Joepie! Gisterenavond zijn er ongeveer 35 mensen opgedaagd voor de start van het transitieproject in Sint-Amandsberg. We hebben eerst samen naar de boeiende film gekeken over hoe Cuba de eigen oliecrisis heeft aangepakt. Daarna kwam een toelichting over de uitgangspunten en principes van Transitie en tenslotte was er nog een gesprek over wat en hoe we nu verder kunnen werken.
Het verhaal van Cuba is wel bijzonder. Het land was jarenlang afhankelijk van goedkope olie van de Sovjet-Unie. Toen in de jaren 90 Gorbatjov voor het einde van het communisme zorgde viel de invoer van goedkope olie stil. Daar kwam dan nog een boycot bij van de Verenigde staten. Gevolg was dat men het in Cuba op korte tijd moesten doen met 80% minder olie. Dit had heel wat gevolgen, zowel voor de voedselproductie, het openbaar vervoer, de energievoorziening en de industrie. Die periode heeft natuurlijk voor heel wat problemen gezorgd, maar uiteindelijk gingen de mensen heel creatief naar oplossingen zoeken. Iedereen begon te tuinieren, en bij gebrek aan chemische mesttoffen werd de landbouw meteen biologisch. Er werden 1,5 miljoen fietsen ingevoerd, het openbaar vervoer werd anders georganiseerd en zonne-energie en wind-energie werden ingezet. Het interessante van het verhaal is dat er heel wat initiatieven kwamen vanuit de buurten en wijken zelf, en dat de hele olie-schok er voor gezorgd heeft dat mensen meer gingen samenwerken, meer gingen delen en tegelijk goed nadachten over wat ze nu echt nodig hebben.
Met dit inspirerende verhaal in gedachten gaan we ons in Sint-Amandsberg alvast voorbereiden om het ook met minder olie te doen. De volgende weken gaan we op basis van de suggesties van gisteren de plannen maken voor het vervolg. Je hoort er nog van!
Ik denk dat er in tijden van tekort 2 mogelijkheden zijn: ofwel gaan mensen samenwerken om wat er is goed te verdelen en om tot oplossingen te komen om een alternatief te bedenken.
Ofwel gaan mensen knokken en vechten om het schaarse product toch voor zich te winnen.
Ik vind het echt knap dat men in Cuba voor het eerste koos en dat jullie met een kleine groep dat ook proberen te doen!
Ik wil er nog niet te veel aan denken wat er zou gebeuren in onze individualistische maatschappij. Ik hoop op dat moment aangenaam verrast te worden. Maar als ik jouw stukje hier lees is daar misschien wel reden toe…
LikeLike
ik zou vooral niet afwachten om te zien of je op dat moment aangenaam of onaangenaam verrast zal worden, maar zelf meewerken zodat we klaar zijn om dat moment goed voorbereid tegemoet te gaan.
op de website van transitie vlaanderen vind je allerlei nuttige info.
en moest je in gent wonen, altijd welkom in één van de wijken!
groetjes
kathleen
gentbrugge
LikeLike
Mijn vader heeft jarenlang in Cuba gewoond en wat je schrijft is toch wel enorm rooskleurig.
Het zal wel kloppen, maar de impact voor de gewone man was en is nog steeds enorm.
Een doorsnee Cubaan heeft niets en heeft geen mogelijkheden.
LikeLike