tussen dikke muren

Gisterenavond was ik in de gevangenis van Gent om daar een lezing te geven. Interessant voor wie zich afvraagt of mensen die in het milieu zitten ook interesse hebben in het milieu… (met dank aan BM voor de woordspeling)

Het is in elk geval binnenkomen in een andere wereld. Identiteitskaart en gsm afgeven -een laptop mag ook niet binnen- rugzak moet door de scanner, en zelf moest ik ook op de foto. Zomaar binnenwandelen in een gevangenis lukt dus niet. Nochtans viel me meteen op dat er verschillende buitendeuren openstaan. Meestal omdat er vlak erna nog een stevige deur is, maar ondertussen zie je de warmte bijna naar buiten stromen.

De nieuwe wandeling is een mooi gebouw – voor zover een gevangenis mooi kan zijn- dat voldoet aan alle clichés. De typische stervorm, overal deuren en tussendeuren die enkel met een sleutel open gaan.  Bijna iedereen is herkenbaar door een uniform, en er loopt heel wat volk rond. Deze gevangenis is voorzien op 320 mensen, er zijn er ongeveer 425. Waardoor er heel wat ‘grondslapers’ zijn, zo vertelde me de sympathieke man van de dienst Justitieel Welzijnswerk. Hij wist ook nog te vertellen dat iets meer dan de helft hier in voorlopige voorhechtenis zit in afwachting van een proces – wat soms wel maanden kan duren. Er zitten ook heel wat nationaliteiten samen (een dertigtal), dus op die manier dicht op elkaar samenleven is niet steeds eenvoudig.

Er worden heel wat activiteiten georganiseerd, zoals lezingen en cursussen. Er is een bibliotheek en een aantal mensen kunnen in de gevangenis zelf wat bijklussen in de keuken of het onderhoud. De lezing ging door in een kleine maar stemmige kapel. Er waren een kleine 30 aanwezigen, zowel vrouwen als mannen. Tijdens de lezing was ik me ervan bewust dat ik mijn verhaal aan het vertellen was aan een groep die zelf veel minder impact heeft de eigen voetafdruk. Verwarming en verlichting worden centraal geregeld, uitstapjes zijn er al helemaal niet bij en zelfs vegetarisch eten is niet evident in de gevangenis. Ik kon toch moeilijk tips geven in de zin van: ‘neem bij voorkeur een hybride vluchtwagen’. Toch waren de toehoorders geïnteresseerd en kwamen er verschillende vragen. Niet onterecht maakten sommige toehoorders zich druk in de verspilling binnen de gevangenis zelf. Televisie’s die een hele dag opstaan zelfs als er niemand is, verwarming die te hoog staat en gigantische daken die perfect geschikt zijn voor zonnepanelen. Bij justitie is het milieubesef inderdaad nog niet sterk doorgedrongen. Uit de reacties achteraf kon ik toch opmaken dat deze mensen het zinvol vonden om het eens te hebben over de toestand van onze planeet…

Ik zie dat er nog heel wat boeiende reacties en vragen op deze blog binnenkomen. Ik ben in elk geval blij dat op die manier inzichten en gedachten kunnen gedeeld worden. Vanuit Frankrijk kreeg ik ook volgende vraag: “Kan je me eens een ecologische en economische (zij het helemaal anders dan nu) visie geven hoe we de volgende eeuwen kunnen overleven in rust, vrede en vriendschap ? Dank je. Jan” Daar wil ik graag nog eens op ingaan, maar dat zal me een beetje tijd kosten. Vanavond zal ik het er wel over hebben, want dan doe ik een lezing voor het Protestants Cultureel Centrum. (geef toe, saai is het geven van lezingen niet)

Vandaag zal het zeker niet lukken om dit om mijn blog uit te werken, want ik ga de hele dag met Werner (van de energiefiets) en Lieven Scheire aan de slag in een poging om een zonneoven te maken die bruikbaar is in ons Belgisch klimaat. Verslagje volgt.