De boekenbeurs is dan wel vooral een commerciële hoogmis, op de stand van EPO zijn altijd wat interessante dingen te vinden. Ik heb er enkele boeken gekocht en een ervan dit weekend ongeveer in een ruk uitgelezen. Het gaat om ‘Ver van huis’, van Margaret J. Wheatley, met als ondertitel ‘nieuwe moed in deze dwaze wereld’. Het is altijd een beetje riskant om een dergelijk rijk boek in een stukje samen te vatten, maar hier toch enkele gedachten.
Het is een bijzonder boek dat enkele van mijn (en misschien onze overtuigingen) in vraag stelt. Zo bevat het een oproep om te stoppen met proberen om de wereld te redden. Volgend citaat maakt iets duidelijker waarover het gaat. “We kunnen de manier waarop de wereld is niet veranderen, maar door onszelf open te stellen voor de wereld zoals ze is zullen we bemerken dat zachtaardigheid, fatsoen en onverschrokkenheid beschikbaar zijn – niet alleen voor ons, maar voor alle mensen”.
Het basisidee in het boek is dat we moeten evolueren van ‘redder’ naar ‘krijger’ waarbij een krijger vanuit twee kwaliteiten ‘mededogen’ en ‘inzicht’ het juiste werk gaat doen. Dit klinkt misschien wat zweverig maar het boek beschrijft onder andere zeer helder hoe we verdwaald zijn en hoe we een systeem hebben laten ontstaat dat alles vernietigd wat ons dierbaar is (menselijke relaties, gezondheid, ecosystemen). Wheatley is bijzonder kritische voor de politieke klasse en gaat ook in op de invloed van internet. Op een herkenbare manier maakt ze duidelijk dat we steeds meer afgeleid worden, dat we continu virtueel in contact staan met de hele wereld en tegelijk steeds eenzamer worden.
Toch is het geen deprimerend boek, al roept het op om voorzichtig te zijn met ‘hoop’ en eerder te vertrekken van vertrouwen. Veel inzichten uit het boek sluiten aan bij het boeddhisme, maar ook wetenschappelijke bevindingen uit neurologie en epigenetica versterken het verhaal.
Het is in elk geval een boek om meer dan een keer te lezen, een boek dat kan helpen om op een andere manier om te gaan met de uitdagingen van onze tijd. Om te eindigen dit citaat: ‘Het doet ertoe wat we doen. Het doet ertoe of we goed voor onszelf – voor onze fysieke en psychische zelf- zorgen. Er bestaat niet zoiets als een deterministisch universum, we hebben de macht onze toekomst te bepalen.
(Nederlandse vertaling uitgegeven door Uitgeverij Jan Van Arkel, ISBN 978 90 6224 525 3). Meer info over de auteur kan je hier vinden.
Low Impact Man 
Ik lees dus tussen de regels door dat we meer moeten leven in een “survival-modus” (de krijger). Ik heb ook al lang het idee losgelaten dat we nog een verschil kunnen maken. Elke inspanning die wij in ons leven kunnen bekomen wordt op een luchthaven als Zaventem binnen een fractie van een seconde teniet gedaan.
Tot daar ben ik mee met het boek.
Maar ik heb ook bedenkingen.
Wat als er echte problemen opduiken? Klimaatvluchtelingen die massaal naar hier stromen (letterlijk of figuurlijk). Gaan we dan nog veel mededogen kennen als we alles moeten delen?
De mens is in het verleden heel goed geweest in het voeren van oorlog, en dat is tot op de dag van vandaag niet anders. En de meeste oorlogen worden gevoerd omwille van “een gebrek aan iets”. Te weinig arbeidskrachten, dus slaven… Oorlogen om landbouwgrond, drinkbaar water, energie, en nu olie…
Onze toekomst wordt nog altijd bepaald door vraag en aanbod. En als de vraag groter is dan het aanbod, stijgen de prijzen of ontstaat er conflict.
LikeLike
Volgens mij zijn er nog grondstoffen genoeg.
En alle kansen op betere toekomst er ook.
Is zelfs alle techniek er voor meer met minder en beter.
En is het inderdaad juist wat het boek van Margaret J. Wheatley zegt.
En hoe mooi het ook lijkt van alles proper en groen te brengen.
Men het zeker moet proberen.
Blijft het een strijd tegen een goed geoliede machine van een systeem van macht.
De rest is illusie, illusie met alle gevolgen van dien.
Als het verder ontwricht en de stroom komt op gang, dan vermeen ik dat u weinig kan doen er tegen.
Ik heb Belgie verlaten ben hier nog enkel voor de opkuis.
Naar het dorp van herkomst in Saskatoon Canada.
Ginder is er nog hechte band tussen de mensen.
Men kan nog zelfvoorziend zijn.
En heeft het recht van wapens te hebben om als men bedreigt word evengoed zichzelf te verdedigen.
Al is dit een enorme verantwoordelijkheid wapens bezitten.
Ze zijn immers gemaakt voor te doden.
Maar die man van groenhuis heeft gelijk.
En als dit zich zou voltrekken, kan u maar twee dingen doen, uw hoofd tussen uw benen steken en uw staart vaarwel kussen.
Of maken dat u wegkomt.
Want de ander in honger gaat niet denken als u, of mee proberen te zorgen voor voedsel.
Die vervalt in zijn lagere menselijkheid en slaat u gewoon het hoofd in.
Of de laatste optie is dat u terug vecht.
Meedogend is heel mooi, de praktijk nog ver weg.
Het systeem zelf trekt zich geen ballen aan van al die dingen die zouden gebeuren.
Daar telt de wet van de sterkste en machtigste evengoed.
LikeLike
Grondstoffen genoeg?: http://www.renewable-energy-now.org/wp-content/uploads/grondstoffen.jpg
LikeLike
De oorlog die u vermeld, de gevreesde derde wereldoorlog is al bezig nu.
War is never an Option, Djay Bee jaar 2000 één van de meest gedecoreerde officieren en Warlords in zelfs het Universum.
Lees eens The Art Of War van Sun Tsu. Alles wat de staat en dat wat in de staat hoort schaad is niet het juiste pad en is een vijand van de staat en de mens.
The tao of physics Fritjof Capra.
Een boek dat duidelijk laat zien dat alles wat we doen en ondernemen inderdaad bestaat vanuit handelen buiten wetmatigheden van de natuur en dus structureel ook ons eigen wezen.
The greatest truth never told op youtube.
Zal pak verontwaardiging weg nemen, zo was het bij mij.
Ik weet en heb gelezen op uw site.
Dat u iemand is met groot hart.
Hoe minder we denken vanuit het vakje waaruit ons systeem en maatschappij bestaat hoe meer op het intuitieve hoe meer we buiten beperking bestaan en daar de weg ook voor anderen zien.
U zit niet fout in elkaar, anderen zitten niet fout in elkaar, het ganse model het systeem waarin we bestaan zit fout.
Iets dat bvb een Gunter Pauli in praktijk kan brengen en die dus verschillen maakt.
Professor Ian Stewart Schotland de aarde heeft ons niet nodig om te bestaan wij de aarde.
Arglistig is het hart menige daad in denken verwoord menige kiem van liefde in haat gesmoord, uit een spiritueel boek strijd om de aarde , bron Arlana Meesteres van gebied van de ziel.
For I have seen the battle of war and did hear the drums of dead playing their chant of spilled blood.
Facing the enemy forward with the scream of the hero.
And then after the silence we had won, I did only hear silence and did shed tears that I had become the enemy I did face and did destroy, I had killed my brother and my own soul.
Tekst van Patrick W.
Het lijkt me dat ik het boek dus eens ga lezen wat Steven vooropstelt, volgens mij moeten we de handen in elkaar slaan, en nieuwe dingen neerzetten die in evenwicht zijn met net onze wereld en ons innerlijk, het innerlijk van de stem in de stilte en niet die van het denken.
LikeLike
Grondstoffen genoeg Renaat, beetje vooruit denken hee, waterstofgas is ook een grondstof zenne, bouwen in bamboe ook.
Kheb het hier niet alleen over olie en zo.
Recycleren helpt en het afval mag beter benut gaan worden.
Der word gewoon weg nog teveel bruikbaar weg gegooid en verbrand, dubbele kost dubbele co2
Beetje innovatief zijn hee, zien wat kan vanuit natuurlijk evenwicht bereikt worden.
En wat kan als vervanging dienen of terug gebruikt worden.
Tgaat hier niet strikt over grondstoffen die men nu doorgaans benut in de handel.
Er wonen mensen in mijn dorp die in woningen zitten van meer dan honderd jaar geleden, de muren worden behouden met regelmatig natuurlijke leem er tegen, ge kent ze wel de klassieke blokhut.
Koken in de zomer is op zonneoven, big party iedereen brengt iets in.
Have fun ik ga het ook doen.
LikeLike
Ik denk vooruit en ben daarbij ook redelijk goed op de hoogte van wat er hightech en lowtech mogelijk is. Net daarom gaat mijn haar recht staan van technologieoptimisten die denken dat de wetenschap het allemaal wel zal oplossen of van mensen die denken dat we met natuurlijk en hernieuwbare materialen de huidige grondstoffenvraag wel kunnen opvangen. Zulke visie getuigt meestal van een schrijnend gebrek aan wetenschappelijk achtergrondkennis en beschouw ik zelf als gevaarlijk. Het remt immers het bewustzijn dat we extreem zuinig zullen moeten zijn met sommige grondstoffen.
Natuurlijk kunnen huizen gebouwd worden met gebruik van hernieuwbare of zeer ruim voorradige grondstoffen. Ook voor verwarmen en koken zijn er alternatieven te vinden die geen fossiele brandstoffen vereisen.
Maar de url die ik gaf laat net zien dat het om veel meer dan brandstof en bouwmateriaal gaat. Bijna alle ‘moderne’ technologie die ons heeft gebracht waar we nu staan (wasmachine, computer, telefoon, trein, tram en bus, MRI-scan, kunstheup, fotovoltaïsche cellen, moderne landbouw, …) vragen relatief zeldzame materialen die slecht beperkt voorradig zijn. En dat men er af en toe in slaagt om alternatieven te vinden voor deze materialen waardoor deze kunnen vervangen worden door minder zeldzame materialen of zelf door hernieuwbare grondstoffen wijzigt niets aan het gegeven dat we op een grondstoffentekort afstevenen. En hoewel recyclage bij sommige materialen het probleem zal kunnen uitstellen, zullen problematische tekorten niet lang op zich laten wachten. (Ook dat is op te maken uit de url die ik gaf. Je hebt die zorgvuldig bekeken?)
Mijn visie getuigt niet van onwetendheid of van pessimisme, maar is een harde realiteit die goed onderbouwd kan worden.
Overigens moet ik je ook tegenspreken over waterstof. Waterstof is geen grondstof. Er bestaan geen waterstofbronnen, waterstof ontstaat niet spontaan, je kan waterstof niet oogsten. Waterstof is wel een energiedrager die men kan produceren maar waarbij de productie altijd meer energie vraagt dan er later weer uit te halen is. (Daarom is het gebruik van waterstof pas interessant als er een overproductie is van echte duurzame energie.)
LikeLike
Er is eigenlijk maar één duidelijk antwoord. We zijn met teveel. En de natuur gaat dat compenseren! Ofwel gaat dit gebeuren door de grote klimaatshift die eraan komt, ofwel gaan we er zelf voor zorgen en elkaar in evenwicht brengen, al dan niet met het rode knopje. Die laatste optie is ook de natuur die zichzelf gaat compenseren, want we maken wel een deel uit van die natuur…
Er ontstaat altijd een nieuwe evenwichtstoestand. Vraag is of we daar nog een onderdeel zullen van uitmaken…
LikeLike
Mogelijk met teveel opgepakt in te kleine plaatsen werkend in een systeem dat zichzelf niet kan ondersteunen naar de hoeveelheid mensen, etcetera omtrent wat het veroorzaakt, of we blijven bezig.
Klimaatshift is er nu al, problematiek van evenwicht ook waarin heel veel domme oplossingen dus.
Tegen de natuur en de impact die wij erin veroorzaakten zijn we maar beperkt opgewassen.
Rode knopje lijkt me nog ver weg eender zullen we veel domme oplossingen zien.
Natuurlijk bestaat de optie van handen in elkaar slaan en buiten The Box gaan leven, in grote of kleine groep, denk eender kleine groep of groepen.
En zelfs dan kan men techniek benutten, maar is het eender van hoeveel met wat en met elkaar in zelfs de kleine groep.
Feit is die dewelke schreef Messier heeft gelijk, wij zitten als haringen in een ton.
Zij is bie naar Saskatchewan moet daar eens naar kijken op youtube en naar saskatoon, ze schreeuwen daar om vakmensen op ieder gebied, en doen daar evengoed groene innovatie.
Een gebied zo groot als west europa 1 miljoen inwoners.
LikeLike