Deze week kwam Adam thuis met een gedichtje dat hij op een verloren moment had geschreven op school. Hij is ermee akkoord dat het hier exclusief wordt gepubliceerd… Ideaal voor een zondag dacht ik zo.
De aarde.
De aarde is rond.
Dat komt uit iedereen zijn mond.
De aarde staat vol met bomen,
Niemand weet hoe die daar komen.
En dan nog al die dieren
van de grootste olifant tot de kleinste mieren.
De wereld gaat naar de vaantjes
en dat komt niet door de kippen en de haantjes.
Door ons, door de mens.
Door Jan, Piet, Lucas en Jens.
Door auto’s en die rijke dikke bazen,
maar niet door de konijnen en de hazen.
De wereld gaat eraan,
door Peter, Tomas, Jaan.
De aarde wil ons weg
maar de mens zegt “de wereld heeft pech
Ik blijf lekker zitten,
Ik was net aan ’t pitten”
Dan wordt de aarde kwaad
En zegt ze vol haat
“Je bent me aan het uitputten,
ik moet ook even dutten”.
Adam V.
Low Impact Man 
Applaus voor dit schitterende gedicht
van Adam!
LikeLike
Krachtig en prachtig!!!
LikeLike
Wow, hier doe ik m’n petje voor af! Geef Adam maar een dikke, grote pluim voor z’n dichterstalent.
LikeLike
Héél mooi geschreven!!!
LikeLike
Een grote dichter in wording. Neen, nog beter! Hij is het al!
LikeLike
Gewéldig.
LikeLike
prima, je hebt een po-eet in de familie!!
LikeLike
hadden we nog geen Minister van Poëzie en Mooie Woorden? dan nu wel! Welkom, Adam!
LikeLike
Heel mooi!
LikeLike
Ik vind het mooi!
LikeLike
(En waar, wat wel droevig is natuurlijk, maar elk beetje helpt, zoals zo’n gedicht.)
LikeLike
goed gezegd!
LikeLike
mag ik dat ophangen op ons werk? Bijvoorbeeld als gedicht voor promotie voor de “ikkyoto actie……….”?
Want inderdaad; elk beetje helpt, om te motiveren ook misschien
LikeLike
doe maar, hij zal trots zijn!
LikeLike
Héél mooi, grappig en ontroerend.
LikeLike