Misschien stemmen academici vaker Groen omdat ze wetenschappers zijn

Er is nogal wat te doen over de peiling in studentenblad Veto waaruit zou blijken dat academisch personeel eerder Groen zou stemmen. Deze bevraging (zelfs al is die zeer onvolledig) is voor NVA en Vlaams Belang meteen het signaal om ten aanval te trekken tegen ‘de sekte van de postmoderne linkse universiteiten’.

Maar in de analyse van deze bevraging wordt nergens ingegaan op de waarom vraag. Is er een reden waarom in die kringen de voorstellen van Groen breder gedragen worden? Zou het bijvoorbeeld kunnen dat wetenschappers zich vooral aangetrokken voelen tot oplossingen die gebaseerd zijn op wetenschappelijke inzichten? 

Wat biodiversiteit betreft trekt Groen heel duidelijk de kaart van de wetenschap. Het landbouwmodel dat deze partij vooropstelt spoort met de inzichten die onderzoekers rond de planetaire grenzen dag na dag vaststellen. Afbouwen van de veestapel, beperken van pesticiden, meer aandacht voor waterhuishouding en een gezonde bodem zijn maatregelen die een sterke wetenschappelijke basis hebben. Rond klimaat wil Groen verder en sneller gaan bij het uitfaseren van fossiele brandstoffen. Net waar de klimatologen al lang om smeken. Maar sommige partijen willen vooral de economische status quo behouden, zich rijk rekenend met technologische wonderoplossingen.

Ook op andere terreinen blijkt dat Groen vooral een beleid wil voeren dat ondersteund wordt door wetenschappelijk onderzoek. Denk bijvoorbeeld aan meertaligheid in kleuterklassen en lagere scholen. Uit studies van experten blijkt duidelijk dat het heel wat voordelen heeft als jonge kinderen verschillende talen horen en spreken. Maar toch houden de rechtse partijen om ideologische redenen vast aan een ‘hier spreekt men enkel Nederlands’ beleid.

Rond mobiliteit kunnen we eenzelfde verhaal vertellen. Je zal lang moeten zoeken om een mobiliteitsdeskundige te vinden die pleit voor meer auto’s, meer rijstroken en hogere snelheden. Als we echter op zoek gaan naar politici die een lans willen breken voor autoluwe steden, meer collectief vervoer en financieel en fiscaal ontmoedigen van verbrandingsmotoren kom je weer vooral bij Groen terecht. Andere partijen zijn heel voorzichtig met kritische bedenkingen bij koning auto.

De nieuwe voorrangsregels rond kinderopvang zijn nog zo’n voorbeeld. Alle adviesgroepen en pedagogen roepen in koor dat deze regels geen goed idee zijn. Maar toch wordt er halsstarrig aan vastgehouden vanuit een ideologische blindheid. Het stramien is herkenbaar. Als er wetenschappelijke argumenten komen om iets te doen aan pakweg vleesconsumptie, ruimtegebruik of vliegverkeer zijn de identitaire partijen er als de plofkippen bij om te beweren dat onze biefstuk, onze vrijstaande villa en ons vakantiehuis in Allicante bij de Vlaams identiteit horen. Einde debat. Uiteindelijk gaat het niet om het aanbrengen van correcte argumenten, maar om het opvoeren van misplaatste sentimenten. Ik kan me voorstellen dat dit bij veel wetenschappers niet echt in goede aarde valt.

Dus als de rechtse partijen kiezers uit de academische wereld willen aantrekken kunnen ze misschien wat beter luisteren naar wat de wetenschap te vertellen heeft.