Stel je even voor. Een stad zonder auto’s, maar met een vlot systeem van openbaar vervoer waarmee je makkelijk overal naar toe kan. Een stad die volledig autonoom is voor zijn energievoorziening, dankzij daken vol zonnepanelen en overal kleine en grotere windturbines op de goed geïsoleerde huizen. Een stad met veel groen, volkstuinen, parken vol notenbomen en frambozenstruiken, balkontuintjes en groendaken. Een stad met proper water waarin je kan zwemmen. Een stad met een bloeiend cultureel leven dat door alle lagen van de bevolking wordt gebruikt. Een stad waar mensen hun eigen ruilsysteem hebben en zelf instaan voor de meeste producten die ze nodig hebben. Een stad omgeven met bossen waar het zo leuk toeven is dat je eigenlijk niet meer op vakantie hoeft te gaan. Een stad met lokale wijkgezondheidscentra, met goed uitgeruste bibliotheken, fietswerkplaatsen, ateliers om wijn en confituur te maken. Een stad waar kinderen gezond kunnen opgroeien, waar nauwelijks nog afval wordt geproduceerd en waar wijken kunnen mee beslissen over hun toekomst.
Bestaat die stad al? Nog niet, maar als het van de transitiegroep afhangt zal Gent er in 2050 ongeveer zo uit zien. De wereld herdenken vanuit de vaststelling dat we het zonder fosiele brandstoffen moeten doen levert dus veel mooie ideeën op. En in heel wat dorpen in steden, vooral in Engeland, is de omschakeling naar zo’n manier van samenleven effectief gestart. Ik ben erg blij dat ik de kans heb mee te werken aan een transitieproject in Gent. LIM leven in zo’n stad zal dan wel heel makkelijk worden. Meer info op www.transitie.be en de komende maanden zeker nog op deze blog.
PS1: vanavond om 21u10 de derde en laatste aflevering op Canvas. Haal ik de 1,6 hectare of niet?
PS2: de titel van dit stukje komt van Ricardo Petrella (met dank aan Jim)
PS3: foto hieronder komt uit Totnes, de eerste Transitiestad ter wereld. Geef toe ze worden er wel vrolijk van.
Low Impact Man 