Dit weekend heb ik de Tijd gekocht, vooral omwille van een interview over stress met Paul Verhaeghe, Dirk De Wachter en Monica De Coninck. De eerste twee (een psycholoog en een psychiater) luiden al langer de alarmbel over de steeds toenemende druk en de desastreuze gevolgen ervan. Het aantal burn-outs en depressies blijft snel toenemen en dat door een combinatie van hoge psychologische druk en lage beslissingsvrijheid.
De kosten voor de mentale gezondheidsproblemen lopen ondertussen op tot 13 miljard per jaar (of 3,4 % van het BNP). De Wachter en Verhaeghe zijn het er over eens dat een burn-out geen teken is van individueel falen, maar van een compleet systeem gebaseerd op marktdenken en meritocratie (ook wel kapitalisme genoemd). Dus was ik vooral benieuwd wat de minister van werk daarop te zeggen zou hebben.
Wel, het valt een beetje tegen. Ze erkent in elk geval het probleem en heeft recent een preventiecampagne opgestart om meer aandacht te vragen voor werkdruk en stress. Ze vertelt er meteen bij dat ze als politica weinig impact heeft op de tijdsgeest. Verder kan ze nog een paar persoonlijke anekdotes kwijt en maakt ze van de gelegenheid gebruik om te melden dat ze de vuilnismannen 50 euro fooi heeft gegeven (ondanks het verbod van het stadsbestuur in Antwerpen). Ze besluit dat het systeem op zijn grenzen botst en dat het niet simpel is om daar iets aan te veranderen.
Tot zover dus de daadkrachtige aanpak van onze minister van werk. Geen enkel concreet voorstel, geen suggestie tot oplossing. Werk is niet mijn specialiteit, maar ik wil hier toch enkele voorstellen doen die misschien toch minstens overwogen kunnen worden.
Het drastisch verminderen van de werkweek. Het moet niet meteen de 21-uren werkweek zijn, maar stel dat vier-vijfden de norm wordt (en dus ook het loon met één vijfde daalt, behalve bij de laagste lonen) dan is er meteen werk voor iedereen. En wellicht kan het zo georganiseerd worden dat de lastenverlaging (waar alle partijen nu voor pleiten) enkel toegepast wordt bij werkgevers die de 30-uren week invoeren.
Stel dat we dit combineren met een basisinkomen voor elke burger. Een oud idee, dat echter heel veel potentieel biedt in het vereenvoudigen van ons hopeloos ingewikkeld systeem van uitkeringen en controles én plots een hoop positieve maatschappelijke energie vrijmaakt én de stress ongetwijfeld doet dalen. Ik weet dat er ook bezwaren zijn tegen het idee van het basisinkomen, maar kijk hier toch maar eens wat dit zou kunnen opleveren.
Als je daarnaast nog een serieuze inspanning doet naar herverdeling, samenwerking gaat versterken in plaats van competitie, en het zwaarder belasten van consumptie en verspilling én een breed maatschappelijk debat opzet over wat we nu echt belangrijk vinden in het leven, dan ben ik er zeker van dat het mogelijk is te komen tot een model met minder milieuschade, minder stress en minder armoede.
Allemaal geen simpele punten, maar misschien toch beter om tenminste het debat uit te lokken dan als minister zeggen dat je er niets kan aan doen, en je beperkt toch het drukken affiches om aandacht te vragen voor te hoge werkdruk. Een beetje visie mogen we toch verwachten van onze ministers?
Low Impact Man 
dag Steven, jammer dat ik niet in Oost-Vlaanderen woon, anders kreeg je mijn stem …
LikeLike
Ik mis iemand als jou hier bij GroenLinks. Grappig dat ik binnen een paar weken enkele heel verstandige mensen hoor pleiten voor op zijn minst de overweging voor een basisinkomen. Rutger Bregman had het er onlangs in een uitzending van Tegenlicht (http://tegenlicht.vpro.nl/nieuws/2014/februari/basisinkomen.html) ook al over. Het lijkt mij een uitstekend idee dat het meer dan waard is nog een goed bestudeerd te worden.
LikeLike
Wat je vooropstelt als basisinkomen is heel makkelijk te realiseren, hoeft zelfs niet aan economie gekoppeld te worden.
Ik kende eens een werkelijk genie van boekhouder, die had er een plan voor.
Stuitte op enorm verzet in de financiele wereld, omdat daar vooral de doctrine nog heerst van loon naar werken.
En principieel is dit niet verkeerd, maar de toepassing iets anders.
Meestal word het bekeken vanuit narcisme en ego.
Werkdruk zal stijgen, maar ik vermeen dat het eender is te zoeken in een nog sterkere drang aankweken van afhankelijkheid aan materialise.
En daarin een onderdrukken van menselijke waarde individueel en zelfs de groep, het Darwinisme dus, wat men omvormde tot het recht van de sterkste en de zogezegde slimste.
Waarin bepaalde stellen dat het die superieur denken dus beter zijn.
Al zijn er veel andere voorbeelden ook in politiek waar leiders eender begeleiders zijn voor de stem van het volk.
Wat je aanhaalt in een eventueel vervangingsplan hier tegen is vrij goed moet alleen uitgewerkt worden.
LikeLike
jammer dat de sociale strijd amper onderwezen wordt in onze scholen. mensen zouden er kunnen leren hoe ze dingen kunnen veranderen … zoals de zaken die je aanhaalt.
tip : lees eens ‘stop de amerikanen’, http://stopdeamerikanen.nl/Welkom.html dan snap je gelijk waar dat gebrek aan beslissingsvrijheid vandaan komt.
Er was eens … een officier (ik snap nog steeds niet waarom je militaire rangen zou willen gebruiken in het bedrijfsleven, laat staan in een sprookje) die enkel persoonlijk verantwoording moest afleggen aan de aandeelhouders : die wou alles ‘controllen’ maar met al die cijfertellerij kijk je enkel na of alles nog klopt (Of je werkelijk iets onder controle hebt lijkt me een ander ding). Alleen gunde die zijn ondergeschikten geen duimbreed ruimte voor initiatief want dat paste niet in zijn cijfertjes, het was niet voorzien.
soit, lezen maar, want er blijken verschillende versies van dat kapitalisme mogelijk en de angelsaksische MBA zotheid is niet de enige.
werknemers zouden dit moeten leren herkennen en vooral ‘nee’ leren zeggen tegen een verder oprukken ervan.
een manko in het onderwijs dus.
LikeLike
goed gezegd steven – komt goed overeen met mijn brief aan wouter van besien. Wat jammer dat ik vanuit leuven niet op je kan stemmen. ik kan alleen maar hopen dat je het binnen de partij groen! ver schopt. succes!
LikeLike
Volledig mee eens, dankjewel voor dit fijne stukje!
LikeLike
Persoonlijk geloof ik niet echt in het principe van basisinkomen voor iedereen; de kans op misbruik lijkt mij groot.
Ik geloof eerder in het proberen van mensen robuuster te maken en beter bestand tegen negatieve gebeurtenissen*.
Volgens mij kan dit wanneer mensen zich niet focussen op 1 job maar een beetje van alles doen. Een beetje zoals jij Steven: een blog schrijven, optredens, gemeenteraad, moestuin. Allemaal deeltjes waarmee je vermoed ik nooit superrijk zal worden maar je hebt wel de luxe om te doen wat je wilt en vooral om zelf te beslissen wat je niet wil doen! Ik denk zelfs dat menig topbankier zichzelf klem gezet heeft op allerlei manieren in ruil voor het grote geld. veel geld maar minder vrijheid. Ik zou niet met die mensen willen ruilen!
Zelf ben ik ook volledig zelfstandig sedert vorig jaar, ik verdien niet veel maar ik heb ook niet veel nodig. Ik doe vooral kleine werken op gebied van techniek en ik merk dat dat werk een beetje van overal komt en zo vind ik het goed.
* heb ik niet zelf uitgevonden maar komt uit het boek: Antifragile van Nassim N. Taleb.
LikeLike
Antifragile van Nassim N. Taleb gevonden op youtube is inderdaad een heel interessant persoon.
En de materie ook.
Ben al tijdje naar die richting aan het streven.
Principieel gezien kan men in bepaalde vorm een basisinkomen garanderen echter Mathias, er zijn voorbeelden van dit in de jaren vijftig, en zestig, zelfs veertig.
Basisinkomen moet ook los staan van bepaalde systemen en gericht zijn op het garanderen van de basisbehoeften de grondstoffen ervan om een mens in leven te bieden zonder luxe producten.
Dit buiten werking van sociale inkomens.
De twee zijn totaal verschillende dingen en gekoppeld aan elkaar inderdaad voor misbruik vatbaar.
Er heerst inderdaad de gedachte anders dat er maar moet gezorgd worden voor de luxeproducten ook zonder inspanning.
Maar kleding, energie in mate, voedsel, water en huisvesting zijn geen luxeproducten.
En daarop bestaan ongelooflijk veel problemen omtrent de sociale bijdrage reeds.
Alles word duurder en veel mensen komen er niet voor zelfs voldoende in dit, er zijn veel kwetsbare groepen en ook mensen die geweerd worden van deze dingen.
Maar ik vind uw mening erin niet verkeerd.
We kunnen inderdaad zoals u ook zegt met heel weining heel veel doen.
Heel belangrijk daarin is schuldenvrij zijn en daarin vrij blijven.
En dan kan en dat heeft u al ervaren vermeen ik leven heel vreemd dingen aanreiken op dit op uw pad komen.
LikeLike
Op welke manier denk jij dat basisinkomen kan/zal misbruikt worden?
LikeLike
Weet niet aan wie je de vraag stelde Renaat, laat open dus dat Mathias er eventueel ook op antwoord.
Maar basisinkomen word nu vooral bekeken vanuit sociale zekerheid.
En is niet gekoppeld aan het manifest dat destijds werd opgemaakt door de VN die de rechten van ieder mens garandeert.
Nu vermeen ik wel dat het dus totaal ander tijdsbeeld was toen men het opgemaakt heeft.
Ik stel en ik zeg niet het is zo, ik stel, dat basisinkomen dus een garantie moet zijn voor het recht op grondstoffen en dus materiele zaken, die het leven in de basis ondersteunen.
En dat aansluit bij rechten van de mens als individu.
Waarin dus kleding, voedsel, water, bepaalde vorm van geschikte huisvesting, mogelijkheden tot hygiene, medicijnen, bepaalde mate van energie en veiligheid.
Zaken zijn die ook vervat moeten zijn hierin.
Wel los van dus inderdaad luxe goederen die niet een levensnoodzakelijkheid zijn, maar wel een meerwaarde zouden kunnen verstrekken op de basis behoeften.
Hoewel ik daar een beetje voorzichtig mee ben.
Communicatiemogelijkheden in deze tijd zijn niet echt een pure luxe.
Maar veel vormen zijn inderdaad verbonden aan een verslaving.
Een opgelegde en geschapen door derden, of zelfs een aangehouden te geloven dat als men die dingen bezit men dus gelukkig is.
Geluk kan men maar tot bepaalde graad vervatten in materie en de materialen daaruit.
Geluk op zichzelf is een gevoel.
En werd in veel gevallen een illusie.
En toch spreek ik me hier over die illusie niet verder uit.
Alles kwam uit beelden van evolutie.
Alsook ik kan spreken over en voor mezelf maar niet voor anderen.
Want wie zegt dat wat ik in mijn bovenkamer voorhoud waarheid te zijn dit ook is.
Feit lijkt me.
En hierin wens ik wel in rust onderhoud aan te gaan.
Eens men eventueel een basisinkomen zou hebben.
Hoeveel zouden hierin berusten en gelukkig zijn, of dus daarbuiten door dat de mallemolen blijft draaien en hameren over meer is beter dus niet terug vallen op ik wil meer en beter en het moet er maar gewoon zijn en dus evengoed in een basisinkomen besloten worden.
Nu die groepen zijn verdeeld, een deel zal gelukkig zijn met wat ze hebben een ander deel steeds meer willen eender hoe.
Basisinkomen komt met bepaalde verantwoordelijkheid maar moet evengoed dus goed omlijnd worden.
Toch is er dus een internationaal recht in.
En zal men het heel goed moeten inpassen in het huidige systeem.
Sociale inkomens zijn andere dingen.
Toch is het eenvoudig dat er zullen bestaan die het basisinkomen willen en daarop het sociale inkomen en dan gewoon weg nog even elders poen halen en dus maatschappelijk gezien op hun achterste gaan zitten.
Niet iedereen maar weer een verleiding meer.
Hoeveel problemen zijn er echter al omdat alles waar men van moet leven dient te komen vanuit een sociale uitkering, dus evengoed de primaire levenskwaliteit.
En dat deze niet meer aansluit bij wat er buiten is.
Ik geef toe dat er zijn die zeggen ik trek dop en kan nu zwart gaan werken en op mijn achterste zitten en de rest kan de pot op.
Maar ik ken er ook die dus inderdaad niet meer en nooit meer kunnen werken die moeten toekomen met een inkomen waar ze zelfs medicijnen amper mee kunnen betalen.
Dit als voorbeeld niet breedschaligheid van bestaande.
LikeLike
In theorie kan je niets tegen een basisinkomen voor iedereen hebben. Maar ik stel mij de vraag hoe dat in de praktijk uitgevoerd wordt, zeker in een maatschappij waarin iedereen als een uniek persoon wil erkend worden. Ik vind het een beetje tegenstrijdig en in de praktijk heb ik schrik van omwegjes à la firmawagens, maaltijdcheques en andere truken.
Voor mezelf ben ik nu aan het uitproberen of 10 kleine jobs niet interessanter/veiliger/robuuster is dan 1 grote job. Ik zit nog niet aan 10(is ook maar een voorbeeld) maar momenteel werk ik als elektricien(per fiets), fietskoerier, 1 dag per week bij mijn vorige werkgever, doe ik wat technisch ontwerp voor mezelf en voor anderen, doe ik een poging om een moestuin te hebben, ga ik ieder jaar druivenplukken in Frankrijk en dat is het momenteel zowat 🙂 Als er dan door omstandigheden iets wegvalt dan heb je nog altijd een aantal dingen om op terug te vallen. Het is een andere manier van denken en het is voor mij ook een experiment; we zien wel hoe het evolueert…
LikeLike
Matthias,
ik zie nog steeds het misbruik niet. Je hebt het over firmawagens, maaltijdcheques, … als mogelijkheid van misbruik. Dat begrijp ik niet en ik krijg de indruk dat je het concept ‘basisinkomen’ anders invult dan het is bedoeld.
Een basisinkomen krijgt men sowieso, los van de prestaties die men voor de rest levert, de inkomsten die men voor de rest heeft. Men zou dit inderdaad kunnen beperken tot een bepaalde inkomstenklasse (als is het dan geen echt basisinkomen meer) en dan is er natuurlijk mogelijkheid tot misbruik, maar niet meer of minder dan de mogelijkheid om de huidige sociale zekerheid te misbruiken.
Integendeel, het huidige systeem is vaak zo ingewikkeld dat het heel wat achterpoortjes biedt voor mensen die het systeem willen misbruiken maar aan de andere kant de mensen die de sociale zekerheid het meest nodig hebben, daar zelden ten volle van kunnen genieten, o.a. omdat ze door het bos de bomen niet zien.
LikeLike
Het is een heel eenvoudige herverdeling en een loskoppelen van de economie aan bepaalde zaken voor basis behoeften.
Als men het doet dan is er al ongelooflijk onzekerheid weg in de mensen.
Zulke zaken echter kan men niet meteen in een blog gaan neerzetten.
En dient onder gelijkgezinden te gebeuren.
Niet dat deze het moeten gaan doen en realiseren, maar het wel kunnen aankaarten en melden.
Niet steeds de problematiek weergeven maar eender hoe de mogelijke oplossing, zelfs al is die niet volledig juist en moet zelfs daar aan gewerkt worden.
Zo werd de mens groot door te leren van zijn mislukkingen en steeds weer te proberen.
Iets waar de bestaande visie van maatschappij totaal van afwijkt.
LikeLike
mathias,
er is wel degelijk een grens aan de maakbaarheid van de mens. Een basisinkomen zou dan ook de stress weghalen bij mensen met beperkte vermogens en/of beperkte krachten. Want, laten we wel wezen, er is een deel van de bevolking die nooit terecht kan in de reguliere arbeidsmarkt, net omdat ze niet genoeg ‘meerwaarde’ produceren (rendabel zijn in hun arbeid). Omgekeerd is er ook te weinig bereidheid om voor ‘redelijke arbeidsverhoudingen’ te betalen. Anders kochten we met zijn allen niet chinese brol en textiel gemaakt door kinderhanden.
Een bijkomende uitdaging is mensen zelf zicht te laten krijgen op wat ze echt kunnen en op wat ze niet kunnen (worden). Op dit moment is de druk op ‘meer worden, meer verdienen, klimmen op de ladder’ zo groot, dat in heel veel gevallen het Peter’s principle geldt: doorgroeien naar een job die net te hoog gegrepen is. Met alle gevolgen vandien.
Het is dus niet zo dat iedereen alles kan overwinnen, of kan wat worden wat hij of zij wil, alleen maar op wilskracht. Dat is de illusie van het humanisme van de verlichting…
LikeLike
Inderdaad. En die visie (dat iedereen alles kan worden) getuigde misschien van goedbedoeld optimisme, maar heeft wel tot gevolg dat iedereen die niet ‘slaagt’ dat aan zichzelf te danken heeft.
LikeLike
Naja Mathias volgt een weg en zegt ik kijk wel waar ik uit kom.
En het boek dat hij aangaf als men er voor op Youtube gaat dan spreekt de auteur ook dat er grenzen zijn aan wat men kan, en als men deze probeert te overtroeven ook als individu men behoorlijk de mist in kan lopen.
Maar evengoed dat het systeem de basis gebruikt van men moet en niet men mag.
En dat op te weinig eigen beslissingsrecht reeds en prestatiedruk die nog weinig met mensen rekening houd.
Ik diende evengoed mijn eigen beperkingen te leren, betaalde er een flinke prijs voor met mijn prestatie en erkenningsdrang.
Men kan slagen en succesvol zijn, als men zich waarlijk houd aan de dingen die men aan kan.
Ga daar buiten leven wreekt zich en dan mag men van geluk spreken dat men al is het beenhouwerij, er chirurgen zijn die iemand kunnen op lappen.
Denken dat men de best is de knapste en de slimste is een hoop gelul.
En doorgaans zijn de gevolgen voor anderen in de omgeving niet te overzien.
En er zich op richten in projectie dat dit een juist maatschappelijk beeld is.
Kweekt zelfs in veel gevallen een hier slaafs in geloven.
Of evengoed dat men dus innerlijk zich totaal ongelukkig gaat voelen en niet bij de hoop hoort of zich nergens thuis voelt.
Al zijn er die werkelijk overal hun achterste heel bewust aan vegen als het om menselijke waarde gaat.
Nassim N. Taleb haalt dit ook aan.
Ik denk dat Mathias het heel anders bedoelde dan men dus vooropsteld.
En zijn grenzen wel kent.
Maar vrij wil zijn van de rompslomp.
Niet te min staan hier diverse en waardevolle reacties op.
Ik ben wel voorzichtiger geworden in mening geven, Dirk De Wachter zegt het ook.
Iedereen zelfs de doorsnede burger is in een wijze psychopatisch naast veel andere huisdieren in zijn hoofd.
Dus ik ook.
LikeLike
Lucie, Renaat,
Als jullie uit mijn antwoorden begrepen hebben dat ik pleit voor een ‘iedereen kan alles worden als men echt wil’-model dan heb ik mij niet goed uitgedrukt.
Wel is het zo dat ik niet de persoon ben die aan andere mensen gaat zeggen wat ze moeten doen of denken dus misschien kom ik dan wel over als iemand die zegt: ‘trek uw plan, ik moet dat ook doen’ maar zo bedoel ik het niet.
Ik ben voorstander van de huidige sociale zekerheid en voor mij mag het nog versterkt worden waar nodig.
Ik verdien nu wel een stuk minder dan vroeger als werknemer door momenteel te doen wat ik plezant vind en ben ook tevreden met een stuk minder. Het ambetante/tegenstrijdige is dan natuurlijk dat ik op die manier ook een stuk minder bijdraag aan die sociale zekerheid. Daar weet ik zelf momenteel geen oplossing voor, misschien jullie wel?
LikeLike
Er is een wet in het leven Mathias.
Dat u alleen uw beste best kan doen en meer niet.
U is hier voor uw doel op deze aarde uw taak.
Om te leren waar vrije wil waarlijk voor staat, en dit is niet de vrijheid die men zich voorhoud zoals ze bestaat nu.
U gaat voorop in de dingen waar u voor staat.
En als u deze zou stoppen, dan valt er een proces voor anderen weg.
De bijdrage die u maakt vanuit wat u nu doet is groter dan de bijdrage aan de rest.
Omdat u een weg zal vinden hoe het anders ook kan.
En dit niet in een schril contrast staat met wat u zogezegd moet doen en steeds meer een verplichting word.
Waarin u zich zelfs niet meer thuis voelt.
U kan van daaruit anderen informatie aangeven die ze zelf vrij kunnen toepassen van een weg naast het andere.
Wie weet wat u zich nog eigen zal maken en zal leren en welke rijkheid u aan kennis kan verwerven.
Alleen u kan die weg bewandelen.
En daaruit kan een beeld komen dat sterk genoeg is om een antwoord te bieden aan de onzekerheden en tekorten in het bestaande systeem.
Wie daar niet mee akkoord is dat maakt uw zaak niet.
Is u diegene die zich los aan het rukken is van de beperking en conditioneringen van een systeem dat zich niet meer kan dragen.
Of is u diegene die zich voorhoud ik moet want er is geen andere optie dan wat die maatschappij bied.
Kies en beslis vanuit wie u is, wat voor u waarheid is en leef.
U is niet de enige op die weg.
Zolang u deze bewandelt in zelfrespect en van daaruit respect naar anderen is de weg de juiste.
Heeft de weg een hart en een doel bewandel hem dan.
En wie weet wat u dan nog schenken zal los van het bestaande systeem aan anderen evengoed in overvloed.
LikeLike
Als je een basisinkomen, dus los van prestatie en arbeid, koppelt aan ‘misbruik’, geef je toe aan de ‘lock in’ van (betaalde, formele, erkende) arbeid als noodzakelijke voorwaarde voor deelname aan de samenleving en de legitimiteit van ons bestaan. Dat is een aanname die zeer diepgeworteld is, bijna op een natuurwet gaat lijken. Daarom is het voor diegenen die geen arbeid kunnen leveren, wegens uitsluiting, (arbeids)beperking of ziekte of andere, een verschrikkelijk lot om ‘niemand te zijn’. Iedereen probeert een vorm van ‘professionele identiteit’ te hebben. En net de negatieve strijd om ondanks de situatie toch via arbeid deel te nemen, weerhoudt velen ervan om deel te nemen op een constructieve manier, met inzet van de talenten en (rest)vermogens, aan het maatschappelijk weefsel.
Want laten we wel wezen, er is een ‘residu’ binnen de bevolking, dat steeds groter wordt, ten opzichte van de arbeidsmarkt en hoe die evolueert. Een deel van de arbeidsactieve bevolking kan nooit of te nimmer terecht op de huidige arbeidsmarkt. Ook al omdat het rendement op kapitaal groter is dan de mogelijke groei van de economie, wat er voor zorgt dat het kapitaal zich niet richt op sectoren met beperkte meerwaarde van menselijke arbeid. Dit zijn nu de huidige verhoudingen. Ik ben ook niet onvoorwaardelijk gewonnen voor het basisinkomen, maar om heel andere redenen. Die ga ik op een andere keer uit de doeken doen…
LikeLike
men kan in het maatschappelijk beeld echter wel de goederen nodig voor basis als bestaan ontdoen van de btw die erop zit.
En dan spreek ik over enkel voeding, eenvoudige kleding, water, bepaalde mate van energie, of belasten tot bepaalde hoeveelheid energie afgenomen, huisvesting zeer zeker dringend voor betaalbare huur, en dus een rechtvaardiger systeem van belasting hierop, zeker voor vele bijdragen op medicijnen bekijken.
En ook de steeds groeiende kosten op scholing.
Belastingen op levensnoodzakelijke goederen dus weg en finito.
En dat is enkel een prille stap die heel goed kan als men wil.
Alsook en dit werd berekend door echt onderlegde mensen erin.
Een financieel inkomen van een bepaalde grootte en het hoeft geen duizend euro te zijn.
Dat men gewaarborgd kan krijgen indien men zonder inkomen valt niet tijd gebonden.
Onder herverdeling van goederen en economie kan dit wel.
Andere inkomens op het basisinkomen dan kunnen wel in sociale wetten gegoten worden.
Het beeld dat nu heerst maatschappelijk, kweekt zelf de onlust en onrust en ongenoegen dieper aan.
Rechten werden plichten, het VN handvest dat rechten van de mens weergeeft sluit er zelfs niet meer op aan in veel gevallen.
Mensen die meer willen ondernemen in kader van nieuwe zaken of zelfs op sociale meerwaarde van projecten ook minder pesten met wetten tegen hun inspanningen.
Men maakt steeds meer achterpoortjes waarin men niet mag ondernemen en daardoor bestaande bedrijven en uitgeholde bedrijfslevens maar paal en perk kunnen blijven stellen om toch de macht te houden.
Er zijn dingen genoeg die kunnen, maar natuurwetten zijn de zaken die er nu zijn niet.
Een povere beinvloeding van natuur met gevolgen er an verbonden, verandering op bestaande afgeleefde verandering om deze in leven te houden niet meer dan dit.
De dingen die u doet zijn goed, is er hier veel financiele steun voor vanuit het maatschappelijke, ik vermeen dat u meer dan eens op de tanden mag bijten er voor.
LikeLike
Terechte opmerking, Lucie. Maar hoe gaan we betalen dat er een deel van de bevolking niet kan deelnemen omwille van uiteenlopende beperkingen? Lopen we niet het risico dat de mensen die wel de lasten kunnen dragen deze herverdeling niet zien zitten, en als alternatief ervoor kiezen om ook minder te doen? En wat als vele harde werkers, die de mogelijkheden hebben, zo gaan redeneren? Gaan we dan niet in een negatieve spiraal terecht komen dat er niks meer te herverdelen valt?
LikeLike
Ik ben trouwens bereid om mee te helpen aan de herverdeling. Maar laat ons ook eerlijk zijn, ik zie dagelijks de resultaten. Mensen die niet kunnen en niet willen, zijn een doorn in het oog van de mensen die wel bijdragen. Arm als de straat, maar roken als een schoorsteen en zuipen als een pomp. En dat is geen alleenstaand geval. En we kunnen hiervoor ook gerust de verdediging innemen, en het op hun slechte jeugd steken, of vertellen dat ze minder intellect hebben en daardoor niet beter weten. Maar ergens moeten we ook de grens trekken.
Als mensen hard kunnen en willen werken, maar daarvan de vruchten niet meer kunnen plukken door de herverdeling, dan blijft dat liedje niet duren! De werkende klasse is dat stilaan beu, en je ziet dat ook in de verkiezingsresultaten en de opiniepeilingen, dat links (ik denk dan vooral SPa serieus gaat afgestraft worden).
Ik ben bij diegenen die genoeg heeft (misschien zelfs teveel). Maar ik werk zeer lange uren en studeer me te pletter met bijscholingen etc. En dan mag daar ook iets tegenover staan. Voor de eer alleen moet je het niet doen, want voor zover ik weet kan ik met 20 eer niet betalen in de Colruyt, wel met 20 eur!
LikeLike
Ter herhaling:
Zeer interessant: http://www.radio1.be/programmas/interne-keuken/armen-vergissen-zich-vaker
Ook zeker aan te raden voor de mensen die denken dat armen maar wat rationeler moeten zijn en minder geld moeten besteden aan onnodige zaken.
LikeLike
Groenhuis, je gaat natuurlijk uit van een bepaald mensbeeld, gebaseerd op jouw normen en waarden , op jouw reflexen.
Maar als we kijken hoe mensen ‘echt’ functioneren (dwz meetbaar gedrag en gedragsverandering), dan zien we heel andere mechanismen opduiken. De vernauwde bandbreedte van de hersenen is daar een voorbeeld van. Maar er zijn veel andere mechanismes die niets te maken hebben met jouw versie van armoede, nl. het individueel schuldmodel…
Ten tweede heb ik een oplossing voor de betaalbaarheid van de solidariteit. Dat bestaat uit twee luiken: de betalingsbereidheid (zowel in geld, maar ook in sociaal gedrag(verandering) onderzoeken bij de bevolking en daarop beleid maken én transparant maken wie eigenlijk wat betaald en ontvangt binnen datzelfde solidariteitsmechanisme. Dan komen we algauw uit bij de nood aan een hefboom voor werkelijke herverdeling, niet alleen van de resultaten, maar ook en vooral van de (hulp)bronnen. En dat jij harder en beter kan werken is geen excuus om oneindig vermogen en bezit te accumuleren. Hoe meer jij naar jou toetrekt, binnen de beperkingen van de aarde capaciteit en de mens-capaciteit, hoe minder er overblijft voor een ander. Dat staat haaks op het geloof in het ‘trickle down’ effect, waarvoor dus groei van rijkdom nodig is om armoede te bestrijden.
De totale taart wordt niet groter maar kleiner, en binnen die beperking moeten we komen tot grotere rechtvaardigheid, nog los van een meritocratische logica. Bovendien is het ook een kwestie van een belangrijke basishouding waarmee je vergaart en deelt: doe je dat vanuit een genereuze houding (dus vanuit een gevoel van genoeg en van collectief belang), of doe je dat vanuit een gierige houding (dus vanuit een gevoel van tekort, van individueel belang).
Nogmaals, Groenhuis, ik ben ervan overtuigd dat je “willen, kunnen , moeten en mogen” heel erg door elkaar haalt en weinig inzicht hebt hoe dat bij armen (en steeds meer nieuwe armen) functioneert. Dat is geen verwijt. In tegendeel, daarom ben ik er, om de vertaalslag te maken zodat we adequater beleid kunnen maken en vooral de betalingsbereidheid tot solidariteit bij de bevolking, middenklassers zoals jij, te verhogen…
LikeLike
U heeft ongelooflijk gelijk.
Zeker omtrent de vernauwde bandbreedte in het denken.
Want die zijn steevast verbonden aan heel veel problematiek in de maatschappij.
Groenhuis vermeen ik is eender geschokt in het feit dat hij ziet heb ik steeds zo hard gewerkt voor steeds minder en wat voor mijn kinderen later.
Veel mensen zitten hiermee maar zeggen het niet.
Zien de context niet meteen en uiten dan al eens ongenoegen.
Maar het is inderdaad niet wijs hen hiervoor te gaan veroordelen.
Ik zag net drie documentaires.
The four horsemen.
Consumed is our consumer culture leading to disaster.
Twee die vrij neutraal spreken over de dingen die u zegde.
Maar ik zag ook 1929 the great chrash.
Waarin we kunnen zien dat we eigenlijk sinds dat jaartal niks leerden en de fout aan het herhalen zijn.
En bij sommige dingen die daar toen gebeurt zijn.
Waren er zaken waar ik zelfs beschaamd was dat ik mens ben.
De drie docu vind men op youtube.
LikeLike
http://www.een.be/mediatheek/906486
LikeLike
Dankzij professionele loopbaanbegeleiding vond ik na mijn burn-out een nieuwe job. Eentje die wel bij me past. Ik kan het iedereen aanraden!
LikeLike