Sapcentrifuges, haardrogers, mixers, espressomachines, epileerapparaten (“voor mama’s zijdezachte benen”) stoomgeneratoren, haarkrullers, haarontkrullers, massagetoestellen, steelstofzuigers, trilplaten, warmeluchtborstels, citruspersen, zonnelampen, steengrillers, wijnkoelers en stappentellers. Het is maar een kleine greep uit de catalogus van geschenken die onze liefde voor de mama moeten uitdrukken. De vraag is: wat gebeurt er met deze ontelbare hoeveelheid made-in-china spullen? Ofwel worden ze gebruikt en zorgen ze voor bijkomend energieverbruik. Ofwel worden ze niet gebruikt en staan ze jarenlang troosteloos in een volgepropte kast. In het beste geval wordt het pasverworven wonder ter techniek doorgegeven, of komt het in de kringloopwinkel terecht.
Er bestaat in elk geval een betere oplossing. Maak je moeder gelukkig met een kadootje zonder snoer! Gebruik je fantasie en denk eens na waar je moeke echt van opleeft. Samen met haar een dag wandelen aan zee, samen naar de Sauna, een etentje, een goed boek, naar een concert? Er zijn zoveel niet-materiële of Low Impact mogelijkheden.
Als je toch voor de bloemen gaat, kies dan meteen voor blije bloemen. Deze biobloemen met Max Havelaar hebben een kleinere milieu-impact én zijn goed voor de producenten in het Zuiden.
PS: vandaag heb ik in de kringwinkel voor mijn moeder twee boeken gekocht. In totaal 661 pagina’s leesplezier voor 2,75 €
Low Impact Man 
kadootjes zonder snoer? op batterijen dus? 🙂
LikeLike
en gewoon om te bedenken dat je moeder je met een snoer ter wereld bracht ? toch ? 😉
LikeLike
Beste,
Het is misschien ook een goed idee om kinderen een snoerloos (en batterijloos) verjaardagscadeau te geven.
Het begint al met de babyspulletjes met allerlei geluidjes en lichtjes (wat is er mis met de ouderwetse kiekeboespelletjes en samen boekjes kijken waarbij mama of papa de dierengeluidjes voor zich nemen). Nadien gaat het door met gameboys, spelletjes voor op de pc, cd’s met, mp3’s, gsms, xboxen en wat weet ik al niet meer.
Vorig jaar kreeg mijn oudste zoon een goudvis cadeau. ” joepie” dacht ik “eens iets dat geen lawaai maakt.” Maar zo’n goudvis is een vies beestje en algauw vonden we het zonde om hem in zo’n gewoon kommetje in zijn eigen vuil en zonder zuurstof te laten rondzwemmen. Van vrienden mochten we een heus acquariumpje gebruiken met filter, een zuurstofpompje en verlicht uiteraard. Oma’s en opa’s, tantes en nonkels keken het aan en hadden inspiratie voor de volgende cadeautjes (vissen en nog meer vissen). Ons acquariumpje was al snel veel te klein, met als gevolg: wij naar de winkel want: “Och here ocharme toch! Zoveel visjes in zo’n klein bakje, dat kon toch niet.”
Ik heb het nog niet aangedurfd om uit te rekenen wat deze beestjes ons al gekost hebben aan eten, plantjes, decoratie en niet te vergeten aan water en energie. En onze zoon vindt er ondertussen al lang niets meer aan, hij had immers gehoopt dat hij ze kunstjes kon leren (zoals hij ooit had gelezen in één of ander kinderboekje).
Dus een wijze raad aan iedereen : bezint eer ge begint!
LikeLike