II.X. amblyomma americanum.

(Lees hier de start van het verhaal. Klik hier voor het personenregister)

We maken een sprongetje in de tijd. Ik word stilaan vijf, volgens mijn papa ben ik een actief en behoorlijk dominant kereltje. Een klein ettertje roepen mijn zussen steeds in koor. Het afkoelend effect van de nucleaire stofwolk is zo goed als uitgewerkt. De uitstoot van broeikassen is de voorbije vijf jaar met ruim twintig procent afgenomen. Maar we krijgen de rekening van de emissies van de voorbije veertig jaar. Het is al lang geen ver van mijn bed show meer. Gelukkig zijn er lefgozers als Roger die op creatieve manier verder onheil proberen te voorkomen.

Dinsdag 14 mei 2030 – 416,51 ppm

Ik ben aan het spelen met de houten blokken die mijn papa zelf heeft gemaakt. Bloem zit naast me en observeert nauwkeurig elke beweging die ik maak. Robbe leest een verhaaltje voor aan Kribbe. Parvanah is bezig op haar laptop. Lezen, mailen, bellen, schrijven, ze doet het allemaal door elkaar. Dan staat Bloem recht en gaat aan de mouw van haar mama trekken. ‘Een uur, mama, dat is dan 20 cent’.

Parvanah is verdiept in een nieuw voorstel om vis te kweken in een leegstaande papierfabriek, de opmerking van haar dochter dringt niet door.

‘Mama, 20 cent alstublieft’.

‘Hoezo’ reageert Parvanah ‘waar heb je het over liefje’.

‘Je moet me betalen, ik heb een uur gewerkt’

Nu pas richt Parvanah’s aandacht zich ten volle op haar dochter. ‘Wacht even, ik moet je betalen omdat je een uur gewerkt hebt?’

‘Ja, ik heb op Man gepast. Ik heb op de klok gekeken, een heel uur heb ik voor Man gezorgd.’

Parvanah kan een lachje niet onderdrukken. ‘Ah, nu begrijp ik je. Je wil centen omdat je gewoon een tijdje naast hem hebt gezeten? Terwijl wij hier ook waren?’

‘Jij hebt de hele tijd niet naar Man gekeken hoor’ zegt Bloem streng ‘je bent altijd met je scherm bezig. Misschien was er wel iets met ons broertje gebeurd als ik niet had opgelet’.

Parvanah neemt haar dochter op de schoot. ‘Het is heel lief dat je dit gedaan hebt. Maar ik ga je toch geen centen geven hiervoor’

Bloem laat haar mooiste pruilmondje zien.

‘Moeten we papa dan ook centjes geven als hij een verhaaltje voorleest aan Kribbe? En krijg ik straks centjes als ik eten heb gemaakt of je kleren gewassen? De tijd dat we alleen maar iets deden om er geld mee te verdienen is al lang voorbij’. Parvanah beseft dat ze wat aan het overdrijven is. ‘Maar je krijgt wel een supergrote knuffel, helemaal gratis’. Ze knuffelt en kriebelt haar dochter tot ze kraait van plezier. De bel rinkelt. Robbe doet open.

Het is Gabriëlla, ze is lid van de toetsingskamer en steeds op de hoogte van de laatste nieuwsjes.

‘Parvanah’ zegt ze ‘je kan maar best meekomen. Ze zijn onderweg, zeker drieduizend, maar het zouden er nog meer kunnen worden’.

‘De vluchtelingen uit Zeeland?’ zegt Parvanah. Ze weet dat er duizenden mensen vertrokken zijn uit Noord-Beveland, Walcheren en Schouwen-Duiveland. De schrik zit er te diep in na de overstromingen van de voorbije maanden en het aangekondigde springtij. Vooral nu blijkt dat de Maeslantkering, het zwakke punt van de Deltawerken, bij een volgende storm wel eens zou kunnen bezwijken.

‘In Nederland worden ze aan hun lot overgelaten, en Antwerpen heeft alle toegangswegen afgezet met politie en burgermilities. Ze willen er geen Nederlander meer bij, zo zeggen ze. Vol is vol. Dus zijn de vluchtelingen nu langs het kanaal Gent-Terneuzen op weg naar hier. De eerste worden tegen de avond verwacht.’

Parvanah neemt diep adem. ‘Dat wordt lastig’ zegt ze ‘met de voedselsituatie en de woningnood’. Dan zegt ze aan Robbe en de kinderen, ‘ik moet dringend weg, we moeten overleggen met de crisis cel. Ik heb geen idee wanneer ik terugkom. Dat lukt hier wel hé?’

‘Ja, maak je geen zorgen, we trekken ons plan’ zegt Robbe. Bloem en Kribbe zijn bij hem komen staan, ze begrijpen dat er iets ernstig aan de hand is.

Eenmaal Parvanah de deur uit is zegt Robbe tegen zijn oudste dochter. ‘Nu gaat je mama heel hard werken om die mensen te helpen. En ze krijgt er geen centen voor.’ Bloem knikt zachtjes.

***

Op de jaarlijkse internationale jaarvergadering van de Byte Back beweging in Rome is een discussie aan de gang over een driest plan om de vleesconsumptie stevig aan te pakken. Steeds meer onderzoek toont aan dat er een natuurlijke manier bestaat om mensen af te helpen van hun verslaving aan rood vlees. Ondanks de overweldigende wetenschappelijke bewijzen over de impact van de vleesproductie op tal van ecologische problemen zoals de klimaatverstoring gaat het afbouwen van de consumptie erg traag. Een aantal landen – zoals België – slaagden erin op te schuiven in de richting van een meer plantaardig dieet. Maar de winst die daar gemaakt wordt gaat helemaal verloren door de stijging van de vleesconsumptie in andere landen, met name in Azië. De vertegenwoordiger van Byte Back Benelux, Roger Schelstraete heeft daarom een plannetje uitgewerkt dat hij nu komt toelichten aan de honderden dierenrechten activisten uit alle hoeken van de wereld. Velen hebben er weken over gedaan om met de trein ter plekke te raken.

‘Beste vrienden’ begint Roger, en hij neemt de tijd om zijn blik over de goedgevulde aula te laten gaan. ‘De tijd is op. Dierenleed, ontbossing, waterschaarste, honger, verlies aan biodiversiteit en natuurlijk de aanslag op het klimaat, dat alles wordt aangestuurd door de stijgende vleesconsumptie wereldwijd.’ Hij neemt een flinke hap adem. ‘Ik stel voor dat we een nieuwe strategie uitproberen. Ziehier de oplossing’. Op het grote scherm achter zijn rug verschijnt een uitvergrote afbeelding van een donkerbruin beestje met de vorm van een schildpad, een witte stip op de rug en acht gelede poten’. Een huivering van afkeer rimpelt door de zaal.  ‘Dit is de Amblyomma Americanum, ook wel de Lone Star teek genoemd. Een beestje dat al heel lang voorkomt in het Zuidwesten van de Verenigde Staten. Dit kan onze belangrijkste bondgenoot worden in de plantaardige revolutie.’ De aanwezigen kijken nietsvermoedend naar Roger die vol zelfvertrouwen verder gaat. ‘Omdat de Lone Star teek een suikerverbinding bevat met de naam alfa-gal maakt het lichaam van wie is gebeten antistoffen aan. Alfa-gal komt ook voor in rood vlees, met als gevolg dat de drager van de antistoffen een allergie voor rood vlees ontwikkelt. Dus als we er in slagen op korte tijd en massaal deze teek te verspreiden in alle landen waar de vleesconsumptie toeneemt, kunnen we tot de helft van de bevolking allergisch maken voor rood vlees!’. De toehoorders begrijpen eindelijk waar Roger naar toe wil en luisteren aandachtig naar het uitwerkte plan voor de kweek en de verspreiding van de beestjes.

De zomer van dertig stond oorspronkelijk in het teken van de dramatische daling van het aantal vliegende insecten. De trend was al langer bezig, maar nog nooit was het aantal bestuivende insecten zo laag. Gezien bijna de helft van alle landbouwproductie afhankelijk is van bestuiving door insecten, vreest men dat de oogst van onder andere heel wat fruitsoorten, maar ook van koolzaad, tomaten, courgetten en bonen driekwart minder zal zijn dan normaal. Een ferme tegenvaller nu de voorbije jaren oogsten overal ter wereld te kampen hadden met een terugval door het zeer onvoorspelbare weerpatronen. Alsof het nog niet genoeg is steekt nog een ander fenomeen de kop op. De voedingswaarde van onder andere rijst is drastisch aan het dalen door de hogere CO₂ concentratie. Bijna drie miljard mensen krijgen minder vitaminen en proteïnen binnen, nog een neveneffect van het fossiele tijdperk.

En dan komt de kers op de taart, een onverklaarbare wereldwijde plaag van een tot hiertoe onbekende tekensoort; de Lone star teek. Normaal neemt de verspreiding van uitheemse soorten tientallen jaren in beslag maar om een onduidelijke reden duikt het diertje overal tegelijk op. Een beet van deze teek kan de ziekte van Lyme niet overbrengen, en behalve wat jeuk lijkt de drager er geen last van te hebben. Alleen wordt deze enkele weken later allergisch voor rood vlees. Die zomer vallen dus heel wat barbecue feestjes in het water omdat plots een groot deel van de gasten ziek wordt. Wereldwijd stort de productie en verkoop van rundsvlees in elkaar. Als de WHO later ontdekt dat het uitzetten van de teken het werk is van het Byte Back netwerk komt er een internationaal proces waar Roger een van de hoofdschuldigen is.  Ondanks de bewijzen en de bekentenis zal hij vrijgesproken worden. Want de drastische afbouw van de veestapel zal uiteindelijk de belangrijkste reden zijn dat er dat jaar geen hongersnoden ontstaan. De grote hoeveelheden soja, graan en maïs die voorzien werden voor de runderen konden nu de tekorten aanvullen ontstaan door het bestuivingsprobleem. De sector van vleesindustrie is de klap nooit te boven gekomen.