Vandaag wordt ik 55 jaar, dat begint al te tellen. Vanavond is er een klein feestje voor de familie, de vrienden en enkele buren. Zoals ondertussen algemeen gangbaar is zullen mensen geen cadeautjes meebrengen, maar gewoon iets om te eten of te drinken. We zullen verhalen vertellen over vroeger, wellicht wat muziek maken en met een glas wijn naar de sterrenhemel kijken. Ik verheug me al op de lekkere zelfgemaakte gerechten die mijn gasten zullen meebrengen.
Ik heb meestal de gewoonte op mijn verjaardag eens terug te kijken naar het voorbije jaar, en het was een bewogen jaar. Jaren geleden schreef ik op deze blog over mogelijke scenario’s van een collapse en de risico’s zoals voorzien door het Wereld Economisch Forum. Ondertussen blijken we middenin de periode van verandering te zitten. Wat nu wereldwijd aan het gebeuren is door niemand voorspelt. En ook de volgende jaren zal de enige zekerheid zijn dat we in onzekerheid leven.
Ik ben blij en dankbaar dat mijn gezondheid nog prima is – ik loop nog elke week mijn 20 kilometer – en dat het goed gaat met mijn kinderen. Ik woon nog altijd op dezelfde plek, en ben dankzij de zonneboiler, zonnepaneel, de isolatie, de tegelkachel en kleine windmolen redelijk onafhankelijk voor energie. Ik verdien nog altijd mijn boterham (soms letterlijk) als zelfstandige. Het is allemaal bescheiden maar ik ben al een tijdje gewoon om goed te leven met minder. Op een pensioen reken ik niet echt meer, maar het heeft geen zin me zorgen te maken over de toestand binnen 10 jaar, als niemand weet hoe het binnen enkele maanden zal zijn.
Toen ik ben geboren waren er 3 miljard mensen op de planeet. Nu zijn het er iets meer dan 7 miljard. De voorspellingen dat de bevolking zal blijven groeien tot 9 miljard of meer worden nu bijgesteld. De combinatie van klimaatverandering, nieuwe epidemieën, oorlogen en hongersnood waar we nu mee te maken hebben blijkt een flinke rem te zijn op de bevolkingsgroei. Het is dan ook moeilijk om optimistisch te zijn in deze tijden. Toch merk ik dat de omstandigheden ons dwingen om anders om te gaan met elkaar en de planeet. Er is nog een lange weg te gaan, de hindernissen zijn gigantisch, maar ik geloof dat we op termijn in een duurzame en rechtvaardige samenleving terecht zullen komen. Of ik dit zelf nog zal meemaken is onzeker. Daarvoor zullen nog een reeks verjaardagen nodig zijn…
Low Impact Man 
Steven,
van harte gefeliciteerd met je geboortedag. Bij deze wil ik zeggen dat ik het fijn en heel belangrijk vind hoe je bezig bent. Dat er nog vele geboortedagen van je mogen komen!
Voor een duurzame en rechtvaardige samenleving is inderdaad heel wat nodig. Als ik met mijn vriendin praat over het een en ander, merk ik dat opeens bewust word van iets. Iets waar ik wel eerder aan dacht, maar blijkbaar nog niet echt doordrong. Wanneer je bewust wordt van iets, kan je daarna ernaar handelen (niet negeren op het moment zelf dus).
Het ga je goed.
Arnold.
LikeLike