inspiratie vanuit London

Net terug van twee dagen London met Adam. Dit was zijn verjaardagskadootje en ook wel het einde van een goedgevulde vakantie. Al vertrek ik straks nog voor een weekendje Hoge Venen, maar ik vermoed dat ik na 100 kilometer lopen misschien niet echt een vakantiegevoel zal hebben.

Wat London betreft, een boeiende en bloeiende stad natuurlijk. Op sommige vlakken misschien ook een voorproefje van in welke richting steden evolueren. Zo zijn er bijvoorbeeld meer dan 1 miljoen camera’s in London, we kunnen dus niet enkel spreken over Big Ben, maar Big Brother is ook dichtbij. Ondanks die vele camera’s is er heel wat geweld met dagelijks incidenten en steekpartijen, vaak bij tieners. Heel veel lopers gezien in London, af en toe ook fietsers en heel veel taxi’s en bussen. De taks op binnenkomend autoverkeer zorgt toch voor een lichte afname van het autoverkeer.

 Mooie culturele intitiatieven zoals de tientallen piano’s die her en der in de stad staan en waar iedereen mag op spelen, of de zuil aan Trafalghar square, waar gedurende 100 dagen dagen en nacht gewone mensen hun ding mogen doen. Een gedicht voordragen, een tekening tonen, een lied zingen…  In tegenstelling tot de Vlaamse steden is London ook een echte multiculturele stad, je hebt er allerlei nationaliteiten op alle plaatsen. En een metrobediende met tulband of hoofddoek, daar kijkt niemand van op.

Wat me als LIM ook opviel was de etiketering, op de meeste producten zie je aanduidingen ivm gezondheid, fair-trade, en of veganisme. Veel meer dan bij ons krijg je als consument informatie om je keuze te maken.

Bekijk eens dit kasticket eens van de supermarkt Sainsbury (met dank aan Jan Debonnet). Bij elk product kan je lezen hoeveel mijl afstand er is afgelegd. Met op het einde een overzicht van het totaal, in dit geval dus 48 692 mijl (ofte 77 900 kilometer) en de CO2 uitstoot verbonden aan het transport: 64,2 kilogram.

Geef toe dit zet op zijn minst toch tot denken aan.

Waar wachten de Colruyts, Carrefours, en dergelijk op?