Het filmpje hierboven vertelt het verhaal van hoe een simpel idee een enorme impact kan hebben. Estland had namelijk heel lang te kampen met een gigantisch afvalprobleem. Voor veel mensen was het gewoon om de vrije natuur te beschouwen als één grote vuilnisbelt. Omdat er op de duur zoveel afval lag, voelde niemand er zich nog verantwoordelijk voor. Ook de overheid zag geen oplossing voor het probleem.
Tot enkele mensen gewoon een plan maakten om het afval, verspreid over meer 10 000 plaatsen op te ruimen. Met gebruik van internet, google maps, BE’s (bekende Estonians) en massamedia werden uiteindelijk 50 000 mensen gemobiliseerd om op 1 dag tijd het afval op te ruimen. Zoals je in het filmpje kan zien is daarvoor gewerkt met de goodwill van bedrijven, individuen en overheden met een onverwachte mobilisatie tot gevolg. Zoiets doet toch dromen niet?
Of zoals Rudy Dhont zegt in het boek ‘Designing Change’ (waar ook het voorbeeld uit Estland aan bod komt): Misschien dat één mens het verschil niet kan maken, maar met drie moeten we toch al aardig in de buurt komen.
Low Impact Man 
Steven,
Blijkbaar heb je Designing Change al gelezen. Is het de moeite waard om het aan te schaffen?
met vriendelijke groet,
Jan V.
LikeLike
Dag Jan,
Het meest interessante vind ik de bijdragen van Rudy Dhondt. Het stuk van Peter Tom Jones staat ook in zijn boek Terra Incognita. De beschrijving van het onderzoek in Brabant biedt ook wel boeiende info, al blijf ik op het algemeen nog een beetje op mijn honger zitten. Je mag gerust mijn exemplaar eens lenen, maar als je er zelf eentje koopt steun je ook Change Designers natuurlijk, steven
LikeLike
Fantastisch!
Hier in Ledeberg zijn we ook met een heel aantal bewoners die hun best doen om de straten schoon te houden. We krijgen hiervoor ondersteuning van een heel vriendelijke en geëngageerde buurtwerker van de Stad Gent. En toch blijft het gevoel van dweilen met de kraan open, want zodra je een straat schoon gemaakt hebt, ligt er de volgende dag weer van alles op de grond….
LikeLike
Inderdaad…
Ik herinner me dat we een gelijkaardige actie – uiteraard niet op zo’n grote schaal – met het school deden in een naburige wijk…
na het 3 keer/jaren achtereenvolgens gedaan te hebben, vond ik het wel wraakroepend dat het daar binnen de kortste keren weeral vol stond…
LikeLike