Deze week heb ik een slaaponderzoek ondergaan op aanraden van mijn huisarts. Ik ga hier niet op de medische details ingaan – geen enkele reden tot ongerustheid -, maar zo’n ziekenhuisbezoek is toch wel leerrijk. Het toont namelijk welke manier van denken in de ziekenhuizen (en de samenleving) domineert.
Bij aankomst in het ziekenhuis was de eerste vraag: wenst u een ticket voor de parking? Nee dus, want ik ben met de fiets, en 
meteen een wat verwonderde blik bij de vriendelijke dame aan het onthaal Ik meld dat ik vegetariër ben want er is nog een maaltijd voorzien. Dat mag u gewoon melden boven, dat is geen probleem. Eenmaal aankomen op de kamer blijkt de ‘maaltijd’ klaar te staan. Met vlees en vooral veel verpakking. Ik heb zo’n vermoeden dat er meer calorieën in de verpakking zit dan in het eten zelf. Als ik vertel aan de alweer vriendelijke verpleegster dat ik geen vlees eet, dan is dat geen probleem, en brengt de dame me een extra potje zoete confituur. Ik heb trouwens het vermoeden dat in alle producten op tafel suiker is toegevoegd. Het is een ziekenhuis, en geen gezondheidshuis natuurlijk.
Dan krijg ik een aantal vragenlijsten over mijn slaapgedrag. Ook hier wordt er vanuit gegaan dat ik een auto heb en een televisie. ‘Valt u soms in slaap tijdens het autorijden, tijdens het televisiekijken…’ (je zou ook nog kunnen vragen: valt u soms in slaap als u op televisie auto’s ziet rijden?) Ik noteer braafjes niet van toepassing. Een antwoord dat ik vaak moet herhalen want er zijn ook heel wat vragen over de partner. Dat in steden zoals Gent bijna de helft van de volwassenen alleenstaand zijn is nog niet doorgedrongen. Er was trouwens een bijzonder intrigerende vraag waar ik nog altijd geen antwoord op heb. ‘Hebt u soms hevige dromen voor u in slaap valt?’.
Na het papierwerk kwam het elektronisch werk. Met lijm en tape krijg ik een hele reeks 
sensoren opgeplakt die van alles en nog wat registeren tijdens de slaap. Kijk even naar deze foto, en bedenk dan hoe je hiermee een normale nachtrust kan hebben. Toen ik daar een kleine opmerking over maakte dat het misschien niet eenvoudig is om in die spaghetti opstelling een gewone nacht te simuleren was het antwoord simpel ‘geen probleem, dan geven we u wel een slaappilletje’.
Conclusie, de gemiddelde Belg heeft een auto, een partner, kijkt televisie, eet ongezond en neemt om te slapen een pilletje. (NB, ik wil de ernst van de slaapproblemen niet ontkennen, evenmin de verdienste van zo’n slaaponderzoek. Ik ben ook dankbaar voor dit soort zorgverlening. Alleen is het wel verleidelijk om daar een stukje over te schrijven). Goeienacht…
Low Impact Man 
true! Alles is gericht op het normgezin, suiker, ziekte en weinig menselijkheid. En daarover iets zeggen… dan bent u een ‘moeilijke patiënt’…
LikeLike
Ik zie daar ook een koffiekopje. Zou er misschien een correlatie zijn tussen een dosis caffeïne en iemands slaappatroon?
LikeLike
het grappige is dat bij zo’n ‘maaltijd’ een lijst zit met alles erop genoteerd, zoals ‘drie sneden bruin brood’, en dus ook koffie. Maar de verpleegsters wist te melden dat koffie voor een slaaponderzoek inderdaad niet kan. (ps; ik drink enkel koffie in de voormiddag)
LikeLike
Toen ik zo’n drie jaar geleden 5 dagen in het ziekenhuis moest doorbrengen viel mij het gebrek aan aandacht voor gezonde voeding ook op. Ik begrijp dat een ziekenhuis niet het eetpatroon van al de overnachtende patiënten zomaar kan veranderen en dat het soms belangrijker is dat de patiënt eet dan dat het ook gezond is. Maar het is toch schrijnend dat zelf in een ziekenhuis de standaardmaaltijden helemaal niet gezond of evenwichtig zijn.
En ook voor bezoekers (of voor zieken die niet aan het bed of een dieet gebonden zijn) is het even erg. In het cafetaria is het ver zoeken naar gezond eten en in de ziekenhuiswinkel is het toch ook vooral snoep en koekjes die hoogtij vieren.
Wat mij toen ook opviel (en dat sluit aan bij het slaappilaanbod) is dat er geen vragen worden gesteld over geneesmiddelengebruik. Ik moest wel wat pijnstillers slikken in die vijf dagen in het ziekenhuis. Maar toen ik na een 2-3 dagen de indruk kreeg dat ook met minder pijnstillers mijn pijn voldoende zou onderdrukt worden (ik voelde totaal niets van pijn) heb ik zelf moeten vragen of het enig probleem zou geven als ik de verschillende pijnstillers (drie soorten) niet allemaal nam. Dat bleek geen probleem te zijn, dus daarna heb ik lang niet meer al mijn pijnstillers genomen. Maar als ik een ‘brave patiënt’ was geweest, dan had ik dus nog dagen onnodig veel pijnstillers geslikt.
LikeLike
Dat pijnstillersgebruik is waarschijnlijk afhankelijk van de reden waarom je in het ziekenhuis bent. Toen ik na mijn eerste bevalling nog véél pijn had en amper in staat was om lang genoeg recht te staan om te douchen, waren ze moeilijk te overtuigen dat ik de dag erna die zwaardere pijnstilling nog echt nodig had… De pijnstilling was beide keren bij mij eerder op vraag dan zomaar bij de maaltijd. Al kreeg je wel een pijnstiller bij de eerste maaltijden, maar als die er de volgende keer nog lag, dan stopte dat gewoon.
Over de maaltijden kan ik je alleen maar gelijk geven.
Voor Steven: als autoloos, televisieloos en weinig vlees-etend gezin krijg je ook het gevoel een rariteit te zijn hoor, zeker als je zo’n standaardvragenlijsten moet invullen.
LikeLike
Het zou best kunnen dat het pijnstilgeefgedrag afhankelijk is van de achterliggende reden. En het zou me ook niet verbazen dat er grote verschillen zijn tussen de diverse ziekenhuizen, net zoals er grote verschillen zijn tussen dokters in hun voorschrijfgedrag van medicijnen.
Dat neemt niet weg dat men in mijn geval de reflex had moeten hebben om duidelijk te maken dat – indien ik geen pijn voelde – een deel van de pijnstillers best achterwege mocht laten.
LikeLike
‘Hebt u soms hevige dromen voor u in slaap valt?’ => Daar zou ik nu pas van wakker liggen zie!
LikeLike