Naar aanleiding van de jaarwisseling verschenen enkele interessante opiniestukken. Zo bijvoorbeeld het optimistische verhaal van Rutger Bregman. Toch is zijn visie behoorlijk genuanceerd (zoals in zijn boek) en waarschuwt hij op het einde voor twee mogelijkheden. Een utopie waarin de armoede is uitgeroeid, de werkweek zwaar is ingekort, Big Brother is getemd en de planeet nog altijd leefbaar is voor mens en dier. De grootste uitdaging die dan overblijft is het leven van een ‘wijs, aangenaam en goed’ leven. Maar er is ook een dystopie, waarin de ongelijkheid is geëxplodeerd, 90 procent zwoegt om het de overige 10 procent naar de zin te maken en de aarde een paar fatale graden is opgewarmd.
Een ander lezenswaardig stuk komt van Geert Noels. Daaruit kan je aflezen dat hij erg bezorgd is omwille van het totaal ontbreken van een echte visie bij politici, waarbij de kans groot is dat de komende schokken ons eerder richting dystopie dan utopie zullen brengen. Daarbij hoopt hij dat de groeiende groep van bottom-up initiatieven toch de nodige hefboom tot verandering kunnen brengen. Beide opinies zijn een oproep om met de samenleving eens goed na te denken wat we nu echt willen in plaats van blind het pad van de voorbije veertig jaar te blijven volgen.
Wat ik er nog wil aan toevoegen wordt hieronder mooi uitgelegd door Jeremy Rifkin. Daaruit blijkt vooreerst dat er naast technologische vooruitgang er ook iets bestaat wat we ‘empathische vooruitgang’ kunnen noemen. Een groeiend vermogen om ons verbonden te voelen met andere mensen en wezens. We kunnen er vanuit gaan dat deze evolutie ook blijft verder gaan, en zodoende de factor kan zijn die onze toekomst doet omslaan in de goede richting.
Het zal niet makkelijk zijn, er zullen nog moeilijke keuzes gemaakt moeten worden en een hoop werk verzet. Maar op termijn komt het allemaal goed.
Low Impact Man 
Geer Noels kan ik niet echt gelijk geven in zijn visie.
De oplossingen zullen van links en rechts moeten komen gaat niet echt zoden aan de dijk brengen.
Het is gewoon evident dat hij zijn bezorgdheid over de politiek uitspreekt.
Hoewel ik met zekerheid weet dat er politiekers zijn die echt hun best doen.
Maar het niet ontkend kan worden dat deze soms gewoon al eens aan de kant staan te wuiven met hun documenten.
Politiek heeft net als wij twee kanten, een kant die men toont en een schaduwzijde.
En de grootste verdiensten voor politiekers en ik noem geen namen zit niet in wat ze hebben van wedde.
Maar in de enorme voordelen daarnaast ook financiële.
Geen stro trekken naar mij beste politiekers ik heb niet echt zin meer om er en vuurtje aan te steken.
Maar heb me evengoed er tussen bewogen.
Het is echter ook een enorm ingewikkeld spel.
Te groot te log, en niet afgestemd.
Men probeert orde in de chaos te krijgen door meer dan eens de chaos levend te houden.
En soms komt men tot orde maar is die niet fundamenteel in resonantie naar de noden.
Het grootste oorzakelijke gevolg erin is dat men steeds weer probeert oude wegen terug te verharden en dus essentieel met niets nieuws uit de hoek komt.
Wat totaal verschillend is van de wegen die naar Rome leiden.
Als er een verschil komt.
Dat lijkt het mij veel evidenter dat het zal komen van de burgers zelf.
Niet dat die doorgepest zullen zijn, ik denk eender in de piste.
Dat we voor uitdagingen zullen te staan komen.
Mogelijk wie weet enorme.
En dat burgers zonder veel boe en ba gewoon hun eigen antwoorden en dit onderling naar elkaar toe zullen gaan neerzetten.
Er is kennis genoeg.
Wat Noels schrijft over silicon valey is beetje al ver weg.
Zo goed gaat het niet met de siliconen valei.
Veel trekken er weg naar andere landen.
En hebben nog wel hun maatschappelijke zetel daar maar the money and honey komt van elders.
Het lijkt of men boekt daar enorme winsten het is anders al.
Tesla eender hoe is niet de uitvinder van de elektrische wagen.
Edison was voor hem en zelfs hier in Belgie waren er bedrijfjes met zulke wagens.
En het merk Tesla, heel mooi en heel duur als alternatief.
En trager, en kleiner, daar geloof ik niet echt in.
Er moeten maar een paar hier de handen in elkaar slaan en als het beeld getoond goed is en stabiel slaat het aan en kan het zich verspreiden over ganse verschillende sectoren van kleine bedrijven.
Er zijn al enorm veel initiatieven.
Politiekers in de toekomst nog nodig?
Ja zeker hoor.
Ze zijn nodig geweest om de mensen wakker te maken en hun deel van bewustzijn in de evolutie te brengen.
Val ze niet aan gewoon als ze zo verder zetten bloeden ze zichzelf dood.
En er zitten goede wezens onder.
En zoals iedereen en overal natuurlijk ook salonhelden.
Mogelijk moet men in plaats van de zoveelste nieuwe partij of de zoveelste nieuwe bond gewoon eens aan een Volksraad beginnen waar leden zich kunnen aansluiten zonder enige politieke ideologie en die in rust de problematiek op een rijtje zetten.
Maar niet door verzet en afkanting.
Politiek zal uiteindelijk zich ook aanpassen alles vraagt gewoon tijd.
En in plaats van één minister president gewoon van iedere partij er één.
En als ze gezamenlijk een ja bereiken in consensus
Zijn we goede stap verder.
Altijd dat idiote gekibbel over de partij die de meeste stemmen heeft die heeft het meeste te zeggen.
Dat is geen democratie.
Want uiteindelijk lokt het alleen maar het gegeven van oppositie uit en olie op het vuur.
Tijd verscheten die goed benut kan worden steeds.
Kom er mogelijk later nog eens op terug.
Maar dan in hoe kwam het allemaal zo ver en zijn er werkelijk mogelijkheden tot totale vernieuwing.
Ja als we al eens stoppen met alles te bekijken vanuit de geklasseerde vakjes in ons denken doorspekt met onderbewuste impulsen.
En de klassieke dogma en kennis daar.
Het kan en ik zeg we halen het ook.
Zeggen we halen het niet is niet stoppen met klagen en eigelijk we proberen het niet.
Neen we halen het wel omdat we het potentieel hebben en dit kunnen koppelen aan elkaar.
LikeLike
Ik hoop op het beste scenario, maar ik vrees voor het ergste.
Ik ben al lang overtuigd van de V.L.O.E.K. (Voedselcrisis, Liberalisatiecrisis, Oliecrisis, Economische crisis, Klimaatcrisis)
Deze 5 grote problemen gaan mekaar ook versterken, en de gevolgen kunnen desastreus zijn. Klimaat is al aan het veranderen, maar we voelen het nog niet echt. Economische crisis is er wel maar men wil de problemen oplossen met oude gewoonten. Een oliecrisis is nog niet voelbaar. Liberalisatiecrisis komt op met de verrechtsing van onze samenleving. Voedselcrisis is ook aanwezig, maar voorlopig voornamelijk in de ontwikkelingslanden.
Als we echter alle crisissen in onze Westerse landen gaan voelen, en ze gaan elkaar versterken, dan breekt de figuurlijke hel los, en zullen vooral de “happy few” het halen. Dan wordt het ieder voor zich en gaat de politiek daarop inspelen. De snelheid waarmee vluchtelingen dan zullen worden uitgewezen zal de huidige politiek ermee doen verbleken. En met een grote stroom klimaatvluchtelingen zal dat enorme spanningen veroorzaken (kijk nu al maar naar de affaire Lampedusa) Grenzen worden dan wellicht gesloten, iedereen gaat dan eerst voor zichzelf zorgen. Beurzen gaan daarop reageren, voedsel gaat duurder worden…. We hebben dat recept in het verleden als eens meegemaakt.
Ik probeer me daar, in de mate van het mogelijke nu al mentaal maar ook materieel op voor te bereiden.
Ga uit van het ergste maar hoop voor het beste. Klinkt pessimistisch, maar is eigenlijk realistisch.
Het heeft zeker geen zin om naïef te zijn door overmatig optimisme.
LikeLike
Ik begin echt ook wel het ergste te vrezen, maar het voorbereiden als individu heeft volgens mij weinig zin. Als enkeling kun je je niet inkapselen tegen de vloedgolf van crisissen… we zullen er als samenleving moeten aan werken om het eventueel nog te redden. Anders gaan we allemaal naar de haaien… (als de haaien dan nog bestaan;-()
LikeLike
Vreemd, wat vreest u dan?, ik heb en ken geen angsten, zelfs een enkeling kan verschil uitmaken als hij de chaos herkent en zegt daar doe ik niet aan mee, en dan dingen totaal anders neerzet, dan is er geen angst en komen automatisch anderen die zelfde doen als u op uw pad.
Ooit er aan gedacht dat de crisis het ongelooflijke egregoor en krachtveld dus eigenlijk maar kunstmatig in kracht word gehouden.
Voor winst uit verlies te halen.
Mensen hebben duizenden jaren handel gedreven tussen elkaar en nu zou dat niet meer kunnen, welk zwaard van damocles hangt er boven uw hoofd, dat waar u zelf kracht aan geeft mogelijk.
U staat niet alleen hoor.
LikeLike
Not al tears wept are those of pain.
But how many do we have to cry still.
To where they reach a river.
That streams along its bed to the ocean of life.
Shall our voices be heard.
In the wish of our hearts that they sound.
Telling the tale of a destiny for man.
One of a dream of peace and love.
How many blood is needed to be spilled yet.
To stop the voice of darkness in our beings.
So the mist of grey as a shroud took away the children of this world.
How many still need to die in vain.
Before we step in the light of a new dawn.
Knowing that the sacrifice given was not lost.
Remembering that we are all one.
On one world.
When will we live and be the dream.
LikeLike
Op een doemscenario kan men zich niet voorbereiden is mijn mening.
Men moet er eerst hebben in gestaan voordat men beseft wat dit inhoud.
Het is niet zoals men toont in media en film.
Ik weiger toe te geven aan de gruwel die we in kern ook in ons wezen dragen.
Hoewel zulke dingen dus schijnbaar kunnen op deze wereld en eveneens schijnbaar worden aanvaard te bestaan.
Is er steeds een andere weg.
En is die weg volgen niet meer dan een keuze die we maken.
Er is inderdaad gevaar op deze wereld.
Het hoeft zelfs niet door mensen veroorzaakt te zijn.
Maar angst is niet meer dan hervallen in de onwerkelijkheid van wat de geschiedenis reeds getoond heeft en hieraan terug toe te geven.
Terwijl moed de weg is die men neemt vanuit gedachtegoed waarin we al het andere herkenen.
En dat elkaar raakt dat wat we delen.
Werkelijk delen in de waarheid van het woord delen.
Ontwrichting kan bestaan.
Chaos orde en evolutie.
Maar de mens is zo ver geraakt door net zich vast te houden aan de goede dingen waar ze ook voor staan.
Soms zelfs wanneer de nood heel hoog was.
En de grootste dingen worden net bekomen door het beeld te volgen wat de natuur en het universum toont.
Er is geen chaos in het heelal wij zien dat erin vanuit denken en projecteren het dan.
Eens verlaat ik deze wereld en keer terug naar mijn werelden.
En als ik dan over het lijden heen moet dan ga ik in het licht van te proberen te kiezen voor het verschil.
En zal ik verder leven wetende dat ik niet voor niets de dood als mens gestorven ben.
Ook wetende dat eender welke macht er is van kwaad, er machten zijn die gebundeld veel sterker zijn en waar het kwaad niet tegen op kan.
En ik zag dit kwaad was er deel van, ook ik ben nog niet vrij van mijn schaduwen.
Maar dat belet me niet een andere weg te zien.
En deze weg kan een basis zijn voor de kinderen van morgen.
Die dan in die kans het veel beter zullen doen dat zelfs ik gedaan heb.
Wij zijn de kinderen van vandaag wij dragen nu het lot van de mens en de wereld in onze handen.
Dus dienen wij te staan voor de basis en het verschil.
Geweld van eender welke vorm van oorlog is nooit een optie.
Ik heb in oorlog gestaan, kogels die rond vliegen nooit wetende wanneer de volgende uw naam draagt.
Mensen en lichamen verminkt onherkenbaar wij badend tot aan de enkels in het bloed.
Ouderen, kinderen, vrouw, man en broeder en zuster vermoord omwille van leugen.
De leugen die we ons voorhouden waarheid te zijn.
Van de realiteit van verzet.
Ik respecteer echter de meningen van anderen hierin.
Veroordeel hen niet.
Want zij tonen ons vanuit hun wezen dat zij ook liever geloven in de kern van vrede.
En ze tonen ons dat wij inderdaad moeten kiezen voor licht en niet donker.
LikeLike