Op naar Brussel

Straks vertrek ik naar Brussel voor de klimaatmanifestatie. Het weer ziet er beter uit dan vorig jaar, maar een grote massa moeten we wellicht niet verwachten. Toch vind ik het belangrijk om er te zijn, om het signaal te geven dat er een probleem is dat dringend moet aangepakt worden. Er wordt tegelijk in heel wat Europese landen betoogd, en dit om de druk te verhogen op de onderhandelaars die in Polen over de opvolger van Kyoto aan het praten zijn. Doel van de manifestatie is eisen dat er een stevige klimaatwet komt met reductiedoelstellingen van 3% per jaar. (die 3% kan elk van ons trouwens met de vingers in de neus halen, zeg dat ik het gezegd heb)

Soms wordt de vraag wel gesteld of het zin heeft om aan zo’n actie mee te doen, net als mensen me regelmatig vragen wat het uithaalt als ik mijn toilet met regenwater doorspoel terwijl op andere plaatsen massaal drinkwater wordt verspild. Mijn antwoord is dan meestal dan ik alvast dat wil doen waar ik zelf verantwoordelijk voor ben. Als Leterme absoluut geen belangstelling heeft voor het klimaatprobleem is dat zijn verantwoordelijkheid, en door naar Brussel te gaan kan ik alvast laten zien dat ik daar niet mee akkoord ben. Of zoals Ludo Abicht het stelt; wie de mogelijkheid heeft een actie te stellen, maar dit niet doet begaat de ‘zonde der nalatigheid’ zoals Thomas het in de heilige schrift uit de doeken doet. Als de in principe machtigste man van het land  weigert iets te ondernemen rond een van de meest prangende problemen van deze tijd dan is hij mee verantwoordelijk voor de gevolgen. Een christendemocratische premier zou dit stukje uit de bijbel toch moeten kennen!