Plat Gantois, dag 4: explosief dessert

Met een beetje stramme benen sta ik op, maar voor de rest lijkt het er op dat ik al bij al goed gerecupereerd ben van gisteren. Na het ondertussen gebruikelijke ontbijt neem ik wat tijd om een lunchpakketje klaar te maken. Ik heb een vergadering in Brussel, en meestal neem ik in dat soort gevallen wat boterhammen mee, of koop ik ergens een broodje onderweg. Vandaag wil ik toch proberen dit te vermijden, en stap op de trein met 3 plastic kommetjes en een thermos flauwe thee van muntblaadjes.

Op de terugweg op de trein eet ik mijn lunchpakket. Een restje van de gebakken paprika met de wat overgebleven verse geitenkaas. Het overgebleven stuk van aardappelpannenkoek, een paar brokjes harde geitenkaas en een doosje rode bieten in blokjes. Op zich best wel lekker, al merk ik dat ik al in Melle ben als het laatste stukje rode biet is opgegeten. Dit soort voedsel vraagt meer gekauw, waarmee ik dus ook in de buurt van de Slow food aan het komen ben.

Vandaag komt er een uitdaging bij want straks zijn de kinderen thuis, en ik wil ze een lekkere Plat Gantois serveren. Omdat ik ze niet naar school kan sturen met een bakje rode bieten ga ik toch maar brood halen. Ik kijk even rond in de Spar en vraag het ook eens aan de vriendelijke mensen die deze buurtwinkel openhouden. Maar kijk, er is in de hele winkel niks dat ik kan kopen als ik me aan de regels wil houden.

Na de middag ga ik samen met een journalist van Radio twee opnieuw op zoektocht. Onder andere via Lets kreeg ik toch enkele goede tips.  We starten met een bezoekje bij ‘de Goede Zaak’ van Sylvie en Pieter. Ze zijn namelijk niet zolang geleden gestart met het maken seitan. Ik hoop nu maar dat ze daarvoor lokaal graan gebruik, maar het wordt snel duidelijk. De seitan wordt gemaakt van gluten uit het West-Vlaamse Ieper, net iets meer dan 10 kilometer van hier. Ik ben blij dat ik na deze week dit lekker product zal kunnen bestellen via het voedselteam. Maar de volgende dagen zal ik het wellicht zonder alle vormen van granen moeten doen.

Samen met Wim van Radio 2 fietsen we verder. In de bakkerij van Duet informeren we nog eens naar de herkomst van het graan, maar niemand weet het precies, behalve dat het van ver komt. De volgende halte levert meer op. Ik kreeg een mail van Lucie (van de natuurfrituur) die een reeks producten had verzameld. Met name rabarberconfituur en vlierbessen siroop van het Landhuis, sla, wortelen en een rode paprika van de Zonnekouter. Helaas kwam ik er bij thuiskomst achter dat dit buiten de perimeter ligt. Er waren ook 6 eitjes van de meest sympathieke kippenboer van het land: Chris Claeys, uit Evergem. Bij het terugfietsen ontdekte ik wat brandnetel langs het nieuwe fietspad achter de Dampoort. En bij het plukken daarvan zag ik ook appeltjes liggen, goed voor nog een kilogram vers lokaal fruit. Om de foerage tocht af te ronden kon ik nog kastanjes verzamelen in het Azaleaparkje, naast mijn deur.

Flink beladen kwam ik thuis om de starten met koken. Het wassen van de brandnetels is best prikkelend, maar de soep vonden de kinderen best eetbaar. Hoewel ik er ook wat kruidenzout heb aan toegevoegd. Dan de bekende aardappelpannenkoekjes (dat mag ik elke dag maken) en wat gestoofde groenten (prei en de foute rode paprika). Als dessert was mijn plan om de kastanjes te doen poffen. Ik heb – zoals velen onder jullie – nog mooie herinneringen rond een kampvuur met poffende kastanjes. In een pan moet dit ook kunnen, dus ik doe de kastanjes in een pan met een deksel op. Omdat het nogal lang duurt zet ik het vuur wat hoger en plots komen de ontploffingen. Hevig genoeg om het deksel van de pot te gooien en mezelf en de keuken onder de kastanjeprut te bedelven. Tja, heel veel kon ik niet redden van de kastanjes, dus heb ik maar plan B genomen als dessert. Gestoofde appeltjes met wat honing. De eerste dag Plat Gantois konden de kinderen in elk geval smaken. Explosief of niet.