Een paar dagen terug kreeg ik boekje in handen gestopt over ‘veerkracht’. Ik heb het in twee dagen uitgelezen (ook omdat ik een tijd langer in de trein heb gezeten dan voorzien omwille van het treinongeluk deze morgen). Het boekje heet ‘vergroot de veerkracht in jezelf en je team’ en en is geschreven door Liselotte Beaijart en Anton Stellamans. (Lannoo, ISBN 978 90 209 8329 6)
Veerkracht is een centraal begrip in de transitiebeweging en gaat over de mate waarin mensen en samenlevingen in staat zijn om te gaan met schokken en veranderingen. De hypothese is dat we die veerkracht nog hard zullen nodig hebben gezien de toenemende impact van de milieuproblemen (zoals de opwarming van de aarde en het op geraken van goedkope olie). Als men bekijkt hoe veerkrachtige mensen handelen dan blijken volgende elementen steeds terug te keren:
– ze accepteren de gebeurtenissen, waarbij ze niet weglopen van angsten en anderen niet te lijf gaan als er iets misloopt,
– ze trekken lessen uit wat gebeurt en zoeken een nieuwe zingeving voor het vervolg van hun leven,
– ze kunnen zich verbinden met de hulpbronnen die hun kracht, vreugde en hoop geven,
– ze gaan handelen, zijn in staat een bladzijde om te slaan en aan oplossingen te werken.
Waar we op dit moment staan met de samenleving is redelijk duidelijk. De meerderheid van de mensen is nog niet echt bezig met het erkennen van de problemen die er zijn, laat staan opnemen van verantwoordelijkheid of zoeken naar een nieuwe zingeving. Onze samenleving is ook erg kwetsbaar omwille van de grote afhankelijkheid van heel veel goedkope energie. Als er drie dagen geen vrachtwagens rijden zijn er geen voedingsmiddelen meer in de supermarkt, als we een uur zonder elektriciteit zitten dan valt de hele economie stil. En bij een flinke sneeuwbui hebben we bijna 1000 kilometer file.
Toch is het een positief boek dat heel wat eenvoudige tips om je eigen veerkracht te vergroten. (eentje ervan is MINDER HEBBEN, omdat minder hebben meer ruimte en vrijheid creëert.) Zou nog wel eens heel goed van pas kunnen komen de volgende jaren…
Low Impact Man 
De antwoorden daarop zijn volgens mij vrij eenvoudig. Wij maken onze eigen wijn, bakken ons eigen brood, kweken groeten en fruit in een eigen moestuin, maken zelf elektriciteit, …
Het grote probleem is dat mensen veel te afhankelijk zijn van een infrastructuur. Als de brandstof op is of de wegen zijn glad, dan gaan ze mopperen op de weermannen en vrouwen. Die zijn het dan geweest. Zelf aan alternatieven denken, dat doen de meeste mensen blijkbaar nog altijd niet. Liever 1000km file dan op zoek gaan naar oplossingen (carpoolen, openbaar vervoer, thuiswerken, …). Op de beelden van het journaal zag je trouwens nog steeds veel mensen “alleen” in de auto zitten.
LikeLike
Transitie is blijkbaar niet alleen van deze regio. Ik heb nog informatie zitten opzoeken over Locavores. Meer informatie over hun initiatief (San Fransisco) kan je vinden op http://www.locavores.com
Het begint blijkbaar overal ter wereld stilaan vorm te krijgen.
LikeLike