Het is ondertussen alweer een jaar geleden dat ik volop bezig was met mijn eerste ‘verkiezingscampagne’. Het was een poging om niet aan de kant te blijven staan en te klagen over politici, maar zelf iets te doen. Als ik dan nu bekijk wat deze verkiezingen hebben opgeleverd, tja, dat had wellicht niemand gedacht. En waar er enkele maanden geleden nog een aantal succesvolle acties van verontwaardigde burgers waren, lijkt dit ook stil te vallen.
Misschien zijn de mensen tevreden als het goed weer is, en merken we dat een land zonder regering ook werkt. (al zullen we op een dag wel de rekening gepresenteerd krijgen). Ik vermoed dat meer en meer mensen zich erbij neerleggen dat we deze zomer nog geen regering zullen hebben, en wie weet ook niet in het najaar, en misschien pas ergens in 2012.
Het gehakketak tussen de partijen is één ding, maar wat we meest verontrust is dat het politiek model niet meer blijkt te werken. Het concept dat partijen hun ideeën voorstellen, mensen daarvoor kiezen en er dan regeringen gemaakt worden heeft last van metaalmoeheid. Niet enkel hier, kijk maar naar de ongewone regeerformule in Nederland of de protesten tegen het kiesstelsel in Spanje. Mogelijke verklaringen zijn een combinatie van druk van de media, grote belangen, verwevenheid van politiek met bedrijfswereld (zie Electrabel) en vervreemding van de politieke wereld met wat echt leeft.
Maar vooral, het politiek systeem zoals we hebben kan bijna niet anders dan korte termijn belangen vooropstellen. Wie verkozen wil worden moet stemmen winnen. Wie stemmen wil winnen moet de mensen (enkel uit het eigen kiesdistrict) kunnen verleiden met mooie plannen. En zo wordt er erg weinig op lange termijn gedacht, en houdt er niemand rekening met de gevolgen van deze plannen voor mensen die niet kunnen stemmen. En het is natuurlijk makkelijker om meer koopkracht te beloven, of vlotter verkeer of goedkopere energie dan het omgekeerde. Zou het niet interessant zijn om na te denken over politieke modellen die daar aan verhelpen. Er moeten toch betere manieren zijn om een samenleving te organiseren dan het triestig vertoon dat nu wordt opgevoerd.
Ter compensatie van deze overpeinzingen, het filmpje van de actie van Peeters en Pichal rond zwerfafval. (nu maar hopen dat de bloemen ecologische en fair trade zijn)
Low Impact Man 
Het politiek systeem moet het volk vertegenwoordigen.
Maar als de politici vooral de belangen van megabedrijven en de politieke partijen zelf behartigen dan verliest het politiek systeem het vertrouwen van de kiezers.
Goed geïnformeerde en kritischdenkende kiezers gaan voor politici die op lange termijn kijken.
Maar slecht geïnformeerde en gedemotiveerde kiezers gaan niet stemmen of stemmen op politici die op korte termijn kijken want die politici weten dat hun leugens niet lang verborgen blijven, dus moeten ze snel scoren en direct nieuwe leugens gebruiken.
Wakkere burgers zorgen voor een wakkere democratie.
Maar een ingeslapen democratie kan dus helaas ook en soms worden die pas wakker na een revolutie en dan blijven ze wakker of worden ze direct weer in slaap gewiegd door een sterke leider.
Hierbij ook een citaat van John Dalberg-Acton dat het vrij goed samenvat:
“And remember, where you have a concentration of power in a few hands, all too frequently men with the mentality of gangsters get control. History has proven that. All power corrupts; absolute power corrupts absolutely.”
LikeLike
Dit doet me denken aan een citaat uit “the hitchhikers guide to the galaxy”
anyone who is capable of getting themselves made
President should on no account be allowed to do the job.
Volgens mij bevat dit citaat zeer veel waarheid.
Wel relatief moeilijk in de praktijk te vertalen natuurlijk.
LikeLike
Ik heb niets tegen macht, zelfs veel macht. Dat gaat immers gepaard met verantwoordelijkheid. Er zijn heus wel mensen die verantwoordelijkheid willen opnemen, het verstand en de visie hebben om een beleid mee uit te stippelen en die het helse leven van een politicus aan willen kunnen…
Ik hou helemaal niet van ‘anti-politiek’. De democratie is zo zwak als zwakste schakel, namelijk de burger die niet langer tot de ‘Demos’ behoort, of voelt behoren. Als je geen burgerschap aan de dag kunt leggen of wil leggen, dan neem je ook niet deel aan de democratie. Mensen hebben al massaal afgehaakt, via het stemhokje. Maar wij, de zogenaamde kritische burgers, hebben wel de connectie gemist met een groot deel van die ‘plebejers’. Misschien een goed naar onze eigen methodes kijken, en naar ons eigen gelijk, en ons afvragen waarom niet meer mensen ‘zin in democratie en ecologie’ hebben of krijgen?
We zijn veel te elitair, te intellectualistisch en te vervuld van het eigen gelijk.
Een van de belangrijke opdrachten is ‘gemeenschap vormen’, te beginnen met actief respect tonen voor de vele mensen die niet leven en denken zoals ons…
LikeLike