politieke science-fiction

Onderstaand verhaal is volledig verzonnen. Het is niet gebaseerd op geruchten of inside-informatie. Het is pure politieke fictie. Het beschrijft een mogelijk scenario dat wellicht niet kan met de nieuwe kieswet. Elke overeenkomst met bestaande figuren is niet geheel toevallig.

Woensdagochtend 23 oktober 2024. Mathias Declercq wordt wakker badend in het zweet na een woelige nacht. De vorige avond hebben enkele hardline liberalen gedreigd als onafhankelijke kandidaat te gaan zetelen. Dit kan hem de sjerp kosten. In alle vroegte belt hij Sint-Niklaas om zijn voorstel af te toetsen. Hij krijgt de verzekering dat Conner alles zal doen om het scenario te laten goedkeuren. Dus stuurt hij een kort persbericht: “Na het grondig afwegen van alle opties, en met het oog op een verbindend bestuur voor alle Gentenaren met een hoek af, heb ik beslist. VoorGent gaat in zee met NV-A voor de vorming van een coalitie.”

Het duurt even voor de Gentenaren beseffen wat er beslist is. Maar al gauw worden sociale media overspoeld met nog meer petities en opiniestukken.  Geen enkele VoorGent verkozene reageert op mails of telefoontjes van de pers of van bezorgde burgers. De enige commentaar die gegeven wordt is dat de leden dit democratisch zullen goedkeuren op het ledencongres.

Zondag 27 oktober. In de voormiddag hebben de liberalen unaniem het plan goedgekeurd en beklonken met een glaasje champagne. Diezelfde avond moeten de Vooruit leden het akkoord goedkeuren. Al uren voordien verzamelen mensen zich aan de Centrale. Steeds meer vrouwen, mannen en kinderen uit alle wijken en van alle kleuren en leeftijden vullen de straten rond het statige gebouw. Tegen zes uur is is de ingang zo goed als geblokkeerd. Maar de actievoerders zijn stil, ze roepen niet, ze hebben geen spandoeken mee. Het enige wat ze doen is de aankomende Vooruit leden in de ogen kijken. Het duurt minuten voor ze een voor een door de haag priemende ogen de ingang bereiken.

Conner die is gesommeerd om met een vurige toespraak de leden te overtuigen komt aan iets na zes. Er is echter geen doorkomen aan. En zoals witte bloedcellen een verdacht virus omsingelen om het onschadelijk te maken, dwingt de zwijgende massa Conner in een andere richting. Hij wordt zacht binnengeduwd in Enter, het sociaal restaurant aan de overkant. Zijn smartphone wordt even in bewaring genomen en de voorzitter wordt gevraagd te gaan zitten. Op de tafel staan tientallen heerlijke gerechten, gemaakt door de Gentse Roma gemeenschap. Zij zitten ook rond de tafel. “Zolang de vergadering duurt gaan wij hier samen rustig praten en eten. Dan kunnen de Gentse leden autonoom beslissen.”  Rousseau beseft dat hij geen keuze heeft. Dit kan niet erger zijn dan enkele uren in een konijnenpak, troost hij zichzelf.

De vergadering zelf duurt vier uur, het gaat er hevig aan toe. Achteraf zullen enkele aanwezigen uit de biecht klappen. Het congres begint met een zeer lang betoog om de keuze te verdedigen. Maar de talrijke aanwezigen zijn niet tevreden. Een 82-jarige man staat recht en verscheurt zijn lidkaart. Anderen willen dit voorbeeld volgen maar beseffen net op tijd dat ze dan hun stemrecht kwijtspelen. Het meest memorabele moment komt als een vurige fan van Sioen met een emotioneel betoog eerst de zaal muisstil krijgt, en daarna een staande ovatie ontvangt. Sioen omhelst de vrouw innig en roept dan, met de tranen op de wangen “als dit akkoord goedgekeurd wordt stap ik uit VoorGent!”. Meteen erna gaan nog een aantal verkozenen staan en verklaren dat ze dit akkoord niet zullen goedkeuren. Alleen Freya blijft zitten, verwoed berichtjes sturend naar een onbereikbare Conner.

Zondag 27 oktober, middernacht. Mathias zit met de handen in het haar. Het wordt duidelijk dat zijn poging om water en vuur te verzoenen in een fusielijst in zijn gezicht is ontploft. Hij zal tegen de deadline van morgen geen coalitie kunnen vormen. Hij zucht diep. Dan rinkelt zijn telefoon. Het is Filip Watteeuw die met een bijzonder voorstel komt. Ten einde raad stemt de nog-net-even burgemeester in.

Maandag 28 oktober. Terwijl de nationale en internationale pers massaal in Gent is neergestreken blijken Filip en Mathias onvindbaar. Ze zijn in Gent, in de Muide, bij relatietherapeute L.D. Op de zolderkamer gaan ze urenlang in gesprek. Er worden verwijten gedeeld, verklaringen gegeven, er komt erkenning, er komen tranen, stiltes en zuchten. Maar uiteindelijk komen ze tot een afspraak.

Dinsdag 29 oktober. De gezamenlijke persconferentie van Filip en Mathias begint met een uur vertraging. Er zijn zoveel journalisten en cameraploegen opgedaagd dat op het laatste moment beslist wordt van het stadhuis naar NTGent te verhuizen. Vele Gentenaars vullen alle zitjes in de zaal. Het Sint-Baafsplein staat vol mensen die live volgen op hun smartphone.

Dan stappen Filip en Mathias naar het midden van het podium. Het wordt muisstil. Een alerte technieker dooft alle lichten en laat een bundel licht vallen op de twee hoofdrolspelers. Ze nemen elkaars hand terwijl ontelbare flitsen afgaan. Het beeld is vergelijkbaar met de foto van 22 september 1984. Toen stonden rivalen Kohl en Mitterrand hand in hand bij een herdenking van de tweede wereldoorlog. De mededeling zelf is kort. Allebei kondigen ze aan per direct uit de politiek te stappen. Filip Watteeuw is tot het inzicht gekomen dat hij niet enkel Gent verkeersveilig wil maken. De komende jaren zal hij tientallen steden in Europa succesvol begeleiden in hun mobiliteitstransitie. Mathias verklaart dat hij nu zijn echte droom wil realiseren. En inderdaad, de komende jaren zal hij school maken als Influencer en BV in allerlei spelprogramma’s. Het gerucht gaat dat de belofte voor een standbeeld na zijn dood heeft geholpen bij het maken van zijn keuze.

Maar nu liggen de kaarten helemaal anders. Want nu ook een aantal liberalen uit onvrede VoorGent hebben verlaten is de verwarring alleen maar groter geworden. Maar de nieuwe kieswet is duidelijk. Nu is Hafsa aan zet.

Woensdag 30 oktober. Hafsa El-Bazioui stuurt een bericht naar de pers en naar haar vele volgers. Ze wil in alle stilte een oplossing zoeken voor de impasse. Ze gaat de volgende dagen een persoonlijk gesprek organiseren met alle verkozen raadsleden. Er is wat verbijstering als blijkt dat ze ook met de Vlaams-Belang verkozenen gaat spreken. “Maar,” zegt El-Bazioui “ik weet hoe het voelt uitgesloten te worden, en luisteren kan nooit kwaad.” Ondanks aandringen van redacties neemt ze geen enkel interview voor kranten of televisie aan. Tijdens de stille week doen de Gentenaars voort. De bakker bakt mastellen, de kinderverzorger veegt snotneuzen schoon, de Ivago medewerkster maakt vuilnisbakken leeg. Er daalt een verwachtingsvolle rust over de stad.

Dinsdag 5 november. Vanavond is de introductievergadering voor nieuwe raadsleden gepland. Maar op aandringen van Hafsa zijn alle raadsleden aanwezig in het stadhuis. Ook de vervangers van Mathias en Filip. Hafsa vraagt aan het publiek en het personeel om de zaal te verlaten. Wat er die avond is gebeurd blijft een goed bewaard geheim. Wat we wel weten is dat er in duo’s en in groepjes is gepraat, dat er post-its zijn geplakt, dat er allerlei gesprekstechnieken en groepsdynamische oefeningen plaatsvonden. Er zijn voorstellen gedaan, bezwaren beluisterd, compromissen afgesloten en misverstanden opgeklaard.  Er is gelachen en geapplaudisseerd, schouderklopjes en bedankjes gingen rond. Het was bijna halftwaalf toen het hele gezelschap in café Den Turk binnenkwam om samen iets te drinken.

Dan volgde een bijzondere maand die ondertussen ‘de grote dialoog’ wordt genoemd. De verkozenen gingen opnieuw overal deur aan deur. Bij voorkeur in de wijken waar ze het minste stemmen haalden. Gesprekscirkels werden opgestart, volksvergaderingen vonden plaats in alle wijken. Heel veel aandacht en energie ging naar de buurten waar de opkomst laag was. De 53 verkozenen waren dagelijks in gesprek met de burgers. Twee keer per week kwamen ze samen in het stadhuis om het programma te herwerken en te herschrijven. Het is nog steeds niet duidelijk welke coalitie de stad zal besturen. Op alle vragen van pers en burgers is het antwoord unisono: “wees gerust, jullie krijgen het beste bestuur ooit”.

Donderdag 5 december. De installatievergadering van het nieuwe bestuur.  Gezien de massale interesse besluit de VRT om de zitting rechtstreeks uit te zenden. De zaal zit afgeladen vol, onder de stadshal is een groot scherm opgesteld. Voor de plechtigheid marcheert die Verdammte Spielerei van Stefaan De Winter rond de zaal. Dan is het aan Hafsa El-Bazioui. Ze legt uit dat de voorbije weken de 53 raadsleden hard hebben gewerkt. Om elkaar te leren kennen, om de bekommernissen van de Gentenaar te beluisteren, om samen na te denken over wat deze stad nodig heeft. Samen hebben we ook beslist wie welke bevoegdheid krijgt, op basis van competentie. “De raadsleden hebben mij gevraagd om burgemeester te worden. Ik aanvaard deze taak nederig. Maar we hebben wel beslist dat mijn enige bevoegdheid is om de democratie te versterken. De bevoegdheid van politie en veiligheid gaat naar Anneleen Van Bossuyt.” De bijna burgemeester stelt de nieuwe ploeg en de bevoegdheden voor. De pakketten zijn grondig herschikt en er komen ook nieuwe beleidsdomeinen. Zo wordt Sioen schepen van cultuur, feestelijkheden en random acts of kindness. Er komt een schepen voor rechtvaardige klimaattransitie, waar zowel wonen als energie onder vallen. Uiteindelijk zullen zeven van de negen schepenen vrouwen zijn, en bevat het college leden van 5 verschillende partijen. Isabelle zal ook de volgende zes jaar Gentenaars mogen huwen. Na de toelichting van de bevoegdheden, de schepenen en de belangrijkste beleidslijnen is het tijd voor de stemming. Zo maar even 49 raadsleden keuren het nieuwe bestuur goed. De drie mensen van het Vlaams belang onthouden zich, en één iemand was blijkbaar in slaap gesukkeld.

Onder de stadshal barst een volksfeest los zoals het alleen in Gent kan losbarsten. Natuurlijk zullen de komende zes jaar niet vlekkeloos verlopen. Want de turbulente tijden blijven aanhouden. Maar één ding is de voorbije maanden duidelijk geworden. Als we de ego’s opzijzetten en naar elkaar luisteren is alles mogelijk.

Steven Vromman, burger van Gent (hopend op een dag in BeterGent te wonen)

---

Ok, het is wellicht allemaal overdreven en vergezocht. Maar is een beetje verbeelding net niet datgene wat we nodig hebben?

Binnen enkele weken zal in elk geval duidelijk zijn welk scenario het is geworden. En wellicht zal dit verhaaltje dan opgeborgen kunnen worden als vermakelijk maar totaal onrealistisch. Wat ook opgaat voor een vergelijkbaar scenario dat ik schreef in 2018.