten. Ik merk dat ik door meer groenten en fruit te eten wel meer groenafval produceer voor het compostvat, maar dat ik wel met heel wat minder verpakkingen zit voor het restafval.
Wat de groeten en fruit betreft gaan we natuurlijk voor eigen kweek in de tuin en verder bioproducten. Eieren hebben we dankzij onze 2 kippen meestal in overvloed. En die beesten gaan het resterende groene afval verwerken. Samen met het compostvat zijn die zeer efficiënt!
Vandaag trouwens nog een bijkomende aangename verrassing. Vandaag was het afvalophaling (PMD en GFT). En aangezien we meer in glazen flessen kopen en minder PMD, alsook het compostvat hebben we niets moeten buiten zetten. Het voelt enorm bevrijdend aan! De mensen van de afvalophaling moeten nog wel wennen dat er niets staat, want je ziet ze al in het rond kijken waar onze container is gebleven 🙂
LikeLike
Zuivel kan je ook nog door andere dingen vervangen, het hoeft dus niet altijd soja te zijn. Ik denk maar aan rijst en haver (mijn favoriet). Ook met kokosmelk wordt er meer en meer geexperimenteerd voor bvb. kokosmelk(room)ijs.
En ja, ik denk het gat op de markt gevonden te hebben: een ecologische, diervriendelijke, duurzame traiteur. Zelfs op recepties in zogenaamde iets alternatievere milieus moet ik het nog altijd doen met wat sla en wortels en tomaatjes (die ik niet alleen uit principe in de winter nooit eet, maar die dan ook echt naar niets smaken).
LikeLike