Vandaag lanceert de site palliatief een wilsbeschikking voor het levenseinde. Dit is een document waarbij je kan aanduiden hoe je zelf je levenseinde ziet en hoe je begraven wenst te worden. Een positief initiatief al ontbreekt wat aandacht voor de ecologische impact van de begrafenis. Want ook als je dood bent heb je nog een voetafdruk…
Met excuses voor het taalgebruik, maar een dode mens hoort eigenlijk bij het klein (nuja) gevaarlijk afval. Tijdens ons leven stapelen we in ons lichaam een heleboel giftige stoffen zoals kwik, lood, dioxines en cadmium op. Zowel bij begraven als bij crematie komen die stoffen grotendeels in het milieu terecht. Wat opzoekwerk leert me dat het verschil in impact tussen crematie en begrafenis voor de voetafdruk wellicht niet zo groot is. Vanuit voetafdrukperspectief heeft cremeren het voordeel dat je achteraf minder ruimte nodig hebt. Aan de andere kant is er energie nodig voor de verbranding. Bij de verbranding worden er 2 600 m3 rookgassen geproduceerd. Deze gassen worden wel gefilterd alvorens via de schoorsteen in de atmosfeer terecht te komen. Bij conventioneel begraven wordt de kist op 1m80 diepte in de grond gestopt. Daarbij gaat ook kledij (met knopen, ritsen, nylonkousen) en tandvullingen de grond in. Bij de ontbinding van het lichaam komen deze producten in het grondwater en de bodem terecht. 
Je blijft ook enkele decennia een stukje grond van enkele vierkante meter innemen. Bovengronds begraven zoals in Lanaken is wat dat betreft een mogelijk alternatief.
Een paar andere keuzes die je laatste voetafdruk bepalen zijn:
- de keuze van de kist, er bestaan ook kartonnen en/of biologisch afbreekbare exemplaren (foto van www.kartonnenkist.nl)
- rouwdrukwerk kan op gerecycleerd papier
- een biologische koffietafel
- de rouwstoet heeft ook een grote impact, in Nederland wordt de mogelijkheid van paard en kar aangeboden
Benieuwd of er bij de lezers nog suggesties of ervaringen zijn in verband met dit thema…
Low Impact Man 
ik zou graag gecomposteerd willen worden, eerst de tandvullingen, pacemaker, gehoorapparaat en bril wegnemen, dan de nuttige delen slopen en recycleren (botten, huid, etc) en vervolgens de rest gewoon eerst door de versnipperaar en je dan laten verteren door de microbekes.
Compacter en sneller dan begraven en geen brandstof nodig om te verbranden.
Later word ik potgrond 😉 Mogen ze met mij een bos aanplanten om CO2 te vangen.
Anders wil ik gedumpt worden in de droge valleien op Antarctica, lekker vriesdrogen en als een mummie al de opgeslagen koolstof uit de atmosfeer houden.
Ik vind het een prima idee om hier eens creatief over na te denken.
LikeLike
Je kan er ook voor kiezen om je lichaam aan de wetenschap te schenken. Ik weet niet of dit direct een mindere impact op het milieu heeft, maar zo heeft je dood lichaam ook nog een nut!
LikeLike