Gisteren stond in de Standaard een opmerkelijke opinie van Gert Goeminne. Gert is niet enkel een ex-collega én buur van mij, maar ook een van de mensen waar ik steeds met veel interesse naar luister. Want hij slaagt er in mijn overtuigingen over hoe de wereld in elkaar zit regelmatig in vraag te stellen. En dat is natuurlijk een goede zaak, want te zeker zijn van je eigen mening kan schadelijk zijn.
De kern van zijn betoog is dat zingen voor het klimaat – hoe sympathiek ook – niks zal uithalen. Het is een samenkomst van gelijkgezinden waarmee je er niet in slaagt de Dacia Duster Vlaming te overtuigen. En wie mag dit wel zijn? Dit is de Vlaming die ‘je steeds vaker ziet rondscheuren in zijn glimmende lowbudget-terreinwagen, de hardwerkende Vlaming die zich een doortrapt verkooppraatje liet opspelden: ‘Ook u, simpele werkmens, hebt het recht om in een SUV rond te rijden’. Het is wellicht dezelfde Vlaming (of eventueel zijn vrouw) die in de Aldi een elektrische handdoekendroger gaat kopen.
De uitdaging volgens Gert is dat we ons niet alleen moeten focussen op het klimaatprobleem, maar vooral ‘actief moeten zoeken naar een andere organisatie van de samenleving. De strijd om duurzaamheid kan alleen maar gewonnen worden wanneer sociale en technologische vernieuwing mensen laat zien dat anders ook beter kan zijn.’ Daar ben ik het dus helemaal mee eens, en is ook een van de drijfveren in alles wat ik doe. Zo ga ik vandaag zo’n 600 scholieren in Hamme met mijn theatershow proberen duidelijk te maken dat Low Impact leven vele voordelen heeft. Het brede publiek nieuwe voorbeelden tonen is ook het doel van Ministerie van Ideeën. En dan ben ik wel benieuwd of Gert denkt dat we hiermee de Dacia Dusters kunnen bereiken – als je het filmpje bekijkt van Liesbeth, de minister van de week, krijg je in elk geval eerst een reclameblok.
Het blijft natuurlijk een aartsmoeilijke kwestie. De Vlaming die kiest voor goedkope kip verleiden voor een heerlijke seitansteak, of voor echte groene stroom. En hoe slagen we er in diezelfde Vlaming uit zijn Dacia Duster te krijgen (zie het prachtige stuk van Geert Van Istendael in Mo*). Ik vrees dat het meer zal moeten zijn dan de fiets hipper maken of wijzen op de financiële voordelen.
Misschien moeten we eerst investeren in de relatie. Misschien moeten de ‘bakfietsvlamingen’ manieren vinden om de ‘Dacia Dusters’ te leren kennen? Misschien moeten we deze groep mensen niet minachtend vanuit ons groot gelijk benaderen, maar met respect (en liefde). Dus opdracht van de week, een praatje maken met buren of vrienden die er niet aan denken om ooit te zingen voor het Klimaat. Niet om ze met de vinger te wijzen maar op zoek te gaan naar iets wat we samen delen. Succes.
Low Impact Man 
Steven, Met dat laatste ben ik het absoluut eens. Ik zeg dan ook al jaren ‘goedendag’ tegen elke buschauffeur, bedank regelmatig de vuilnisman, bied koffie aan de postbode en hou af en toe een buren aperitief. Een warme samenleving, een warme wijk, goed nabuurschap: daar begin je zelf aan… Vele buren leven compleet anders als ik, maar ondertussen hebben ze wel respect gekregen voor wat ik doe. En, nog belangrijker, zetten ze mee concrete stappen of stapjes in hun eigen leven. Ik was compleet ontroerd toen de overburen tijdens het vorige straatfeest speciaal veggie/bio beleg hadden gekocht, uitgepakt, op een bordje gelegd en versierd om zo iets aan te bieden op de gemeenschappelijke tafel waar ik ook van kon eten… En zelf hebben ze ook geproefd. Het zal de wereld niet veranderen, maar wel het draagvlak vergroten als straks de ‘harde maatregelen’ en ‘het verplicht verminderen’ er aan komt.
LikeLike
Beste Gert, je bent duidelijk geen menswetenschapper en je snapt dan ook niet teveel van het beestje mens. Bovendien werk je voor het CDO en daarbinnen geldt, denk ik, nog steeds dat ook EDO belangrijk is? En laat SFTC nu net passen in dat kader passen. Bovendien heb je ook van segmenteren en of ‘profielen maken’ niet veel kaas gegeten, want dan zou je weten dat socio-economische status alleen niet voldoende is om er ‘statusgoederen’ aan te koppelen. En ten slotte is het goed om terra reversa er nog eens bij te halen (en daarin het engels model) waarin de vier E’s losgelaten worden op verschillende segmenten. Of anders gezegd, een intellectueel is niet noodzakelijk een brede denker. Schoenmaker blijf bij uw leest. En denk eens aan na over uw positie en bijhorende verantwoordelijkheden vooraleer je cynisme bovenhaalt om met jouw eigen machteloosheid te ventileren…
Ik kon het laten om bovenstaande als commentaar op de site van de standaard te schrijven, en vind dat ik dit hier moet delen…
LikeLike
@ Lucie Evers, meestal waardeer ik je reacties op deze site erg en ook deze reactie lijkt me zinvol, hoewel ik moet toegeven dat ik er niet alles van begrijp.
Maar de eerste zin stoort me. Het suggereert dat Gert weinig snapt van het beestje mens omdat hij geen menswetenschapper is en daarmee zeg je impliciet dat iemand die geen menswetenschapper is, ook niet veel van het beestje mens kan begrijpen.
Hoewel je pleidooi om ‘bij de eigen leest’ te blijven terecht is en mensen te snel geneigd zijn alles eenzijdig vanuit hun eigen vakgebied te benaderen, weet ik ondertussen toch dat het hebben van een bepaalde diploma (of het werken in een bepaald vakgebied) geen vereiste en evenmin een garantie is dat men echt iets over een onderwerp weet. Het zou je dan ook sieren om hem op inhoud aan te spreken, en niet op het gegeven dat hij geen menswetenschapper is. Dat is immers een vorm van ad hominem die ik niet van jouw verwacht en die jij volgens mij ook niet nodig hebt om je punt te maken.
LikeLike
Renaat , mijn reactie was al te zeer op die persoon gericht, en dus niet algemeen geldend. Ik ben immers een autodidact, en weet wel dat je geen ‘menswetenschapper’ moet zijn om het beestje mens te begrijpen. Maar ik heb het wel degelijk over een type wetenschapper/ intellectueel die er op z’n zachtst gezegd een nogal mechanistisch mensbeeld op nahoudt. En daar sloeg dat op. En ik erger er me aan, zeker als een bepaalde positie (CDO) en een bepaald forum (de krant) gebruikt wordt om ‘in de eigen voet te schieten’.
Die jongeman is een voorbeeld van hoe je duurzaamheid ook kan invullen vanuit een ivoren toren, quasi louter vanuit een systeemdenken, met een (te) grote toewijzing van de verantwoordelijkheid op systeemniveau, met een dédain voor het triviale, de anekdote ( die SFTC is), en met een alles behalve empathisch/empowerend betoog… Het niet meenemen van de psychologische, zeer subjectieve dimensie van menselijk handelen speelt een grote rol in kijken en modeleren van het samenleven in de (economische, sociale,ecologische) ruimte. Daar zit ook de systeemfout in de twee grote ideologieën uit de 19de / 20ste eeuw (kapitalisme en marxisme). En net de derde weg, de ecologische economie/ transitie, moet dat dus wel meenemen. En Gert maakt daarin een cruciale denkfout, volgens mij…
LikeLike
Het hangt er wel van af in welke buurt je woont. In onze buurt is het echt frustrerend en heb ik de indruk dat de ecologische voetafdruk van de meeste buren nog stijgt met de dag. Zwembaden in de tuin, gemiddeld twee auto’s per gezin, enkele zware motors extra, pesticidengebruik op alle mogelijke plaatsen… en ik maak heel vaak vriendelijke praatjes zonder te overdrijven. Pfffff… hoopgevend is dit niet, maar ik zal blijven strijden voor meer respect voor onze planeet en elk levend wezen dat nu reeds een slachtoffer is!!! En voor mij is dit strijden meer dan enkel zingen om politici aan te manen om er werk van te maken. Er is niemand die het recht heeft om medemensen de kans op een menswaardige toekomst te ontnemen en toch gebeurt dit steeds meer. Dus de tijd om serieus actie te ondernemen is er meer dan rijp voor. Het wordt zelfs noodzakelijk!!!
LikeLike
“Misschien moeten de ‘bakfietsvlamingen’ manieren vinden om de ‘Dacia Dusters’ te leren kennen? Misschien moeten we deze groep mensen niet minachtend vanuit ons groot gelijk benaderen, maar met respect (en liefde).”
Inderdaad: misschien moeten we gewoon ineens ook stoppen met praten over wij-zij, de goeien en de slechten. We zijn gewoon allemaal mensen die – ieder op hun manier – het beste van hun leven proberen te maken. Zij het met een bakfiets, zij het met een SUV. Dat maakt een bakfietser niet per se een held (kan evengoed een irritant persoon zijn) en een SUV’ver niet per se een slecht persoon (kan een heel joviale en actieve man of vrouw zijn).
Zelf word ik door mijn (overigens heel toffe) niet-milieubewuste vrienden als de eco-madam beschouwd, terwijl sommige van mijn eco-collega’s mijn voorliefde voor glitter en glamour toch maar raar vinden. Nochtans ben ik overal dezelfde persoon. Het is maar hoe je het percipieert. Ik wil dan ook gewoon mezelf zijn en niet tot een wij- of zij-kamp behoren.
Het is net door dat hokjesdenken langs beide kanten dat beide groepen moeilijk aansluiting vinden met elkaar en de clichés over een weer gestrooid blijven worden. En als je elkaar wil proberen te overtuigen, dan moet je vooral normaal doen tegen elkaar. Geen garantie dat je boodschap aankomt, maar het zal alleszins helpen.
LikeLike
verschrikkelijk: de aldi is niet de lidl hé….
LikeLike
Bij deze wou ik ook graag nog het volgende kwijt. De voorbije weken werd ik zo met radiofragmenten en mails over Sing for the climate bekogeld dat het voor mij bijna op een reclamestunt leek. Ik vind het dan ook enorm spijtig dat een feest zoals Manifiesta in Bredene, dat gonst van solidariteit en nationale én internationale verbondenheid, voor radio en klassieke pers niet de moeite gevonden wordt om beschreven te worden.
LikeLike
Griet
Dat is een communicatie technisch vraagstuk, niet inhoudelijk bepaald. Maar dat Manifiesta een PVDA feestje is, speelt wel een rol. SFTC werd als ‘wars van partijpolitiek’ ervaren en gecommuniceerd. Deontologisch veel makkelijker om mee te werken voor de pers… En Nic is en blijft een collega media figuur. Dat speelt ook.
LikeLike
Er zijn anders wel politieke voorbeelden die zonder problemen de pers halen, hoor!
Wat betreft Manifiesta wil ik ook nog vermelden dat een grote organisator ervan Geneeskunde voor het Volk is. En deze artsen verdienen meer dan een beetje respect… wie doet het hen na???
LikeLike
Dat is wat ik altijd al naar voor schuif. We moeten stoppen met een soort van eco-fundamentalisme (ja, ik ben er weer mee daar), waarbij de ecologisten het grote gelijk hebben en anderen de vijand zijn. We moeten mensen benaderen en hen “verleiden” om het anders te doen. Maar dat is zeker geen eenvoudige opgave. Want ookal is een auto de kern van alle kwaad, het blijft natuurlijk ook iets dat in het verleden heel wat oplossingen heeft geboden. Bovendien is niet enkel de auto te schuld, maar evenzeer de decennia wanbeleid, waardoor we met onze lintbebouwing in een situatie zijn terecht gekomen dat openbaar vervoer in ons land bijna altijd het onderspit moet delven.
Los dat probleem dus maar eens eenvoudig op… Ik dacht van niet!
Ik heb trouwens niet echt een probleem met een auto op de weg (met bijvoorbeeld 4 personen erin), wel met een SUV waar slechts 1 persoon in zit. Maar ik hekel evenzeer lege rijtuigen van de trein, of al die lege bussen die in onze streek rondrijden.
Mobiliteit is een moeilijk vraagstuk. En misschien moeten we dan ook direct huisvesting eens op de korrel nemen! Waarom niet dichter bij het werk gaan wonen? Wij hebben dat ook gedaan met onze huizenruil. Op slechts 1,5km van het werk (in ons geval de school waar we werken en waar ook onze kinderen naartoe gaan). En wat is het minst ecologische? Wij die met 1 auto (ik neem nu het slechtste geval) naar die school rijden of een werknemer die met de trein elke dag moet pendelen van bijvoorbeeld Limburg naar Brussel?
Ik merk trouwens dat de geesten aan het rijpen zijn. Als ik aan mensen vertel over onze geslaagde huizenruil, dan merk ik dat velen ons voorbeeld al gevolgd hebben, want eigenlijk is dat bijna altijd een win-win-situatie. En dat haalt meer uit dan met een belerend groen vingertje naar de automobilist te wijzen!
LikeLike
Gemakkelijk gezegd, dat groene vingertje. Los van de toenemende ongelijkheid wereldwijd en het globale klimaatprobleem wil ik ook wat levenskwaliteit voor mijn eigen kinderen. Maar hoe moet ik de snelheidsduivels die mijn zevenjarig zoontje voorbij razen doen stoppen? En hoe kan ik op weg naar school de vieze uitlaatgassen doen verminderen? Moet ik wachten op een zwaar ongeval of zal ik bij ons jongste zoontje van vier dan maar puffertjes opstarten zodat hij wat minder proestend op school toekomt en ik ’s nachts minder zijn hevige hoestbuien moet aanhoren? Ik denk dat preventie nog altijd beter is dan curatie. Het zou de maatschappij ook veel goedkoper uikomen. En als ze dan toch moeten besparen, zou dit een heel gezonde manier zijn!
Dus dat groene vingertje is meer dan gewoon wijzen naar automobilisten. Hoe moet een mens dan zijn recht op gezonde lucht en veilige wegen opeisen? Want verbeteren doet het er de laatste tijd echt niet op!
LikeLike
Ik vind het inderdaad onbegrijpelijk dat mensen zich het recht toe-eigenen om voor hun eigen luxe de levenskwaliteit van anderen (waaronder kinderen) fundamenteel aan te tasten. Het is volkomen absurd dat iemand die zich heel duidelijk uitspreekt tegen niet noodzakelijk autogebruik al snel als eco-fundamentalist wordt bestempeld en tegelijkertijd het gedrag van mensen die met hun onnodig autogebruik mee de oorzaak zijn van talloze gezondheidsproblemen als ‘normaal’ en een terechte vrije keuze wordt beschouwd.
Als intelligent buitenaard leven ons zou observeren, dan zouden ze hoofdschuddend tot de conclusie komen dat wij toch wel bijzonder primitief zijn en bizarre prioriteiten stellen.
LikeLike
IK herken je geschetste irritaties volledig (kinderen in het verkeer etc.). Maar het probleem van ‘het vingertje’ is – en dat is wat Gert Goeminne probeert duidelijk te maken – dat het niet helpt. Het mag al dan niet terecht zijn, maar als het geen zoden aan de dijk zet, dan heeft het geen zin om ‘het vingertje’ op te steken. Erger nog, het kan zelfs contraproductief zijn (daar ben ik in ieder geval van overtuigd, en ik vermoed dat Gert daar ook op doelt), en dan ben je nog verder van huis. Want de hoofdzaak is niet mensen terecht wijzen maar wel het probleem (klimaat, moordend verkeer, …) oplossen.
LikeLike
Ik heb je ook al gezegd dat sommige van de voorstellen die jij doet (zoals een carbonkrediet) door heel veel mensen als eco-fundamentalistisch worden beschouwd.
En als een man besluit om voortaan zijn vrouw nog maar één dag per week te slaan, is dat dan vooruitgang waar men tevreden met moet zijn?
LikeLike
en ik wordt gek van belerende mensen die mij verwijten een belerende groene vinger te hebben. En zo kunnen we nog wel even doorgaan denk ik.
Onze maatschappij is erg individualistisch geworden, en als men de “verworvenheden”, om welke reden dan ook, aantast, gaan we onmiddellijk zeuren over” het groene vingertje”. Mensen willen gewoon niet nadenken en zeker niet te veel veranderen aan hun manier van leven. En dus halen ze het “groene vingertje” boven. Een even grote dooddoener als “het is allemaal de schuld van de overbevolking in de OL, dus wij in het Westen moeten niks doen aan het milieu”
LikeLike
Maar zelf roep je op dat ieder zelf moet denken en doen, dus ook een individualisering van de schuld/verantwoordelijkheid! Natuurlijk willen mensen niet ‘verliezen’. We kiezen liever het bekende pad van het ongeluk dan het onbekende van geluk… Maar als je dat weet, dan moet je niet eisen dat iedereen een ‘kritische denker’ wordt, maar moet je nadenken over hoe ‘gewone’ mensen meekrijgt met een verhaal vanuit hun denken, hun leefwereld, hun emoties, hun kaders. Dat is een echt vak! Heb je ook al eens bedacht dat mensen niet kunnen nadenken, omdat ze de capaciteiten niet hebben, omdat ze in een overlevingsstrijd zitten, omdat ze emotioneel ‘op’ zijn, omdat ze een verhoogde psychische kwetsbaarheid hebben en dan zeg ik nog niets over beperkte intellectuele ontwikkelbaarheid. Gelieve voor dat alles respect te hebben. Dan kunnen we aan de slag gaan met talenten van mensen, wat ze voelen,wat ze willen, etc. Als we hen eerst goed beluisteren en juist begrijpen…
Als je ‘ontmenselijkt’ bent, dan is sluikstort geen probleem maar een oplossing. Want zelf lig je ook in de berm van de samenleving… Kijk, dan moet je eens uitzoeken hoe mensen terug ‘mens’ kunnen worden. En dat doe je door hen ‘op te nemen in gemeenschap’, mét dat andere gedrag. Als ze zichzelf terug als ‘mens’ zien (en voelen), dan pas kan de reis beginnen om zich te verbinden met anderen en burgerschap op te nemen.
Duurzaamheid gaat verder dan de anekdotiek van gevaarlijke auto’s, sluikstort en voedingsgewoontes. Binnen de groene beweging loert altijd het elitaire om de hoek. Daar moeten we over durven reflecteren en het wij/zij denken in vraag stellen.
LikeLike
Dat het minder auto kan en moet, bewijs ik ook dagelijks, en ik begrijp het ook. Maar krijg het maar eens verkocht aan decanderen. En het neemt niet weg dat er in ons land minder eenvoudig alternatieven zijn. Onze samenlevingsstructuur ziet er fundamenteel anders uit dan bijvoorbeeld in Nederland, met meer woonkernen. Die lintbebouwing is een doorn in het oog, die nog altijd wordt gepromoot door de huidige politici.
LikeLike
Het vingertje is inderdaad contraproductief. En eigenlijk is het verkeerd dat mensen hiervoor altijd de schuld moeten krijgen. Lintbbouwing is de schuld van domme politici, niet van de burger. Bouwen in ovestromingsgebied is niet de schuld van de burger, maar van slechte planning! De auto op fossiele brandstoffen is dan eigenlijk de schuld van petrochemie en de autoindustrie. En schuif dat dan ook niet af door aan mensen te vragen om eco te rijden met hun auto. Er zijn bevoorbeeld 5 lobbyisten voor elke europarlementarier. En dan moet je niet stom staan dat er weinig keuze over blijft.
Dus in plaats van automobilisten mt de vinger te wijzen en, zoals in Antwerpen, de banden van SUV’s plat te leggen, is het beter om in te gaan tegen die petrochemie en de autoindustrie.
De focus ligt dus fout.
LikeLike
….en roken is niet de fout van de roker, maar van de overheid, en als iemand zijn hond wil drogen in een microgolfoven is dat niet de schuld van de gebruiker, maar van de fabrikant die nét dat voorbeeld niet in zijn gebruiksaanwijzing heeft gezet, en een dronken doodrijder is niet de schuld van die dronkaard, maar van de overheid die nog stééds geen alcoholslot in wagens verplicht, en overdreven snelheid is de schuld van autoconstructeurs die auto’s bouwen die180 km/h rijden……….
Hoe ver wil je gaan?
Wat een verkleutering zeg.
Mensen hebben een wérkend brein. De focus moet liggen op gezond verstand, en niet op het constant afschuiven van verantwoordelijkheid.
LikeLike
En bij gebrek aan beleid, blijft er niets anders over dan mensen te overtuigen om anders te gaan leven. En totdat er echte diepgaande oplossingen komen, raad ik mensen aan om eco te rijden, zo weinig mogelijk kilometers te rijden, …
De burger mag het gelach betalen, net zoals Dexia!!!
LikeLike
Een samenleving veranderen is een en/en verhaal. Politici doen meestal wat de meerderheid van de bevolking wil. Ik heb eens een handelaar onze burgemeester zien uitkakken omdat de markt een week autovrij was. Je moet eens de agressie trotseren als je iemand die op het fietspad parkeert op zijn fout wijst. De apartheid is weggegaan in zuid afrika na veel jaren strijd. Er zijn mensen gestorven als Biko, er zijn helden zoals Mandela, er zijn veel grote en kleine discussies, strijdplaatsen, … Er waren blanken die meteen meestreden, er zij blanken die op vandaag nog steeds voor de apartheid zijn. Wiens schuld was de apartheid? Enkel van politiek? Van alle blanken? … Om koning auto te onttronen zijn liedjes nodig, les op school, sympathieke acties en ook strijd. En het simpelste is dure olie. Al zal dit rijken of mensen met bedrijfswagens niet tegenhouden. Maar het zal de alternatieven wel aantrekkelijker maken. En laten we in Vlaanderen geen extra wegen meer aanleggen.
LikeLike
Politici moeten zich een beetje verheffen boven wat het volk vind, want anders kunnen we beter referenda organiseren over elke beslissing. Maar nogmaals, de hete aardappel wordt steeds doorgeschoven naar de consument/burger.
Maar eigenlijk zouden we als consument ons dat niet meer moeten aantrekken, en zouden alle producten een duurzame herkomst moeten hebben. Als we als consument zelf moeten gaan uitzoeken hoe het zit met onze producten, dan zijn we eigenlijk als samenleving niet goed bezig. Het verplaatst de schuld en verantwoordelijkheid van de producenten naar de consumenten, en dat is iets wat eigenlijk niet te verantwoorden valt. Sterker nog, de wet zou hierin heel streng moeten zijn. Producten en diensten zouden niet moeten concurreren op basis van hun duurzaamheid (ecologie), maar enkel nog op basis van keuzes en mogelijkheden. Zo zou elke auto naar 0 gram CO2 moeten gaan, en de keuze van de consument beperken tot opties en kleur (en natuurlijk ook 100% cradle to cradle). Hetzelfde kan je zeggen over fair-trade. Het is onaanvaardbaar dat we als consument de keuze hebben tussen fair-trade-producten en producten waar bloed aan hangt. De wetenschap dat zulke bezwarende producten zelfs te koop zijn is onaanvaardbaar, en het legt de verantwoordelijkheid weeral bij de consument/burger.
Dus voor mij geen kwaliteitslabel meer voor duurzaamheid van een bedrijf (dat zou sowieso moeten zijn), maar een wettelijke verplichting dat het bij iedereen zo zou moeten zijn. Politici, doe uw werk!
LikeLike
Ik kreeg zojuist de nieuwe Pala binnen via internet. En gisteren stak de MO° in de bus, overigens met een heel artikel over het transitiefestival in Gent. Er beweegt iets in de wereld en het is zaak om daarbij te horen. Je inschakelen in een duurzaam verhaal moet de normale gang van zaken worden. Wie dat niet doet, moet verbaasd opkijken en bij zichzelf nagaan waar hij de boot gemist heeft.
LikeLike
@Lieve: Ik ken ‘de Pala’ niet, maar toch deze bedenking. Het is niet omdat er in (ik ga bewust even heel kort door de bocht) *alle* magazines die jij leest aandacht voor een onderwerp is, dat er op grote schaal ‘iets beweegt in de wereld’. Ik heb geen idee van de oplage van MO* magazine, maar ik denk dat het schril afsteekt tegen de oplage van Dag Allemaal/Story/Humo/etc.
Teveel praten met mensen van dezelfde strekking (of enkel magazines van dezelfde strekking lezen) geeft al snel het gevoel dat het gedeelde gedachtegoed wijdverspreid is. Je hoeft maar te kijken naar het percent mensen dat stemt op groen (ergens rond de 10%?), om te zien dat het inderdaad *maar* 10% van de mensen is.
LikeLike
Er is een verschil tussen verbreden en verdiepen in de communicatie. Lieve zit in het segment dat we ‘verdiepen’ en tot actie aanzetten. De rest leeft op een andere planeet. Het volk is niet mee, maar binnen die groep zijn nog wel ‘followers’ , dat wil zeggen mensen die zullen meedoen op basis van sociaal prestige of emotionele binding met een thema, maar zonder kennis van zaken. Dat moet ook niet, in tegendeel. Die followers krijg je echter maar mee, nadat onder de ‘reeds overtuigden’ er een kritische massa ontstaat. Vandaar dat je voortdurend moet werken op de twee dimensies. Want de illusie die bij velen, ook op deze blog, leeft , is dat mensen individueel hun pad uitstippelen en zelf keuzes maken. Niets is minder waar, natuurlijk. Het is een diepgaand humanistisch mensbeeld, ontstaan in de verlichting, dat ons daartoe inspireert…
LikeLike