Begin deze week kreeg ik verschillende berichtjes van lezers over een ‘Amor Mundi’ momentje in Spanje en Portugal. Een langdurige en voorlopig onverklaarbare black-out met alle gevolgen van dien. Het leken inderdaad scénes die ook in het boek voorkomen: mensen die vastzitten in liften, stilvallen van het openbaar vervoer, het wegvallen van internet en digitale betalingen. Paniek omdat de bekende wereld plots niet meer bestaat.
Voor veel bewoners van grote steden in het globale Zuiden is een flinke stroompanne dagelijkse kost, maar voor mensen die ervan uit gaan dat alles op elk moment in onbeperkte mate voorradig moet zijn is het toch even schrikken. Maar hoe complexer ons energiesysteem wordt hoe meer kansen dat er iets mis loopt.
Het was dan ook niet moeilijk om bij het schrijven van mijn toekomstroman in 2020 ervan uit te gaan dat dit soort stroompannes ook hier onvermijdelijk zijn. Zelfs het inschatten van de CO2 concentratie was niet zo’n lastige klus. Maar de berichten die gisteren verschenen deden me toch even schrikken. Mijn roman start met het wegvallen van sociale media en het digitale geld, maar in augustus 2025 loopt het helemaal mis met een kleine kernoorlog tussen Pakistan en India.
Het is een lang aanslepend confict dat niet zo veel aandacht krijgt maar bij deze passage in Terzake vorige week vrijdag gaf India-kenner Guy Goris al aan dat er mogelijk een escalatie zit aan te komen. En gisteren verscheen plots dit:
Het is een bijna letterlijk wat in het boek staat (Al dacht ik eerder een conflict om dezelfde regio tussen Pakistan en China). Een fragment (p.9)


Tja, fictie en realiteit liggen soms dicht bij elkaar, al moet ik zeggen dat geen enkele scenarist over voldoende verbeelding beschikt om te kunnen voorzien wat er de voorbije 100 dagen is verschoven in onze wereld. Ik vrees dat er nog een en ander op ons afkomt en we dus maar best klaar zijn voor de ‘synchroshok’.
Vorige week bij een voorstelling in Deinze zat een lezer van het boek in de zaal. Die zei dat Amor Mundi haar hoop gaf, want de schokken die we meemaken kunnen ook het mooiste in de mens naar boven brengen. Het afbrokkelen van het huidige systeem is natuurlijk pijnlijk en beangstigend, maar kan een bron zijn voor nieuwe samenwerking en creativiteit. Misschien hebben ze dat even kunnen ervaren in Spanje en Portugal…
Een goede samenvatting van de ideeën uit Amor Mundi kan je vinden in deze door AI gemaakte (Engelstalige) podcas. Als je stroom hebt: luisteren maar.


Ik heb ervoor gekozen om het positief te zien: wat niet meer werkt is aan het afbrokkelen zodat er ruimte vrijkomt voor het nieuwe. Op een laat ons zeggen etherisch niveau is de nieuwe wereld er al, gedragen door veel zuivere harten.
LikeLike