7 kilometer gedachten

Ik stap de deur uit en kijk omhoog. In de blauwe rechthoek boven de huizen van mijn straat zie ik meteen 3, 4, 5 condensstrepen. Ik draai even om mijn as en tuur de hemel af. Ondertussen tel ik er negen. Nieuwe vliegtuigen duiken de rechthoek binnen om onverstoorbaar rechte lijnen toe te voegen. Anderen zijn wat ouder en lijken op reusachtige uitgerekte eendenveren tegen een helblauwe lucht. Wie weet zijn er op een dag zo veel vliegtuigen dat ze een beschuttende wolk tegen de schroeiende zon kunnen vormen. Ik loop naar de Schelde.

Het is nog vroeg in de maand mei en nog vroeg in de voormiddag, maar ik zweet alsof het een zomerse dag zou zijn. De wadi’s van de nieuwbouwprojecten zijn leeg. Ik zie rondom mij de eerste gele plekken verschijnen op het gras. Langs de boorden van de Schelde doet de Japanse duizendknoop het uitstekend. Op enkele plaatsen een muur van 2 meter hoog langs beide kanten van het jaagpad. Toch wat verkoeling. Er is weinig water in de Schelde, maar dat kan ook te maken hebben met de getijden werking. Ik zie nog meer vliegtuigstrepen. Een blauwe reiger op zoek naar water. Mensen van de groendienst rijden met luidruchtige fossiele machines het gras kort. Er zal wel een belangrijke regel zijn die maakt dat dit ook kan tijdens de maai-mij-niet maand.

Deze ochtend op de radio werd de minister aangesproken over de droogte. Het was een hele geruststelling te horen dat hij het probleem nauwlettend opvolgt. Na drie maanden van opmerkelijk weinig regenval, gaf hij ons de wijze raad zuinig te zijn met water. Oef. Ondertussen toont onze overheid hoe daadkrachtig kan worden opgetreden. In geen tijd worden miljarden vrijgemaakt om wapens te kopen.

Ondertussen zorgt diezelfde minister ervoor dat het steeds moeilijker wordt om een windmolen te plaatsen. Te weinig draagvlak nietwaar. De regels voor landbouwers en de vleesindustrie mogen wel wat soepeler. Maar stel dat we ook daar een afstandsregel instellen. Pakweg, per 10.000 kippen of 100 varkens moet het bedrijf zich minstens 100 meter van bewoning bevinden. Een varkensbedrijf met 500 varkens is een halve kilometer. Een stal met 100.000 kippen moet een zich kilometer van elke woning bevinden. Zou daar draagvlak voor zijn?

Deze nacht, of was het vroege ochtend, werd ik plots wakker in een wat vreemde droom. Ik bevond mij op een ladder met mijn zoon. Een fysiek onmogelijk lange ladder met honderden mensen achter mij en honderden mensen voor mij. De ladder stond tegen een hoge rotswand boven een rivier. Helemaal bovenaan kon je uitstappen naar een glijbaan om zo naar beneden te komen, maar de mensen bovenaan de ladder durfden niet. Toen stonden we allemaal stil, vast op de ladder. Niemand kon vooruit of achteruit. In de nasleep van de droom blijf ik nog wat piekeren. In mijn hoofd worden de droogte en hitte alleen maar erger. Ik moet mijn kind uitleggen dat het deze zomervakantie niet mogelijk is om buiten te spelen wegens de hitte. We gebruiken een stukje van de kelder om een paar matrassen te leggen. Het zijn maar gedachten.

Maar de festivalzomer komt eraan. Straks zullen de terrasjes vol zitten. Mensen genieten van de warmte en bestellen vrolijk nieuwe zomerkledij. De plannen voor de uitbreiding van Brussels Airport zijn klaar. Met een glaasje BelBub in de hand kijken we straks naar een Genocide-vrij songfestival.

Daar staan we dan. Op de ladder boven de afgrond en niemand die een stap zet.

(De voorbije dagen was ik helemaal verdwenen in ‘Nirwana’ een krachtige roman van Tommy Wieringa. Meteen krijg ik dan zin om iets meer literair te posten. Laat gerust weten of je meer of minder hiervan wil.)