Net nu heel duidelijk is dat we massaal moeten inzetten op de omschakeling naar hernieuwbare energie en een drastische vermindering van CO2 laten onze leiders het weer afweten.
Zo zal woensdag het nieuwe klimaatbeleid van de EU worden voorgesteld. Wat blijkt uit de teksten, dat de ambitie een stuk wordt teruggeschroefd en er geen dwingende doelstellingen worden voorgesteld voor de lidstaten. Een argument hierbij is dat de lidstaten financieel in slechte papieren zitten. Dat wil dus zeggen dat het redden van het casino-kapitalisme niet alleen de landen en burgers een hoop sociale ellende heeft bezorgd maar nu ook de middelen voor een klimaatbeleid onder druk zet. Enja, de verantwoordelijken voor de crisis zijn bankiers zoals die van Dexia die zichzelf nog maar eens een riante loonsverhoging hebben toegekend.
Terug naar het klimaatbeleid, als Europa inderdaad de lidstaten nog vrijer laat wat betreft het invullen van de klimaatdoelstellingen dan ziet het er voor ons niet goed uit. Zo is Vlaanderen een van de slechtste leerlingen van de klas en wordt nu vooral ingezet met het aankopen ‘van schone’ lucht. Vooral de manier waarop de bevoegde minister Schauvliege haar beleid toch probeert goed te praten is behoorlijk beschamend. Wie dit even grondig wil bekijken raad ik dit artikel van BBL aan (en vooral het bijgevoegde document onderaan het artikel).
Naast de nodige verontwaardiging bij dergelijke berichten zorgt dit bij mij niet voor een gevoel van moedeloosheid. Maar eerder een opstoot van vastberadenheid om nog meer te kijken wat we zelf kunnen doen. Om nog meer aandacht te geven aan de vele mensen en groepen die vaak op lokaal vlak wél hun verantwoordelijkheid nemen en zich niet wegstoppen achter nep-argumenten. Mijn geloof in de goede wil van onze ministers om op lange termijn te denken smelt sneller dan de poolkappen, maar mijn overtuiging dat de verandering van onderuit zal komen groeit bij elke extra ton CO2.
Low Impact Man 
Tja u weet wat ik u al eens zegde aangaande deze betrokken persoon.
Schone lucht word gebakken lucht.
Of er zit een luchtje aan.
Ik stuurde net een paar brilliante mensen naar de States met hun projecten voor schone groene energie die economisch veel goed had kunnen doen en eveneens ons co2 probleem voor de helft had kunnen reduceren.
Zo kunnen hun dromen tenminste waarheid kunnen worden.
LikeLike
Het blijft fascinerend en boeiend, hoe kan je ecologie verzoenen met economie? Zo lang mensen steeds meer en beter willen … vrees ik dat er geen kentering kan komen. Zo lang mensen zelf niet getroffen worden door milieurampen of ziekte en het niet onomstotelijk kan bewezen worden dat dit onheil voortkomt uit ons eigen gedrag … zo lang blijft het kenmerkend aan de meeste mensen dat ze “vooruit” willen.
Ons huis is afbetaald en ik ben gestopt met werken. Mijn man werkt voltijds en we komen comfortabel rond. We vinden dat we “genoeg” hebben. We hoeven geen tweede huis, verre dure reizen, een buitenverblijf of andere luxe.
Onze luxe bestaat erin dat we ons veel minder gejaagd voelen en dat we zorgtaken kunnen opnemen voor zieke familieleden. We hebben de tijd voor echte ontmoetingen. We hebben de tijd om nieuwe dingen te leren (een nieuwe taal) of vroegere hobby’s opnieuw op te pikken (tennis), dikke boeken te lezen, gezelschapsspelen te spelen met de kinderen, mooie wandelingen te maken. We voelen ons gezonder en gelukkiger.
We krijgen hierop toch meestal verwonderde of negatieve reacties. Mensen vinden je opeens raar, wat lui, wat dom, niet vooruitstrevend genoeg … ze vragen me steeds: Nog steeds niet terug aan het werk? Alsof je niet meetelt als je niet werkt …
Het ergste vind ik nog dat de grootste klagers in deze crisistijden toch de mensen zijn die een erg luxueus leven leiden (meerdere (vlieg)reizen per jaar, 2 dure auto’s voor de deur, met een buitenverblijf of 2de eigendom die ze verhuren, vaak uiteten in mooie restaurants, in het bezit van elk nieuwste it-snufje en in’t weekend niet weg te slaan uit de shoppingcentra, een tuin aangelegd door een architect, een poetsvrouw, een strijkdienst, en ga zo maar door). Dan denk ook toch vaak: “crisis, voor jou? Hoe durf je te klagen…”
In mijn ideale wereld zou iedereen veel minder consumeren, minder weggooien, minder met de auto rijden … maar tegelijkertijd vraag ik het me oprecht af: Wat indien echt iedereen dit zou doen? Blijft er dan voldoende arbeid en een leefbaar inkomen voor iedereen?
LikeLike
Gewoon je leven in de volheid leven Martine.
En anderen laten doen.
Weten dat de klimaatverandering niet totaal aan de mens te wijten is.
Dat beeld moet bijgeschaafd worden.
Maar eender hoe we hebben een impact.
Bepaalde dingen worden inderdaad door de natuur zelf veroorzaakt omdat Moeder Aarde een levend wezen is met eigen evolutie.
En onze impact er boven op versnelt de dingen.
Ook al zijn de problemen gekend sinds de jaren zestig en begon alles toen heel onschuldig.
Want de wetenschap was toen nog erg jong en onervaren op veel vlakken.
Alles van ecologie en economie daaraan staat nog in de kinderschoenen.
En ja dit kan en er kan genoeg zijn voor iedereen.
Maar dan moeten we ook streven in die richting.
Ik veroordeel het klimaatplan niet.
Maar het blijft beetje aanmodderen.
Al is de omschakeling inderdaad heel complex.
Toch hebben we de techniek en zelfs de wil weet u om de problemen die opdoemen aan te pakken.
We kunnen echter niet alleen over klimaatverandering spreken in de impact van de mens, het ecologische beeld is evengoed vervuiling en uitputting van bepaalde grondstoffen en de impact op plant, dier en dus mens.
En ja er zijn reeds inspanningen ook op politiek vlak
Maar het beeld is verdeeld.
We kunnen evengoed niet alles aan de politiekers verzoeken, gans het systeem dient te reageren en op gang te komen.
Bedrijven, banken, de gewone mens, de politieker en andere.
Beter en meer kan maar er is een grens.
We gebruiken meer dan de aarde ergens kan dragen.
In het tempo dat wij verzoeken van groei in economie.
En sommige dingen zijn eenvoudig en evident.
In wat we kunnen doen.
We blijven nog teveel hangen aan de beelden van energie die al door andere middelen kunnen ondersteund worden.
Olie kan, uranium kan, steenkool kan, toch lijkt me er kennis genoeg en techniek om in snel tempo meer tegemoet te komen aan groenere energie.
De groene sector zoals hij nu is zal niet alles oplossen, maar erin investeren ook al zijn zelfs daarin bepaalde takken niet meteen co2 vriendelijk, enkel dit op termijn.
Kan inderdaad werk verschaffen.
We zijn 2014 en men vecht nog steeds oorlogen, er is nog steeds massaal honger en ziekte.
Veel mensen lijken veel te hebben, maar hoe zit het met hun innerlijke.
Veel hebben schenkt geen geluk.
Het vult alleen een realiteit op die maar tijdelijk kan heersen.
Men kan zelfs Schauvliege niet veroordelen.
Ze heeft bepaalde kwaliteiten voor haar ambt, al sloeg ze dan mogelijk de bal al eens mis.
En de mens zelf als individu in het geheel kan zich niet blind blijven staren op de dingen zoals ze zijn, en ik spreek hier niet over de Minister dus.
En bepaalde dingen zijn inderdaad wat vreemd.
Bedrijven die groene energie opwekken die faillissement moeten aanvragen bvb.
Auto’s die evengoed op alcohol kunnen rijden.
Al is het niet voor gans het wagenpark.
Bomen die niet uit de grond lijken te komen.
En veel meer.
Het ganse beeld draait om leefbaarheid niet alleen voor gezondheid maar evengoed om dus degelijk te kunnen blijven voorzien in net de dingen nodig voor de leefbaarheid maar dat heeft u al ingeworteld.
Economie kan en mag groeien voor mij zodat iedereen een deel van de koek heeft.
Maar ze berust nog teveel op klassieke dingen die al deel uitgeput zijn.
En in veel landen gaat die nog veel meer groeien, is de groei net begonnen en is de impact dus gekend bijkomende.
En de verandering zal er komen.
Maar laten we hopen dat dus het kalf tegen die tijd niet al bijna verzopen is en men dan de ommekeer gaat laten voltrekken.
Of dan toegeeft dat de inspanning reeds geleverd echt niet voldeed.
Aan te nemen dat we tijd hebben tot 2050, volgens mij is dat snel dichtbij.
36 jaar geschiedenis van de mens is voorbij in een knip.
Problemen zijn uitdagingen.
Maar mogen niet zo groot worden dat we dus de tijd zelf voorbij streven en problemen zo groot worden dat ze zelfs niet meer in 36 jaar kunnen opgelost of bijgestuurd worden.
Of tenminste ergens onder controle gehouden gewoon.
En toch probeert men hoor, maar de mens is gevorderd genoeg om deze strijd te halen.
Laten we beginnen bij het begin van deze nog op te lossen problemen, ze niet alleen aan de mens toe te schrijven maar ze dus evengoed niet meer ontkennen als mensen.
Ik druk me hier niet over u en uw gezin persoonlijk uit.
De boodschap is evengoed aan mezelf gericht.
LikeLike
Dat zal geen probleem zijn en in jouw (en ook mijn) ideale wereld zou de maatschappij er veel menselijker uitzien:-)
LikeLike
Ik vrees dat klimaatverandering in eerste instantie diegenen gaat treffen die het niet veroorzaakt hebben. Landen als Pakistan, Bangladesh etc hebben nu al vaak te kampen met wateroverlast, terwijl wij verantwoordelijk zijn voor de problemen.
En zolang wij niet het grootste slachtoffer zijn, blijft het probleem een nieuwsitem dat we kunnen wegzappen op TV. De gewone burger is daar echt niet mee bezig, en als je hen daar een opmerking over geeft, dan zie je meestal dezelfde top-5 reacties opduiken:
1) Het is niet mijn probleem
2) Ze zullen daar wel iets op vinden…
3) Er zijn er die zeggen dat er niks van aan is…
4) Er nu nog van profiteren nu het nog kan…
5) (De snugger wetenschappers) Misschien voorkomen we wel een ijstijd, …
Begin dan de mensen maar eens duidelijk te maken dat we met een probleem zitten…
En eerlijk gezegd, ik word daar ook een beetje moe van. Jaren heb ik al gestreden door het goede voorbeeld te geven, door voor KWB infoavonden te geven rond dakisolatie (en zo zijn er naar alle waarschijnlijkheid) al hectaren dakisolatie geplaatst, … . Maar als ik dan op de Brusselse ring rijd of ik loop eens rond op een luchthaven om iemand op te pikken, dan zie je pas hoeveel energie er verloren gaat. En dan pas besef je dat zelfs onze beste inspanningen een druppel op een hete plaat zijn.
Steven heeft gelijk, het moet van onderuit komen. Maar dan moet minstens de helft van de bevolking meedoen om echt een verschil te maken, en daar zijn we nog heeeeeel ver van verwijderd.
Als reactie daarop (terecht of onterecht, dat moet iedereen voor zichzelf maar bepalen) ben ik meer in een survivalmodus geraakt (heb dat hier al eerder gezegd). Liever zorgen dat je kunt anticiperen op een flexibele en moeilijke toekomst.
Concreet! Wat zijn mijn verwachtingen voor tijdens mijn levensfase? Ik gok (berekende gok) dat mij en mijn gezin het volgende staat te wachten:
1) Reizen zal onbetaalbaar duur worden. Wij zijn afgestapt van het idee dat verre reizen iets is dat nog zal blijven bestaan. We hebben als alternatief een appartement aan zee gekocht (tja, kapitalistisch, ik weet het, maar vergeet niet dat ik 16 jaar lang 2 jobs heb gedraaid, …). Dat is voor ons ook makkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer, want we zijn slechts op 10 minuten stappen van het station bij ons en de kust heeft goede verbindingen met de kusttram
2) Mobiliteit zal een probleem zijn. Daar hebben we in 2009 op geanticipeerd door een huizenruil te doen met mijn ouders. Zij wonen nu in de woning die wij hebben gebouwd en omgekeerd. Hierdoor wonen we op slechts enkele kilometer van de school waar we beide les geven. En dan is het gebruik van de fiets perfect haalbaar. Bovendien gaan ze heel wat werken uitvoeren in Tienen en in onze school, zodat het de komende jaren een problematische situatie zal worden voor de automobilist om nog ergens te geraken in onze buurt. Trouwens, qua tijd is het voor de auto (langs de ring) of met de fiets (dwars door de stad) in tijd exact beide 10 minuten. Dus geen verlies daar.
3) Energie wordt onbetaalbaar. Zowel mijn ouders als wij leven in een laagenergiewoning. Als je weet dat een Vlaming gemiddeld (schrik niet) ruim 1000 euro per persoon per jaar uitgeeft aan energie (water, gas, elektriciteit, pellets, …), dan is onze schamele 1000 euro voor ons 4 personen per jaar, inclusief water, niet teveel.
4) Voeding zal duurder en schaarser worden. We hebben nu een redelijk grote tuin, waar we zelf biologisch in tuinieren. En ookal kunnen we nog niet in onze eigen behoeften voorzien, toch hebben we een tweede diepvriezer waar heel wat voeding in zit vanuit onze tuin. Het is een toestel erbij, maar wel een pak voedselkilometers minder.
5) Technologische zelfvoorzienigheid. Een mens zal ook moeten leren om zelf heel wat dingen te kunnen repareren en produceren, en niet voor alles naar de winkel hollen. Ik heb inderdaad gemakkelijk spreken, aangezien ik leerkracht ben die technologische vakken geef en zelf altijd dingen repareer. Heb dat trouwens van mijn vader gezien. Maar het in ongelooflijk hoeveel duizenden euro’s ik al heb bespaard door zelf mijn winterbanden/zomerbanden op te leggen, door zelf de fietsen te onderhouden en repareren, door zelf een kapotte stofzuiger te maken, sanitair te fiksen, elektriciteit zelf te leggen (heb daar ook een diploma voor),…
6) De economie zal blijven sputteren en er zullen nog crisissen volgen, waarschijnlijk nog groter dan diegene die we hebben gekend. Vandaar dat ik meer kies voor vaste waarden, zoals vastgoed. We verhuren ook een woning via het SVK (Sociale verhuur). Een kraaknette en prima woning aan een eerlijke prijs. Wij houden er nog iets aan over, maar je geeft mensen een dak boven het hoofd. Beter dan een spaarboekje waar alleen de banken iets aan hebben én dat eigenlijk alle momenten kan omver vallen. Een huis gaat niet failliet. Bovendien verlies je nu meer op een spaarboekje en kan het zelfs de inflatie niet opvangen.
7) Tot slot educatie. Het is voor mezelf normaal dat ik aan mijn kinderen alle kennis en kunde doorgeef, zodat zij naar de toekomst toe hetzelfde gewapend zijn. Maar inderdaad, we creëren een wereld met verschillende snelheden, want mijn kinderen gaan al deze bagage krijgen, terwijl er veel kinderen zijn die met amper iets de wereld worden ingestuurd.
Ik denk dat we als bezorgde volwassene dagelijks alles eens tegen het licht moeten durven houden en vooral leren anticiperen op een grillige toekomst, met onzekere banken, dichtslibbende mobiliteit, energieprijzen die torenhoog zijn, voeding voor rijken (je ziet nu al sommige vissoorten die onbetaalbaar worden), technologische achteruitgang, klasse-educatie.
En niet iedereen heeft de juiste bagage, maar dat neemt niet weg dat we daar sterk moeten op blijven hameren en moeten trachten de mensen hierin de educeren. Het onderwijs blijft daar ook een belangrijke rol in spelen, want van thuis uit krijgen ze het vaak niet mee!
LikeLike