terug thuis

Bon, net terug van wat ze zelf een ‘prestigieus media-evenement’ noemen; de uitreiking van de Belgische Milieu- en Energieprijzen. Het was al een beetje stressen om op tijd aan te komen. De trein had een half uur vertraging, dus ik hoopte dat ook Etienne Schouppe er zou zijn en was al een mooie quote aan het voorbereiden.

Onderweg werd ik nog eens gebeld door de organisatoren of ik toch zeker zou komen. Dus ja, dan begin je al een en ander te vermoeden. Veel schoon volk op de hoofdredactie van La Dernierre Heure. Een gebouw dat van mij alvast de prijs van minst energiezuinig gebouw van Brussel zou mogen krijgen.

Er waren een viertal ministers, die alom gekend zijn om hun ongelofelijke inzet voor de planeet. Reynders en Milquet van het Federaal niveau, Uytenbroeck (Brussel) en nog een Waalse minister waarvan ik de naam niet heb kunnen onthouden. Toen bleek dat ik de prijs had gewonnen was Reynders al vertrokken. Hij zag de bui al hangen. Ik heb mijn speech beperkt tot min of meer het volgende;  ” ik heb de voorbije jaren veel inspanningen gedaan om mijn eigen voetafdruk te verkleinen. Op structureel vlak is in die jaren niet veel veranderd. Maar ik zie dat hier veel excellenties aanwezig zijn. Ik hoop dat dit een teken is dat de volgende regering de milieuproblemen wél zal aanpakken.”

En ik kon het niet laten om bij de laatste zin mevrouw Milquet in het gezicht te kijken. (een beetje stout van mij, maar drie jaar wanbeleid voeren is ook stout).

Dan nog een goedkoop kadertje gekregen met een ‘diplom’ en een beeldje dat ondertussen al  in twee is gebroken. Ah, eigenlijk zegt het feit dat iemand die probeert ecologische te leven een prijs moet krijgen vooral veel over onze samenleving….