boten, tunnels en olie

Reizen met een vrachtschip blijft een zeer aangename ervaring, en levert meestal aangename verassingen op. Zo stonden we bij het opstappen in Brevik voor de terugreis meteen oog in oog met Stefaan (van BBL en GMF) en Katrien. Dus hadden we 48 uur om bij te babbelen en aangezien Stefaan een notoir vogelliefhebber is heb ik heel wat geleerd over allerlei trekvogels die je kan zien op zee.

We hebben ook kennis gemaakt met Gentse koppels die met de fiets op stap gingen, en een Antwerps-Noors duo dat al jaren de vakantie in Noorwegen doorbrengt. Altijd goed voor een praatje, al is er ook veel tijd voor lezen en wordt ’s avonds een DVD uit de beperkte voorraad bekeken. Zo heb ik nu ook eens de redelijk overdreven King Kong versie van Peter Jackson gezien.

Het observeren van de bedrijvigheid bij het laden en lossen is ook fascinerend. Hoe honderden trailers op en af het dek worden gereden, hoe de fonkelnieuwe Volvo’s van Gent naar Göteborg worden ingescheept waar weer andere modellen staan te wachten die naar hier moeten komen. Het hele zeetransport systeem is een belangrijke ruggengraat van onze mondiale consumptie en productiemodel. Je vraagt je af wat er allemaal in die containers en vrachtwagens zit, hoeveel energie al dat transport niet moet kosten. Enerzijds met bewondering voor de geoliede machine en de gigantische afmetingen van de installaties in de havens, anderzijds toch wat bezorgd over de vele olie die de machine nodig heeft. En wat er kan gebeuren als dit systeem begint te haperen.

Over haperen gesproken, mijn vriend in Stavanger had het ook over de risico’s van het economisch model in Noorwegen, dat meer en meer op een Koeweit economie begint te gelijken. Zo bieden de oliemaatschappijen hoge lonen zodat heel wat leerkrachten daar aan de slag gaan en er buitenlandse leraren moeten ingezet worden om de Noorse kinderen Noors te leren! Het vele oliegeld zorgt er ook voor dat er steeds meer geïnvesteerd wordt in peperdure tunnels onder de fjorden. Waardoor het zeer goed functioneren ferry-steem wordt afgebouwd en meer en meer met de auto wordt gereden. En dan mis je meteen het fantastische zicht op het landschap.

We zijn een hele dag met een boot in de Lysefjord gaan varen, en dit zijn toch wel ervaringen die moeilijk met woorden zijn weer te geven. De rotswanden die het diepblauwe water omgeven, het besef dat dit landschap gevormd is door gletsjers in de ijstijd. Soms zie je een hele tijd geen enkel spoor van menselijk ingrijpen en zweeft er een zeearend boven je hoofd terwijl in de verste een zeehond zijn kop boven steekt. Altijd goed om nederig en vol bewondering te genieten.

De combinatie van de aanwezigheid van de natuur en de tijd (vooral op de boot) hebben gezorgd dat ik wat nieuwe ideeën heb uitgewerkt voor mijn boekproject, en voor de nieuwe show die ik wil gaan maken. Voor de Gentenaars kan ik alvast aankondigen dat er een try-out is op het Fair Festival op 8 september. Hier kan je inschrijven. Wie zelf graag eens een try-out organiseert mag me steeds contacteren (steven@lowimpactman.be)