als we ons nu eens voorbereiden op vrede

Enkele lezers van ‘Hoop, een kompas in turbulente tijden’ hebben me laten weten dat het boekje navolging krijgt. De voorbije dagen was er nogal wat te doen over de aankondiging dat de federale overheid de burgers gaat oproepen om zich beter voor te bereiden op mogelijke rampen.

Ik durf niet zeggen dat ik er voor iets tussen zit, maar ik heb mijn boek wel aan haar laten bezorgen, ik heb de minister even aangesproken op de avant-première van For Rosa (een voorstelling die je zeker moet zien). Op zich is aandacht voor weerbaarheid en veerkracht best te verdedigen. Alleen is de retoriek vooral ingegeven vanuit een oorlogsdreiging.

Nuja, als het hier echt tot een oorlog komt dan zal je niet veel hebben aan het noodplan, waar de federale campagne zich zal op richten. Een papiertje op je koelkast waarop een paar telefoonnummers staan en 50 euro cash geld zullen niet nuttig zijn als er een atoombom wordt gedropt. Want als het echt tot een militair conflict komt met pakweg Rusland of China zal het niet met tanks en soldaten in de straat zijn. In het beste geval met cyberaanvallen op energiecentrales en banksystemen, gecombineerd met gerichte drone- aanvallen. In het slechtste geval met een een kernoorlog. Dan helpt niks meer.

Meer dan bezorgdheid om burgers speelt hier iets anders. Onder druk van de VS en een aantal havikken moeten mensen klaar gemaakt worden om nog veel meer geld te investeren in de oorlogsindustrie. Met dooddoeners als ‘als je vrede wil, moet je je voorbereiden op oorlog‘ moeten nog vele miljarden worden opgehoest. Wereldwijd is 2022 de som van 2240 biljoen dollar aan oorlog en wapens uitgegeven. Genoeg om de wereldwijde armoede en alle ecologische uitdagingen aan te pakken. Maar neen, blijkbaar moet er nog veel meer geld naar de oorlogindustrie.

En zo gaan we nog een versnelling hoger schakelen richting afgrond. Ik denk dat geschiedsschrijvers (ervan uitgaande dat er nog zullen zijn) in de toekomst bedenkelijk gaan kijken naar onze tijd. Terwijl zeven van de negen planetaire grenzen worden overschreven beslist een kleine groep dat alle middelen en energie moeten ingezet worden om onze destructiecapaciteit te verhogen.

Maar niet getreurd, met of zonder oorlog, wat nu vanzelfsprekend is zal verdwijnen. We zitten in een overgangstijd waarin de bestaande machten krampachtig vasthouden aan de oude ideeën. We weten niet hoe het huidig systeem zal verdwijnen, met een grote knal of met een lange doodstrijd. We weten ook niet wat er in de plaats zal komen.

Toch kunnen we veel doen. Vriendelijk door het leven gaan. De vele alternatieve kleinschalige initiatieven steunen. Ons voorbereiden op een leven met minder. Leven als een goede voorouder. Onze stem laten horen. Ons lokaal netwerk versterken. Voelen hoe we deel uitmaken van een geschiedenis die al miljarden jaren geleden gestart is.

En misschien nog meer. Dat kan je onder andere ontdekken tijdens onze nieuwe voorstelling ‘Heel de Wereld‘. De eerste avond (21 januari) is uitverkocht, op woensdag en donderdag is er nog plaats. Ik zal alvast Annelies Verlinden uitnodigen!