Ik was gisteren op de finale van de Oost-Vlaamse mini-ondernemingen. De gasten van Edugo waren met hun LIM onderneming derde (op een totaal van uiteindelijke 82 Oost-Vlaamse deelnemers), wat natuurlijk een schitterend resultaat is. Ik ben dan ook erg trots op de manier waarop ze hun project hebben verdedigd. Vooral ook omdat de gasten van het zevende jaar Winkelinrichting en Etalage moesten concurreren met welbespraakte ASO klassen die vooral goed waren in presenteren.
Toch heb ik ook wat bedenkingen bij het hele opzet van deze mini-ondernemingen. Ik denk dat ik zelf ook redelijk ‘ondernemend’ ben, en ik vind het een goed idee dat in het onderwijs leerlingen via zo’n projecten ervaring opdoen in ‘zakendoen’. Wat me echter opvalt is dat het hele project een zeer enge invulling van ondernemen hanteert. Dat zie je meteen aan de manier waarop de klassen hun presentatie brengen. Een aantal van die jonge gasten strak in het pak – een beetje als verkleede apen – elk met hun titel van afgevaardigd beheerder of directeur communicatie en met een duidelijke plaats in de hiërarchie. De presentaties zijn helemaal doordrongen van het huidig economisch discours. Winst creeëren voor de aandeelhouders, de kosten drukken, klanten verleiden, kortom het typische taaltje van de Fortis bestuurders. Oja, de deelnemers weten best dat duurzaam ondernemen in de mode is, en dus bijna elke klas gebruikte het woord minstens één keer. Een groep die als product ‘kussens en themaweken’ aanbood, had gekozen voor groene kussens omdat ze een groene school zijn. Een andere klas gaf een deel van de opbrengst van de verkoop aan een goed doel want ‘klanten kopen meer als je zegt dat een deel van de winst naar kindjes met kanker gaat’. Een derde groep vulde duurzaamheid in door T-shirts te verkopen voor een waterproject. (en om de winst te maximaliseren zeer goedkope T-shirts, wie weet gemaakt door kinderen in China). De vragen van de jury (ook allemaal ondernemers uiteraard) gingen meestal over de kostprijs, het resultaat en de winst. De winnende onderneming had via een modeshow een dividend van 130% gecreeërd. Voor Hou’t vast was het maar 70%, en die winst gaat dan nog niet naar de aandeelhouders maar naar WWF, dus ja, dat vinden echte ondernemers maar wat minnetjes. Zelfs al hadden de leerlingen van Edugo veruit het duurzaamste en meest consistente project uitgewerkt, wie het mooiste verkoopspraatje kan houden wint. (met respect voor alle deelnemende groepen die erg hard gewerkt hebben aan hun mini-ondernemeing)
En zo zie hoe het denken dat aan de oorzaak ligt van de huidige financiële en ecologische crisis nog steeds wordt doorgegeven in ons onderwijs. Ik heb in elk geval een mailtje gestuurd naar de organisatoren van deze wedstrijd (Vlajo), tijd dat ze daar ook eens nadenken over een transitie van hun ‘ondernemingsdenken’. We zullen de volgende decennia nood hebben aan een hele andere manier van ondernemen.
Low Impact Man 
Als toekomstig leerkracht probeer ik daar alvast verandering in te brengen. Misschien sta ik ‘maar’ in de lagere school. Ik ben van mening dat je als leerkracht een immense invloed uitoefent op je leerlingen. Daarom neem ik altijd een ecologisch en sociaal aspect iedere dag in mijn lessen. Ik probeer hen bewust te maken van de problematiek en in de hogere leerjaren probeer ik zelf discussies uit te lokken. Er is zeker nog heel wat werk aan de winkel, want mijn mentoren zijn er niet altijd happig om. Zolang ik mij goed kan verantwoorden is er geen probleem.
Hopelijk ziet men snel in dat een goede en snelle transitie nodig is. Het onderwijs is een log orgaan. Vaak krijg ik achterhaalde info mee. Gelukkig laat mijn enthousiasme en interesse me niet in de steek en ga ik steeds zelf op zoek. Voor gekauwde pakketten zijn vreselijk. Steeds kritisch zijn en help de leerkrachten als ouder ook. Ze doen hun best en hebben echt wel veel werk. Maak hen ook bewust en geef hen tips over mogelijke aspecten.
Ikzelf tracht ook steeds inductief te werk gaan.
LikeLike
Wij gaan in onze groene school nog een stap verder. We beginnen de eindwerken groen te maken. Een eindwerk met een zonnepaneel, een ander eindwerk is een stirlingmotor die op bioethanol kan draaien. Ik doordrenk mijn vakken ook met groen. In het vak mechanica haal ik veel groene voorbeelden aan als het gaat over energie en we spenderen heel wat tijd om cursussen digitaal aan te bieden, zodat we de hoeveelheid papier drastisch kunnen reduceren. We hebben voor onze leerlingen trouwens een speciale website met al ons cursusmateriaal ingericht (trouwens ook toegankelijk voor anderen scholen). http://www.ictindeles.net
Onze school is trouwens ook overgestapt naar Openbronsoftware, aangezien we ervan overtuigd zijn dat commerciële software een veel grotere milieuimpact heeft en bovendien veel meer geld kost, waardoor je leerlingen weeral verplicht om te consumeren. Ook hier is consuminderen de boodschap.
LikeLike
Beste,
Ik ben één van de 15 ondernemers die gisteren heeft gewonnen. Ik wil even iets duidelijk maken: wij verkopen geen T-shirts voor het goede doel om er winst op te maken. Wij verkopen die per opbod en alles wat geboden wordt geven wij aan het project ‘Aqua Africa’.
LikeLike
Ik was woensdag ook aanwezig en ik moet toch zeggen dat er nooit gezegd geweest is dat de t- shirts die geveild worden voor “een waterproject” zo goedkoop mogelijk moesten zijn. U veronderstelling dat deze gemaakt worden door kinderen is dus totaal niet gegrond. Ondernemen draait om winst boeken , duurzaam ondernemen hoort erbij maar zonder winst kan je niet blijven bestaan. Wat ik ook raar vindt is dat u zegt dat in een kostuum presenteren lijkt op een stel apen die iets verkondigen , ik vind het niet meer dan normaal dat mensen een kostuum dragen , w
LikeLike
Beste Low Impact Man,
Een (mini)onderneming streeft steeds 3 hoofddoelstellingen na zijnde People, Profit, Planet (3P’s)
Elke ondernemer weet ook dat de doelstellingen People en Planet niet haalbaar zijn vooraleer de winst (Profit) is bereikt.
U schrijft: “Winst creeëren voor de aandeelhouders, de kosten drukken, klanten verleiden, kortom het typische taaltje van de Fortis bestuurders.”
Wat stelt u dan voor? De aandeelhouder zo’n laag mogelijk dividend uitkeren, kosten omhoog, klanten wegjagen?
Ik was gisteren ook op de finale aanwezig en vond wat sommige miniondernemingen gepresteerd hebben op vlak van verantwoord ondernemen al heel mooi!
De miniondernemers zetten zich hard in en kunnen tochwel misplaatste (linkse) kritiek missen. Zeker van een volwassen persoon vind ik dit persoonlijk ondermaats. Jammer…
LikeLike
@Daphne,
ik was niet bij de presentatie van de mini-onderneming en kan natuurlijk niet voor Steven spreken (ik hoop dan ook dat hij het me niet kwalijk neemt dat ik toch even reageer)
Maar hoe goed je bedoeling waarschijnlijk ook waren, vind je het zelf niet wrang dat het geld dat naar het goede doel gaat verdient wordt met de verkoop van T-shirts waarvan de productie een zeer negatieve milieu-impact heeft (o.a. het drinkwater vervuild) en zo goed als zeker onder slechts sociale omstandigheden zijn geproduceerd?
@ Dave,
Als Stijn Candries eerlijk toegeeft niet te weten wat de afkomst is van de T-shirts acht ik het erg onwaarschijnlijk dat het hier gaat om duurzaam en eerlijk geproduceerde T-shirts. (Anders was die ook wel vermeld geweest als verkoopsargument, niet?)
De grote meerderheid van de T-shirts (zeker alle goedkope T-shirts) worden geproduceerd onder zeer slecht omstandigheden en met erg negatieve milieu-impact. De vraag die ik Daphne stelde geldt dus ook voor u.
Je suggereert met je tweede opmerking dat het kiezen is tussen of winst maken of duurzaam ondernemen. Dat is natuurlijk niet terecht en een vals dilemma (wat een typische drogreden is). Er zijn voldoende ondernemingen die bewijzen dat men winst kan maken en toch duurzaam en eerlijk kan ondernemen.
Bovendien verdraai je de opinie van Steven ook (wat een drogreden van de stroman is), Steven beweert immers nergens tegen winst te zijn, wel tegen winstmaximalisatie. Er is een fundamenteel verschil tussen beiden.
Jij lijkt trouwens te suggereren dat het al dan niet dragen van een kostuum veel zegt over het al dan niet goed ondernemen. Ik kan immers geen reden bedenken waarom je het anders als ‘niet meer dan normaal’ bestempelt. Ook op dat gebied kan ik u garanderen dat er geen enkel verband is tussen professionaliteit en het al dan niet dragen van een kostuum. Het is spijtig dat vele ondernemers het blijkbaar nodig achten dat anderen en kostuum dragen om ze ernstig te nemen.
@ AAAAA
Ook u maakt gebruik van verschillende drogreden.
Steven heeft nergens voorgesteld dat aandeelhouders zo’n laag mogelijk dividend uit moeten keren, kosten moeten doen stijgen en klanten wegjagen. Het is natuurlijk erg onvolwassen om te suggereren dat Steven dat wel voorstelt en met een beetje gezond verstand moet u ook tot de conclusie kunnen komen dat er tussen winstmaximalisatie en zo’n hoog mogelijk dividend en ‘de aandeelhouder zo’n laag mogelijk dividend uitkeren, kosten omhoog, klanten wegjagen’ nog allerlei andere mogelijkheden bestaan. Gelukkig zijn er ook ondernemingen die dat dagelijks bewijzen.
Een van de problemen van veel van de huidige ondernemingen en economie is dan ook niet het streven naar winst, wel het streven naar winstmaximalisatie. En blijkbaar heeft Steven de indruk dat deze winstmaximalisatie en de zo hoog mogelijke uitkering aan de aandeelhouders nog steeds de belangrijkste elementen zijn geweest in de beoordeling van de ondernemingen. Zijn daar dan geen vragen bij te stellen.
Dat (mini-)ondernemers zich hard inzetten is natuurlijk geen argument om geen kritiek te dulden.
Ik weet niet of je volwassen bent, maar het valt me op dat in de diverse reacties, ook die van jouw, heel veel drogredenen worden gebruikt. Bovendien vind ik een anonieme reactie (wie is AAAA?) waaruit blijkt dat men bijzonder slecht tegen kritiek kan en waarin men de kritiek probeert te counteren door deze als links te bestempelen ook niet echt van volwassen gedrag.
LikeLike
Ik voel me geroepen om ook even een duit in het zakje te doen. En niet om in discussie te gaan met wie dan ook van de vorige commentatoren.
Volgens mij gaat het gewoon om de keuzes die we allemaal zelf moeten maken. Kiezen we voor het economische model of voor het duurzame model (of ergens tussenin).
Het economische model is volgens mij erg dicht bij het bankroet. Een model dat gebaseerd is op voortdurende groei negeert het feit dat elk systeem zijn eigen draagkracht heeft. Mijns inziens is de draagkracht van ons sociaal en ecologisch systeem al ver overschreden.
De huidige economische crisis is volgens mij een symptoom van het nakende bankroet van dat economisch model.
En het duurzame model is in mijn ogen veel realistischer, dichter bij de mens. Als je het even cru analyseerd draait het in het leven om enkele essentiele dingen. Dingen zoals genoeg voedsel hebben om (comfortabel) te overleven, je goed voelen in je vel, aangename mensen om je heen, een comfortabel huis (zonder onnodige snufjes), ….
En nu zijn veel mensen een slaaf van de economische machine. Ze moeten presteren om meer winst te maken, meer geld te verdienen. En dat allemaal om meer te kunnen consumeren, mee te draaien in de machine, langs beide kanten van de toonbank.
Maar ik heb niet de indruk dat we er beter van geworden zijn. We zijn gestresseerd, onze kinderen krijgen ADHD en andere stoornissen….
’t is gewoon geen aangenaam leven meer.
En ik denk dat het anders kan (moet zelfs).
Als iedereen zijn taak vervult in de maatschappij (en dan bedoel ik vooral de lokale omgeving) en daar zijn levensonderhoud door verzekerd ziet, dan zijn we beter bezig.
Ik zal hier niet te diep op in gaan want dan wordt dit bericht onleesbaar lang
LikeLike
De mini-ondernemingen die nu opgezet worden werken als ik het goed begrijp volgens de structuur van een NV. Is het geen goed idee de leerlingen eens te vragen een coöperatieve onderneming op te richten. Een coöperatieve fietsherstelplaats op school bijv. Elke leerling die lid is van de coöperatieve kan dan op een goedkopere manier zijn fiets laten herstellen of ev. zelf herstellen.
In zo’n scenario blijft winst belangrijk (de coöperatieve moet uiteindelijk wel uit de kosten geraken), maar ze dient wel een heel duidelijk doel, nl. zorgen dat alle lln. met een goede en veilige fiets naar school kunnen en die op een relatief goedkope manier kunnen herstellen.
Winstmaximalisatie is in zo’n geval geen noodzaak meer, het doel van het ondernemen (goede fietsen) des te meer.
LikeLike
mooi voorbeeld!
LikeLike
Beste Low Impact Man,
ik ga geen argumenten voor of tegen uw argumenten opsommen. Wel vraag ik me af waarom u diegene die op een eerlijke manier gewonnen hebben, niet proficiat kunt wensen? Het is jammer, maar niet iedereen kan winnen. Diegenen die dan wel winnen, genieten hier enorm van en het is jammer dat er altijd negatieve of jaloerse reacties moeten komen.
Mvg,
Wendy
LikeLike
@renaat:
Ik bestempel de kritiek niet als links. Het is gewoon linkse kritiek. Dat kan je toch niet ontkennen?
U beschouwt mij als ‘onvlowassen’ omdat ik anoniem ben, dit is uw volle recht! Maar ik vind het wel iets minder volwassen om de mensen van de minionderneming Evention te omschrijven als ‘verkleede apen’ terwijl zij daar enkel maar zijn om hun minionderneming/eindwerk te presenteren en te verdedigen.
Mvg.
LikeLike
AAAA, als u goed zou hebben gelezen zou u hebben kunnen vaststellen dat ik nergens heb geschreven dat enkel en alleen je anonimiteit voor mij een bewijs van onvolwassenheid getuigd.
En het is opvallend – maar niet verbazingwekkend – dat je de verschillende elementen waar ik op heb gereageerd op één na negeert en wat je niet negeert dan nog verkeerd voorstelt.
LikeLike
In de realiteit zijn er veel te veel mogelijke visies in ontelbare combinaties dat ik het indelen van meningen in ‘links’ en ‘rechts’ van een zwart-wit denken vind getuigen. Ik vind nuances veel te belangrijk om iemand visie (inclusief de mijne) als ‘links’ of ‘rechts’ te bestempelen.
Maar of Stevens mening nu links of rechts is, de wijze waarop je de mening als links bestempelde laat er weinig twijfel over bestaan dat dit minachtend bedoeld was.
LikeLike
Een kleine bedenking bij heel de discussie. Wie gaat solliciteren in een fluo korte broek met sandalen, ookal heeft die veel capaciteiten, gaat die persoon een kans maken op het sollicitatiegesprek? Ik vrees van niet. Zelfs de handjes schudden is ons als kind aangeleerd en dat gaat er niet uit vrees ik.
Hoe gek het ook moge klinken, dat maatpak en die dikke auto roepen (helaas) bij heel wat mensen nog een zekere vorm van vertrouwen op. Een verkoper in een oude roestige bestelwagen zal minder product verkopen dat een blitse salesman in een BMW. Je kunt je afvragen of dat echt wel objectief is, maar wanneer zijn er nog echt 100% objectieve handelingen in onze maatschappij?
LikeLike
Eigenlijk zijn we allemaal “verklede apen” want onze Westerse maatschappij legt de nadruk op het visuele.
Daardoor is het beeld van de boodschap véél belangrijker dan de inhoud ervan.
B.v. een persoon in een uniform heeft meer gezag (politie brandweer, verpleegkundige, dokter…). Je kan dus zo’n maatpak eigenlijk een beetje beschouwen als het “uniform” van de verkoper.
Een initiatief zoals mini-ondernemingen vind ik zeer goed want het geeft hen een zeer leerrijke ervaring (bravo aan al de deelnemers!) en kan ook een stap zijn in de richting van meer duurzaam ondernemen. Misschien maar een kleine stap, maar een lange weg leg je niet af in 1 grote sprong, maar in ontelbare kleine stapjes.
Dus hopelijk komen er nog vele andere stapjes.
P.S. een tip voor als een discussie wat hevig wordt: speel op de bal, niet op de man.
LikeLike
@ renaat,
Om nog even terug te komen op uw argument waar u zegt dat wij met onze goedkope T-shirts, geproduceerd onder zeer slechte omstandigheden etc., ook het milieu vervuilen.
Het is toch logisch dat er goedkope T-shirts aangekocht worden om zoveel mogelijk geld te kunnen inzamelen? Stel u voor dat er op een T-shirt 100 euro geboden wordt en deze niet integraal naar Aqua Afrika gaat maar daar eerst nog de hoge kosten van het weliswaar ecologisch verantwoorde T-shirt van afgetrokken worden. Zou dit ergens geen geld in het water zijn?
Uw argument kan dan zijn dat het ene het andere goedmaakt, dat die T-shirts voor minder vervuiling hebben gezorgd etc.,
maar gaat u dan vast naar de El Molo stam om de bevolking te vertellen dat er niet genoeg geld is ingezameld om het vervuilde water van het meer te zuiveren, maar dat er wel minder water vervuild is elders, door de inzamelactie die gehouden werd.
Ik vind het persoonlijk erg jammer dat er zo wordt gereageerd op een MINI-onderneming, en stel mij zeer de vraag waarom u niet in de aanval gaat tegen bedrijven als Coca-Cola, als er toch zo’n degelijke argumenten zijn.
Mvg
LikeLike
@ Jan-Frans
1) Hoewel fair-trade T-shirts zeker en vast duurder is, is suggereren dat ze aan 100 euro aangeboden zouden moeten worden natuurlijk flauw. Want vergis is mij als ik zeg dat jullie je helemaal niet geïnformeerd hebben over de prijs van eerlijk geproduceerde T-shirts? Niet helemaal onbegrijpelijk, maar het zou zoveel eerlijker zijn om toe te geven dat er gewoon niet bij stilgestaan is.
Bovendien zou het ecologisch en fairtrade zijn van de verkochte T-shirts een prima bijkomend verkoopsargument zijn geweest.
Het voorstellen alsof het kiezen is tussen ofwel voldoende geld voor het project dat jullie steunen ofwel fair-trade T-shirts is dan ook een vals dilemma.
2) Als er wel bij stilgestaan is zou ik het inderdaad bijzonder onlogisch vinden dat er bewust voor de goedkope T-shirts is gekozen. Er zou dan iets meer geld zijn voor het éné project, maar dat ten koste van o.a. het drinkwater (de teelt van niet-biologische katoen vraag gigantische hoeveelheden pesticiden) van de bewoners van de streken waar het katoen wordt geteeld.
Zo proberen op mijn gevoel te spelen door te zeggen dat ‘ik dan maar moet vertellen aan de El Molo stam dat er niet genoeg geld is ingezameld door de keuze voor T-shirts waarvan de productie het drinkwater van anderen niet vervuild’ is natuurlijk erg flauw en hoort niet thuis in een nuchtere discussie. Maar ik heb zelf het sterke vermoeden dat zelf bij de El Molo stam er mensen zijn die begrip zouden hebben voor het feit dat de zorg voor hun drinkwatervoorziening ten koste van o.a. het drinkwater van anderen niet erg logisch en nogal immoreel is.
3) Waarom vinden verschillende deelnemers van de MINI-onderneming blijkbaar dat hun ondernemingen geen kritiek mogen krijgen, of enkel kritiek die handelt over de economische aspecten en het economisch welslagen van de onderneming?
4) Het gaat hier niet over Coca-Cola maar over de MINI-ondernemingen. Bovendien heb je er geen idee van hoe ik tegenover Coca-Cola sta en hoe ik zou reageren in een discussie over Coca-Cola. (Maar als je het graag wil weten, ik koop nooit Coca-Cola en drink het slechts zeer uitzonderlijk.)
Eigenlijk is over Coca-Cola beginnen gewoon een afleidingsmanoeuvre en een manier om te suggereren dat ik niet consequent ben of de kritiek op de MINI-ondernemingen onterecht zou zijn. Ook dit hoort niet thuis in een zinvolle discussie en het zou mooi zijn als u zich zou beperken tot het ingaan op de inhoud van de kritiek.
LikeLike
Als ik de reacties lees over Steven Vromman (LIM) zijn tekst over mini-ondernemingen, lijken er sommigen toch iets meer in gelezen te hebben dan ik.
Dit is wat ik gelezen heb:
—–Begin van mijn samenvatting—–
LIM is trots dat een LIM mini-onderneming de derde plaats heeft bereikt.
LIM heeft wel enkele bedenkingen bij het doel ervan (maar is wel goed idee om ervaring op te doen):
– te gericht op huidige manier van ondernemen
– teveel aandacht aan manier van presentatie (maatpak is niet zijn favoriete kledij)
– ‘duurzaam’ & ‘goed doel’ te vaak enkel als modewoord gebruikt
– winstmaximalisatie vind hij niet de beste manier van winst maken, ook al is het voor een goed doel.
– grootte van dividend te belangrijk criterium om te winnen (winnaar had 130% dividend, derde plaats had 70%)
– LIM mini-onderneming vond hij echt wel beste project
Conclusie van LIM: hoog tijd om ook in het onderwijs meer belang te hechten aan andere (duurzamere) manier van ondernemen.
—–Einde van mijn samenvatting—–
LikeLike
@ Lodewijk,
u slaat mijn inziens de nagel op de kop en geeft volgens mij de essentie van het bericht van Steven weer. Zo heb ik het in ieder geval ook gelezen en volgens mij zegt de negatieve interpretatie van wat Steven schreef minstens zoveel over bepaalde lezers dan over de schrijver.
LikeLike
De T-shirts zijn misschien wel goedkoop maar dit wil helemaal niet zeggen dat ze geproduceerd zijn door kinderarbeiders of weet ik veel wat. Dàt is vooral een drogreden als je het mij vraagt. De T-shirts komen overigens uit een erkende winkelketen. De reden van de lage prijs van de T-shirts is dat zij in enorme hoeveelheid zijn geproduceerd en omdat het doodgewone witte T-shirts zijn zonder enige vorm van fantasie of design en heel goedkoop zijn om te produceren.
Ps Renaat…
Over Coca-Cola wil ik anders wel best eens in discussie gaan met u.
xx
LikeLike
@ Gilles,
dus het waren fair-trade T-shirts van biologisch katoen? (Dat ze uit een ‘erkende winkelketen’ komen (wat dat ook zou mogen inhouden, over wat voor erkenning hebben we het hier) zegt natuurlijk niets over de eerlijkheid en milieuvriendelijkheid van hun productie. Heeft u ooit van de schone kleren campagne gehoord en de achterliggende informatie daarover gelezen?)
LikeLike
Ik ga “modder gooien” even negeren. Al die moder vertroebelt het zicht op de zaak allen maar.
Lodewijk heeft een mooie samenvatting gegeven van de essentie van Steven zijn tussenkomst. Terug naar de kern van de zaak.
En waar het volgens mij ook om draait:
Als je het roer van de toekomst wilt omgooien (voor het te laat is) dan moet je de jeugd meehebben. En ik kan me voorstellen dat Steven dan ontgoocheld is als hij ziet dat een groot deel van de jeugd nog gebrainwashed wordt door de economische mallemolen.
LikeLike
@ Wonko,
ik ben het met je eens dat Lodewijk een mooie samenvatting geeft van Steven’s tussenkomst en ben het ook met jouw visie eens.
Maar als het ‘modder gooien’ ook betrekking had op mijn posts ben ik het niet met je eens. Mijn analyses van wat sommige schreven komt mogelijk hard over maar heeft mijn inzien niet met moddergooien te maken. Het is mijn inziens een nuchtere maar correcte analyse van diverse van de zaken die hier geschreven zijn. Wel is het zo dat veel mensen het niet gewoon zijn dat hun visies nuchter worden geanalyseerd en er op duidelijke denk-, redenering- en argumentatiefouten gewezen wordt.
LikeLike
@Renaat:
wij zijn tenslotte een MINIonderneming.
Volgens mij is het moeilijk voor een buitenstaander om te vatten hoeveel werk er daarbij komt kijken. Dat ervaar ik zelf al bij medeleerlingen die niet in de minionderneming zitten.
Als wij dus bij elk product moeten nakijken vanwaar het komt, hoe het geproduceerd is, met welke materialen het geproduceerd is,… Sorry maar een minionderneming heeft eerst en vooral als doel de leerlingen te laten kennismaken met het bedrijfsleven.
Het is ook normaal dat wij voor ‘goedkope’ T-shirts kiezen aangezien wij niet over een dermate groot kapitaal beschikken en tenslotte nog altijd een dividend verschuldigd zullen zijn aan onze aandeelhouders.
Als wij, als minionderneming, al moeten gaan afvragen of de T-shirts gemaakt zijn van biologisch katoen, dan vind ik persoonlijk dat het te ver gaat.
Als het veilen van T-shirts onze hoofdactiviteit was geweest, OK, maar dat is het niet.
De discussie gaat trouwens niet over het materiaal waarmee de T-shirts zijn gemaakt, maar of zij door Afrikaanse kinderen zijn gemaakt. Dus wat ik bedoelde met dat ze uit een erkende winkel komen, is dat deze NIET door arme kinderen uit Afrika zijn gemaakt.
G.
LikeLike
@Lodewijk:
Ik hoorde zelf van vele buitenstaanders dat wij volgens hen verdiend hadden gewonnen.
En als LIW het hier niet mee eens is, dan is hier niets aan te doen. Een jury besliste voor 3. Hou ’t vast 2. Evention 1. Spotlight
Daarbij is het niet alleen ons hoge dividend die voor de overwinning zorgde.
Kom anders gerust eens kijken naar de presentatie in Leuven op 22 april.
LikeLike
Sorry Renaat, maar ik vrees dat Gilles overschot van gelijk heeft: het doel van een (mini-)onderneming is zo goedkoop mogelijk zoveel mogelijk plastieken brol aan zoveel mogelijk mensen slijten met zo groot mogelijke marge en zoveel mogelijk dividend aan de aandeelhouders en zo groot mogelijke bonussen voor het kader.. En elke maatschappelijke verantwoordelijkheid tegenover de wereld, de ordening en de eigen stakeholders zo professioneel mogelijk afwimpelen en wegcommuniceren. En als er teveel opwaarderingen, gebakken lucht en schuldverpakking in zit, dan wordt dat toch gewoon overgekocht door de Bad Bank met het belastinggeld van de loontrekkenden. Ik denk dat de kennismaking met het bedrijfsleven hier wonderwel geslaagd is en dat hun eerste prijs dubbel en dik verdiend is!
LikeLike
“jonge gasten strak in het pak – een beetje als verkleede apen – elk met hun titel”, sorry, ook dit is een zeer ongepaste en KLEINERENDE opmerking! Een das is geen sjaal! En een hemdskraag heeft een zeer duidelijke bedoeling in de mannetjesbalts! Om de daadkrachtige nek (bijtkracht!) en vierkante kinnebak (teken van een gevaarlijk gebit) te accentueren. Een das rijst ook felgekleurd, of in alle geval sterk geaccentueerd vanuit de broek tot tussen de opgevulde schouders van de jas, culminerend in een dikke en ingewikkelde eikelknoop. Jas en das maken een fallisch breedgeschouderd bijtdier tot dominant. Een vrouw wordt anders georiënteerd met zorgzame dekkende hoofddoek en accent op de heupen en vruchtbare borsten. Wat niet van pas komt voor een eventuele onderneemster die zich dus in viriele mantelpakjes moet hijsen.
Spreken van verklede apen is hoogst ongepast: het zijn blote apen, bloter dan bloot….
LikeLike
Ik heb deze hele discussie geboeid gevolgd en nu wordt het me toch ook even te machtig. Ik voel een hoge nood om ook een woordje te placeren. Ik zal waarschijnlijk wat open deuren instampen, misschien niet nieuws vertellen, maar ik wil toch even mijn verontwaardiging laten horen, (in de hoop dat de scholen meelezen en hun lessen trekken uit dit verhaal op vlak van de educatieve uitdagingen waarvoor de Mini-ondernemingen staan en de mooie leerkansen die er nog liggen)
@Gilles
Ik ben eerlijk gezegd nogal ferm verontwaardigd over jouw mening (of die van de school?) over wat leren ondernemen betekent en de bedoeling van zo’n mini-onderneming is.
Ik ben nogal verbaasd dat jij (of de school?) dat zo eng invult. Zoals jij het verwoordt, interpreteer ik dat als “ondernemen = zoveel mogelijk geld verdienen” (al dan niet ten voordele van een goed doel). Ik hoop dat jij als ondernemer van de toekomst ook beseft welke belangrijke maatschappelijke rol jij te spelen hebt en dat jij verantwoordelijk bent voor de sociale, economische en ecologische impact van de hele productieketen in je bedrijf (zowel hier als elders in de wereld). Ik kan je wel wat interessante boekjes aanbevelen over maatschappelijk verantwoord ondernemen want ik denk dat je hart wel op de juiste plaats zit en je er voor openstaat.
Ik kan me voorstellen dat je je erg aangevallen voelt door de zaken die in deze discussie aan bod komen, dat mensen je project ( je kindje) waar uren tijd in gaan zitten is, zo maar wat zitten te bekritiseren. Ik begrijp dat dat niet zo makkelijk te slikken valt, want je bedoelingen zijn ongetwijfeld nobel en daar twijfelt ook denk ik niemand aan. Hoe flauw het ook klinkt, probeer het niet persoonlijk op te vatten. Toch vind ik dat je alle ergernis even opzij moet zetten, want er worden echt wel waardevolle dingen gezegd waar je zelf veel zou kunnen uit halen, hoe hard ze ook aankomen.
Eerlijk gezegd heb ik het er ook echt moeilijk mee dat er voor een waterzuiveringsproject in het Zuiden katoenen T-shirts verkocht worden waarvan het helemaal niet duidelijk is op welke manier die T-shirts geproduceerd worden- in de meeste gevallen is zo’n productieproces enorm watervervuilend. (misschien wist je dat toen niet, nu hopelijk wel). Daarnaast vind ik dat een goede ondernemer een consequente boodschap moet brengen en die consequent toepassen op zijn bedrijjfsvoering, of hij zal vroeg of laat door de mand vallen als vb. ‘greenwasher’. Klanten zijn kritisch, zeker als het gaat over goede doelen, duurzaamheid, en zo. En de meest kritische consumenten zijn die bewuste, duurzame consumenten, een publiek waar ook jij op mikt, me dunkt.
Kijk wat er gebeurt met Electrabel en de campagne van Greenpeace, de schone kleren campagne, …Klanten pikken het niet dat bedrijven enerzijds goede doelen sponsoren in het ene deel van de wereld, maar in het andere deel van de wereld bewust of onbewust mensen uitbuiten, het milieu vervuilen, …
Ik hoop dat je begeleiders/leerkrachten van de school deze zeer leerrijke discussie volgen en daar lessen uit trekken voor hun nieuwe projecten en meer aandacht zullen besteden aan de maatschappelijke rol van ondernemers en hoe die waar te maken is . MVO (maatschappelijk verantwoord ondernemen) is immers booming business; gezien de financiële, voedsel- en klimaatcrisis is het absoluut tijd voor wat meer MVO. Ik hoop van harte dat ondanks deze pittige discussie je en je collega’s toch geprikkeld bent om je hier wat meer in te verdiepen. Bij duurzaam ondernemen , wint immers iedereen: de samenleving, maar ook jij als ondernemer. Lees er de publicaties van het VBO, Unizo en de Koning Boudewijn Stichting eens op na. Zij brengen allemaal succesvolle verhalen van duurzame ondernemers. Iets minder inspanning vraagt misschien dit nieuwe spel over verantwoord maatschappelijk ondernemen(binnenkort op de markt) ‘MVO aan het roer’ – http://www.mvoaanhetroer.be
LikeLike