Het is gebeurd…

Een kleine, persoonlijke mijlpaal, tussen al het wereldgeweld door. Vorige week mocht ik voor de allereerste keer in mijn leven op de trein met een seniorenticket.

Normale prijs 22,2 euro, met de rittenkaart (Standard Multi) is het 21 euro. Een serieuze korting dus, tenminste als je na negen uur vertrekt. 65 plussers worden verondersteld lang in bed te blijven liggen. Aangezien ik een trein wou nemen om 8u55 heb ik een creatieve oplossing bedacht. Ik heb namelijk altijd een Local Multi rittenkaart bij. Dus heb ik daar een lijntje ingevuld (3,2 euro) van Gent naar Wetteren. Toen mijn trein Wetteren passeerde was het al 9 na 9. Ik checkte even bij de treinbegeleider – als groentje in het seniorenvak – of deze werkwijze wel mocht. ‘Geen probleem’, zei ze. Toch was ik diep ontgoocheld toen de vriendelijke dame verderging met het controleren van de andere passagiers. Ik had verwacht dat ze minstens mijn identiteitskaart zou vragen, maar nee. Ze twijfelde geen seconde over mijn leeftijd! (Of om mijn ego te troosten, ze twijfelde geen moment aan mijn eerlijkheid.)

In elk geval, behalve de korting op de trein (en de verplichting om langer te slapen) verandert er weinig. Ik blijf voorstellingen en lezingen geven, nu met lagere vervoerskosten. Ik blijf actie voeren en schrijven (binnenkort meer nieuws daarover!). Ik blijf voetballen met mijn zoon, ik blijf lopen en wandelen langs de Schelde. Stiekem hoop ik er nog 25 jaar bij te doen, zodat ik met mijn eigen ogen het jaar 2050 kan aanschouwen. En wie weet, kan nog ik een heel klein beetje meebepalen hoe de wereld er dan uitziet.