tot in de derde graad


Zoals wellicht menselijk is, twijfel ik soms ook het nut om via deze weg regelmatig een berichtje te posten in de hoop dat het hier of daar wat mensen kan inspireren of tot actie aanzetten. Want het is natuurlijk erg moeilijk in te schatten wat de impact daarvan is. Gelukkig krijg ik af en toe een berichtje dat me meteen door doet gaan. Zoals vandaag volgende mailtje:

Jow Steven 🙂,
 
 
Ik las onlangs weer een aantal van je posts op je blog.
 
‘K kocht vandaag een aandeel van ‘meerbos’.
 
‘k installeerde de No thanks app.
 
Ik ben zo dankbaar dat jij er bent, en dat je doet wat je doet.
Zot hoeveel je doet, en hoe goed je ’t doet, kweet niet hoe je het doet.
 
Het geeft me mee houvast soms in de -voor mij toch- véélsteveelheid aan informatie.
 
Het inspireert me. Al van toen ik jouw inbreng hoorde de eerste keer dat ik je zag op het -volgens mij allereerste- festival van de gelijkheid 😉.
 
Merci!
 
 Fanny.

Of dit kleine whatsappje: “En.. we hebben misschien al een eerste koppel dat wilt fietsen voor bomen dankzij je blog 🤟“

Dus ja, het kan wel zin hebben. Vooral als je weet dat je beslissingen en acties invloed kunnen hebben tot in de derde graad! Een fragment uit het zeer interessante boek ‘Het Betekenisweb’ van Jeremy Lent:

Onderzoekers die zich met sociale netwerken bezighouden hebben een ander fascinerend principe vastgesteld, dat van de regel van drie graden van invloed. Die regel stelt dat alles wat we doen of zeggen in onze sociale netwerken doorwerkt en niet alleen onze vrienden beïnvloedt (de eerste graad), maar ook de vrienden van onze vrienden (de tweede graad) en zelfs de vrienden van de vrienden van onze vrienden (de derde graad). Dit geldt voor uiteenlopende verschijnselen zoals politieke voorkeuren, gewichtstoename en zelfs geluk. Neem obesitas, verschillende studies hebben aangetoond dat dit een besmettelijke aandoening is: ben jij zwaarlijvig, dan is er een grotere kans dat ook de vrienden van de vrienden van je vrienden zwaarlijvig zijn. Hetzelfde gaat op voor de positieve acties die je onderneemt: stop je met roken, dan is de kans groter dat mensen drie graden van je verwijderd – mensen dus die je helemaal niet kent – ook stoppen. De rimpelingen die onze handelingen teweegbrengen, waaieren uit op manieren die we ons nauwelijks kunnen voorstellen en beïnvloeden anderen die we niet eens kennen, terwijl hun acties op hun beurt weer van invloed kunnen zijn op ons eigen gedrag. Je kan trouwens het hele boek gratis lezen op deze site.

Vanuit dit perspectief deel ik meteen nog twee oproepen:

Voor velen van ons zal Lint ver van ons bed zijn. Maar voor de mensen die er wonen niet natuurlijk, daarom deel ik graag dit bericht van een lokale actiegroep:

“Komende zaterdag eindigt het openbaar onderzoek om het brongebied van de Zevenhuizenloop te verkavelen. Hoe meer mensen dit bezwaar ondertekenen, hoe groter de kans dat het bestuur van Lint dit uitzonderlijke stukje verstromingsgevoelige natuur behoudt.

Mogen wij u daarom vragen om ook nu dit e-bezwaar te ondertekenen? Doe het a.u.b. vandaag nog. We hebben uw ondertekening echt nodig om onze stem kracht bij te zetten.

Alvast bedankt.

Monique, Gunter, Ise, Pieter, Mieke, Steven, Ilse, Kristien, Rita en vele anderen

En op 5 mei komt er een bijzondere editie van het veelgelezen ‘De Zondag’. Naar aanleiding daarvan zoekt de reactie originele tips. Dus misschien goed voor bloglezers om wat originele tips in te sturen (die een beetje verder gaan dan wassen op 30 graden of de bandenspanning in orde zetten). Hier kan je meedoen. (En het zou wel eens interessant kunnen zijn op die Zondag De Zondag eens te bekijken ;))

10 reacties op ‘tot in de derde graad’

  1. dag Steven, ik weet niet waar je de moed en energie blijft halen om met positieve verhalen te blijven komen… maar doe zo verder ! Vlaanderen heeft je nodig ! En bedankt voor je tomeloze inzet!
    Bert

    Like

    Beantwoorden

  4. Steven, voor de Zondag kwaadweg dit snel geschreven, eerste conceptje. Alle bedenkingen welkom. Het lijkt er tot nog toe op dat er geen beperkingen gesteld zijn voor de input bij de Zondag.

    Hoe ik zorg draag voor onze planeet? Wel,  deze keer door vlammend kwaad te worden dat jullie deze vraag nog altijd stellen. De verantwoordelijkheden maar weer eens handig wegsturen van die genen die ons besturen. We moeten het zelf als individuen of gezinnen maar oplossen. Kom er niet mee af hé. Ik wil mij kunnen verplaatsen  en verwarmen zonder of met minimale schade aan de dampkring. Voedsel kunnen eten waarvoor geen roofbouw is gepleegd. Mij niet medeschuldig voelen aan de sluipend toenemende onleefbaarheid van grote gebieden waaruit mensen wegvluchten en bij ons rijkelui als ‘gelukszoekers’ weggekeken (en erger) worden. Daarvoor moeten wat poortjes geopend en anderen gesloten, hefbomen verzet en regels aangepast. Te moeilijk? Waarom lukt het dan toch altijd zo verbazend goed om de poortjes en de regeltjes zo te schikken dat de eigenaars achter de schermen van de stralende marketinggezichten zich onbedreigd verder kunnen verrijken? Een afzwakking hier, een bijsturing daar, uitstel links en afstel rechts. En dat bovenop beleidsopties die van in het begin al niet echt op maat zijn van  de noodtoestand waarin we ons bevinden.

    Als je van een gebouw van 100 verdiepingen valt is het natuurlijk veel leuker om 99 verdiepingen lang te denken dat je aan het vliegen bent. Ok we hebben allemaal genoeg dagelijkse zorgen, het einde van de maand en zo, en zeker op een zondagmorgen mogen we de andere kant uitkijken. Maar toch niet onze bestuurders. Tragisch dat de meesten het probleem maar half (durven) verstaan, of helemaal niet. ‘Kijk naar mij, en naar het probleem waarvan ik rijk wil worden’ is veel leuker.

    Ach, ik overdrijf hé. Er is het nieuwe normaal, en we zullen ons wel aanpassen. Nope! Geen nieuw normaal. We zitten op een hellend vlak, een schuif af.

    Maar dat is  toch niet zeker dat het zo’n vaart zal lopen.  Nee, het is niet 100% zeker. Misschien zelfs nog geen 50% zeker. Hoewel.  Maar: zal de redactie van de Zondag en het management van Roularta op een vliegtuig stappen als de kans op neerstorten zelfs maar 1% is? Ah, ik dacht het al.

    Ah, en dus moet ik niets zelf doen? Wel, ik was al superzuinig met gas, en sinds Putin Ukraine binnengevallen is weiger ik zelfs een douche te nemen. Je mag komen ruiken. Ik eet al lang bio, en weinig vlees. En sinds de reactie van onze politici op de stikstofprotesten van de boeren weiger ik ook die laatste gram uit de gangbare landbouw. Ik vlieg niet meer, en de weinige autokilometers zijn op afvalgas. En ik verzeker u, de zelfopgelegde noodtoestand waarin ik leef is best nog heel aangenaam. Het kost wat meer, en vooral wat meer tijd. Maar ik kan de poortjes en de regeltjes niet verzetten zodat het voor iedereen de beste koop is om zoals mij zonder grote schuld en weelderig te leven.

    Like

    Beantwoorden

  9. Bedankt, Steven. Onlangs verwees ik naar Amor Mundi in een gesprek en nam het er even bij want we zaten naast mijn boekenkast. De ander is zo iemand “die niet leest” maar ze werd er zo door aangesproken dat ze hem toch heeft uitgeleend. Impact derde graad voor jou qua inspiratie, want de persoon in kwestie is haar socio/eco-droom in lokale realiteit aan het veranderen.

    Verder heb ik het bezwaarschrift gedeeld in de groep van ‘Ge zijt van … als’ omdat Lint hier in de buurt ligt, en ga ik vanavond naar de 2040 film kijken omdat ik ook wat hoop moet bijtanken. Trouwens vind ik het heel fijn dat het actiecomité van Lint zelf de officialisering doet, hoe laagdrempeliger hoe beter voor e-bezwaarschriften (geen itsme/digipas nodig). ECI doet dat ook goed, daar moet je alleen maar je rijksregisternummer intypen. De mogelijkheden zijn er, nu de wil in Brussel nog. Maar dat wisten we al.

    Wij blijven doorgaan, punt.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Geef een reactie op Willy De Weirdt Reactie annuleren