De voorbije dagen hebben we op de gemeenteraad uitgebreid gedebatteerd over een mogelijk referendum rond het Gentse circulatieplan (ruim 8 uur). Het voorstel van Siegfried Bracke was de Gentenaars te laten stemmen over volgende vraag: Vindt u dat Gent en de Gentenaars beter worden van het voorliggende circulatieplan: ja of neen? Zelf vind ik het geen goede zaak om over deze vraag een referendum te houden, en ik wil hier graag even uitleggen waarom.
Hierbij ga ik me echter niet richten tot Siegfried Bracke, die enkel uit opportunistische reden plots een voorstander is van referenda. Ik ga liever in op het pleidooi van Sarah Van Liefferinge, die in dit opiniestuk haar voorkeur voor het referendum uitspreekt.
Beste Sarah,
Met plezier heb ik je pleidooi voor een referendum gelezen. Het is duidelijk dat je oprecht gaat voor basisdemocratie. Zelf ben ik ook voorstander van meer directe democratie, van andere vormen van inspraak en betrokkenheid van de burger bij het beleid. Een referendum kan daarbij een goed middel zijn, bijvoorbeeld bij concrete vragen zoals het inplanten van een ondergrondse parking in het stadscentrum. Wat er nu echter voorligt is heel andere koek.
In je eigen stuk geef je zelf een aantal punten aan: “Hoe zit het met de files op de ring en op knooppunten? Zal de luchtkwaliteit daar niet drastisch dalen? En wat met het nieuwe koopcentrum aan de Expo, dat extra verkeer zal aanzuigen en de middenstand in het centrum bedreigt? Wat zijn de alternatieven daar?” Meer nog, eigenlijk wil je met de burgers een dialoog opstarten over bijzonder fundamentele kwesties tot en met de vraag over welke soort economie willen we? Worden die kwesties worden dan opgevangen door een simpele ja of nee of de vraag van Siegfried Bracke. Zullen we plots een sereen debat krijgen of een verdere polarisatie? Ik denk het niet. Het tegenvoorstel van de meerderheid biedt wel kansen tot echte dialoog. Ook uit academische hoek komt er steun voor het voorstel van de meerderheid; een burgerkabinet met een representatief staal van onafhankelijke burgers die een langere termijn visie uitwerken. Ik vermoed dat ook jij blij zal zijn met dit experiment dat de basis kan zijn voor nieuwe vormen van directe democratie.
Tijdens deze gemeenteraad hebben we in elk geval gezien dat de drie rechtse oppositiepartijen met Bracke op kop er niet in slagen om constructieve voorstellen te doen en het referendum gebruiken voor een politiek spel. Ik heb een sterk vermoeden dat je liever niet in dat kamp terecht komt…
Met vriendelijke groeten (en om Siegfried toch zijn zin te geven: hier is een referendum)
Low Impact Man 
Siegfried Bracke was een intellectueel oneerlijk journalist. Dat het een oneerlijke politicus geworden is zal mensen met enige menselijk inzicht niet verbazen.
LikeLike
Je hebt altijd mensen die de auto weg willen uit onze samenleving, en anderen die er zelfs mee naar de bakker gaan (of zelfs hun brievenbus!). Maar het verhaal is complexer. We moeten vooral het “misbruik” in plaats van “gebruik” in de eerste plaats aanpakken. Wij hebben enkele maanden geleden onze tweede auto verkocht en doen het terug met 1 voertuig. En we gebruiken dat enkel indien er geen alternatieven zijn, zoals met onze fiets naar het werk. Maar een leven zonder enige auto, dan is voor ons ook niet mogelijk, zelfs niet na onze huizenruil om dichter bij het werk te wonen. Maar we gebruiken onze auto en misbruiken hem niet!
LikeLike
Ik ken weinig/geen mensen die in werkelijkheid de wagen (op relatief korte termijn) volledig uit de samenleving willen bannen.
De realiteit is natuurlijk dat er ook heel veel mensen zijn die er perfect in slagen een prima leven te leiden zonder zelf een auto te bezitten en met heel beperkt autogebruik. Wat er voor iemand realistisch is hangt van veel factoren af, over wat ‘misbruik’ is zullen de meningen ook sterk verdeeld zijn. Maar de voorbeelden van situaties waarin autogebruik (op dit ogenblik) zo goed als onvermijdelijk is worden veel te vaak misbruikt als drogreden om de discussie over de noodzaak om het autogebruik sterk te verminderen dood te maken. Tina (There Is No Alternative) wordt niet alleen gebruikt als drogreden, het staat als argument het creatieve denken over oplossingen veelvuldig in de weg.
En het absurdste is dat Tina veelvuldig wordt aangehaald terwijl de mensen die beweren dat er in de huidige maatschappij altijd en voor iedereen een goede autoloze oplossing is heel erg zeldzaam zijn. Zo zeldzaam dat de beweren ‘er is geen alternatief’ slechts zelden een plaats verdient in een ernstige discussie over duurzamere mobiliteit.
LikeLike
Wij zijn aan het uitkijken naar een school waar onze oudste zoon met zijn ASS een extra begeleiding kan krijgen. En eerlijk, we hebben alles onderzocht om hem naar die school te krijgen. Internaat is er niet (waar wij hem naartoe wensen te sturen) en een kind van 12 met ASS op een trein en bus plaatsen, is echt een brug te ver. Wij kennen onze zoon maar al te goed. Gevolg, we moeten helaas hem met de auto brengen en halen. We hebben geen alternatief, ook al zouden we dat graag anders zien. In zijn huidige school wordt hij met de schoolbus gebracht en opgehaald aan de deur. Dat is een privilege dat we volgend schooljaar kwijt spelen.
Ik hoor graag ministers praten over een masterplan voor het onderwijs, en een M-decreet, maar de realiteit is dat de ouders het allemaal zelf mogen oplossen!
LikeLike